"Balonları anlattım mı sana içine umutlarımı koyup,
Yıldızlara ulaşamayacağını bildiğim halde gökyüzüne saldığım balonları"...
...
Şoför koltuğuna oturdu Uraz, çalıştırdığı arabada düşüncelerini toplamaya çalışırken lafa nasıl ve nereden başlayacağını bilemediği için bir süre sessiz sakin devam etti yolculuk. Ayla ise neden böyle davrandığını düşünmüyordu artık, bir gün yakın davranıp kafasının karışmasına neden olurken diğer bir gün tamamen başka birisi gibi davranıyordu.
Artık düşünerek yorulmasına gerek yoktu, kendi kendine umutlanıp daha sonra yıkılan umutlarına bakıp büyük hüsrana uğruyordu, bundan sonra söylediği sözlerde ve yaptığı her hareketin altında bir şey aramayacaktı...
ikisi de birbirini düşünüyordu aslında, birisi senelerdir sevgisini sinesinde saklamış belkide bütün umutları bittiğinde tekrar karşısına çıkan bu adamın sevgisini istiyordu.
Diğeri ise duyguları derin olmasa da yeni yeni bir şeyler hissetmeye başlıyordu ama henüz kendisi bile farkında değildi bu yüzdendi tereddüdü.
Oturduğu koltuğa iyice yerleşti Uraz boğazını temizleyerek
"Öncelikle özür dilerim davranışım için, amacım seni kırmak değildi." bunu söylerken arada yüzüne bakmayı da ihmal etmedi ama hiç bir tepki vermeden öylece oturuyordu, acaba bana çok mu kırıldı demeden edemedi.
Tekrardan "neden cevap vermiyorsun özür bile diledim"
Samimiyetsiz dilenen özür Ayla için bir anlam ifade etmiyordu hem öyle bir özürle kırılan kalp onarılmazdı, kızgın ses tonuyla "ne dememi bekliyorsun Uraz bıraktım seni anlamayı artık "
Bilerek sert konuştu ne kadar üzüldüğünü anlasın ve farkına varsın diye, hem o sınır koyuyorsa kendide aklını başına alıp uzak dururdu ondan...
Direksiyonu kırarak yol kenarına çekti arabayı eğer bu şekilde ayrılırlarsa uyku girmezdi gözüne doğru kelimelerle gönlünü almalıydı!!!
Kendine doğru çevirdi Ayla'yı gözlerinin içine bakarak "böyle bir şey tekrarlanmayacak bir daha, kalbini kıramam çünkü sana değer veriyorum" son söylediği kelimeler aniden çıkmıştı ama etkisini de hemen gösterdi birazda olsa yumuşayan Ayla sevdiği adamın kendine değer verdiğini duyunca yelkenleri suya çoktan indirmişti bile....
kendi duygularını ifade etme gereği duydu "sende benim için önemlisin o yüzden çizdiğin sınır kendimi kötü hissetmeme neden oldu."
Ayla seneler sonra ilk adımı atmayı başarmıştı sonuna kadar da gidemese de en azından çaba göstermesi gerektiğinin farkındaydı.
Kalbi çarpmaya başlayan Uraz daha fazla gözlerine bakmaya devam ederse kendini tutamayarak hareket edebilirdi kaçırdığı bakışların sonunda "O" arabayı çalıştırıp yoluna devam etti.
Radyoda çalan şarkı arabada yankılanırken ona eşlik eden iki kalp farkında değildi ama bugün biraz daha yakınlaşmıştı.
"Kalbin açılan kapısından içeri sızan sevgi,
Örümceğin ağlarını örmesi gibi her bir tarafa yayılır,
Sevgi girdiği kalbin düşüncelerine hükmederek,
onu yavaş yavaş ele geçirir. "
Uraz tamda bu noktadaydı engel olamıyordu düşüncelerine, ellerine, kelimelerine bile söz geçiremiyordu...
Evin önüne geldiklerinde Yunus Beylerin araba gelmişti bile mümkün olduğunca bakmamaya çalıştı arabadan inmeye hazırlanan Aylaya.
"Arabayı yarın erkenden yollarım", emin olmak adına tekrar yineledi "kırgınlığın geçti demi?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZAMANSIZ MUTLULUK
RomanceKadın, bütün içtenliğiyle teşekkür etti, elinden sadece bu kadarı geliyordu. Şuan o kadar minnettardı ki kelimeler kifayetsiz kalıyordu. Yalnız değildi "O" kişi onunla birlikteydi. Acılarını olmasa bile yalnızlığını paylaşıyordu.Başka bir şey istemi...
