ZAMANSIZ MUTLULUK

Bölüm 2

Annesi kısaca bilgi verdi gelen aile hakkında, sadece bakmaya geleceklermiş. Nedense huzursuz olmuştu Ayla. Kafasında bir çok düşünceler belirdi evet korkuyordu, tamam evlenmek istiyordu ama buna hazır mıydı sonuçta bütün hayatı değişecekti, istemiyordu da sanki bir bahane arıyormuş gibi hissetti.Annesine yardım etmek için düşünceleri bir kenara bırakarak mutfağa geçti.

Gelip gitmişti bile misafirler, Ayla sadece hoş geldiniz demek için girmişti içeriye çok kısa süren zaman zarfından damat adayının yüzüne bile bakamamıştı utancından odasında oturuyordu ki annesi yanına gelerek. Nasıl buldun damat adayını?

Ayla: bilmem doğru dürüst bakamadım bile.. 

Annesi: Neyse eğer  iş ciddiye binerse baş başa bir görüşme yapılır zaten diyerek odadan çıktı.

Ayla hayatında büyük bir değişikliğe neden olacak bu evliliği düşünüyordu, düşündükçe uykusu kaçtı ve düşünmemeye karar vererek kendini uykunun kollarına bıraktı.

rüya görüyordu Ayla:  bir yolun ortasında ona gelmekte olan kişiye sevgiyle tebessüm ediyordu. İnanılmaz bir duyguydu bu kollarını açmış sarılması için bekliyordu her bir adım attığında sanki kalbi yerinden çıkacakmışcasına atıyordu. Ama ona sarılamadan uykusundan uyanmıştı bile tekrar gözlerini yumdu aynı duyguyu yaşamak istiyordu ama mümkün değildi. Rüyanın vermiş olduğu sevinçle yataktan kalkıp hazırlandı bugün çok işi vardı. Kahvaltısını yapıp evden çıktı.

Oradan oraya baya yorulmuştu Ayla ama bütün işlerini de halletmenin vermiş olduğu mutlulukla kalabalık arasında yürürken başını kaldırdığında kalabalık arasında ona doğru gelen tanıdık bir yüz gördü. Telaşla arkasını döndü kaçmak istedi ama geç kalmıştı.

AYLA! AYLAA!!!  

Kendine çeki düzen vererek sesin geldiği yöne döndü  dört beş adım sonra karşısında durdu.

Önce bir süzdü baştan aşağı belli etmeyecek şekilde, uzun boylu beyaz tenli kahverengi gözlü yakışıklı giymiş olduğu takım içinde mükemmel görünüyordu.

Tebessüm ederek uzun zaman oldu acaba yanılıyor muyum diye düşündüm ama gerçekten de sensin dedi.

Ayla bende çok şaşırdım hiç beklemiyorum seni görmeyi. Nasılsın Uraz?

Uraz : iyiyim ben sen nasılsın?

Ayla: teşekkürler bende iyiyim. Kısa süre sessizlik oldu çünkü aramızda ki bağ bu kadardı lise de yakın arkadaş bile değildik ne konuşacaktık.

Uraz: bir ara oturup eskileri yad edelim çok iyi olur bayadır kimseyi görmüyorum hem dedi.

Ayla: evet çok iyi olur.

Uraz: O zaman görüşürüz acelem var geç bile kaldım diyerek ayrıldı. Giderken bir kere arkasına dönüp tekrar bana bakıp gülümsedi. Gitmişti ama ben hala arkasından bakıyordum kaç yıl sonra karşıma çıkmıştı.

Yolda dinlenmek için bir banka oturdu ve lisenin ilk günü yaşanan olay aklına geldi

Sırtımda çanta saate bakınca geç kaldığımı anlamıştım hızlı adımlarla okulun bahçesinde içeri girdim ama boştu, biraz sonra öğretmen zili çaldı koşarak koridora girdim karşımda birisi elinde çekiçle yangın alarmının camını kırmak üzereydi. Yüzümde şaşkınlık ifadesi ile ne olduğunu anlamaya çalışırken alarmın sesi bütün okula yayılmıştı. Kafasını çevirdiğinde beni görünce.

Elini dudaklarına götürerek şişşşş ilk gün biraz eğlenelim demi diyerek koşarak dışarı çıktı. Biraz sonra sınıfların kapıları tek tek açılıp panikle dışarıya koşmaya başladılar okulda kimse kalmamıştı artık bahçede kocaman bir kalabalık ve uğultu vardı,herkes telaş içinde ne oldu diye soruyorlardı.

Bense bu olaya sebep olan şahısı kalabalık içinde bulmuş ne tepki verdiğini izliyordum. Halinden memnun şekilde gülüyordu. Yangın olmadığı anlaşılınca öğrenciler sınıflarına geçtiler sınıfta boş olan sıraya geçerek oturdum. Etrafı izlerken kapıdan" O" girdi. gözlerimiz biran birbirine değdi kafamı çevirdim. Sakin adımlarla bana doğru geliyordu,nedensizce kalbim hızlı atmaya başlamıştı neyse ki arkada ki boş sıraya oturmuştu. Kafasını bana doğru yaklaştırarak bu bizim sırrımız olsun kimseye bahsetme dedi. Bense hiç bir tepki vermeden kısa bir bakış atıp önüme döndüm.

İşte böyle tanışmıştım Uraz Beyle. Çalan telefonla kendime geldim saat geç olmuş annem arıyordu hemen kalkarak eve geçtim.

Evde ki yemek faslından sonra kendini balkona attı Ayla havayı içine çekti ve sandalyeye oturdu. Bütün akşam boyunca aklında Uraz vardı. Eski ve yeni Uraz'ı birlikte düşündü çok değişmişti daha olgunlaşmış daha yakışıklı olmuştu.Birden kendi kendine kızdı Ayla!

Neden düşünüyorsun ki onu, her şey geçmişte kaldı artık çocuk değilsin sen!!

Hissettiklerinde geçmişte kaldı!!!

Karşılığı olmayan şeyler sadece can yakardı...