YÜREK SIZIM (TAMAMLANDI)

UMUT

   Bir kağıda SENsizlik yazdım.
Yinede çok hoşuma gidiyor.
Çünkü SEN'sizlik kelimesi bile
SEN'le başlıyor.

           🍂🍂🍂🍂🍂🍂

Gözlerimi odanın içinde gezdirirken, bulunduğum yerin harabeden farkı olmadığını farketmiştim. Camları tahtalarla tamamen kapatılmıştı. oturduğum yatakta bulunan örtüyü üstüme çektim.
İçimde büyüyen korkuyu bastırmaya çalışıyordum. Bebeğimin de bu korkumu hissetmesini istemiyordum.

Odanın kapısı açılırken yatağın başlığına daha çok dayandım. Bacaklarını kendime doğru çekip kollarımla sardım.

- günaydın Prenses
Odanın içi karanlık olduğundan konuşan kişinin yüzünü seçmekte sorun yaşıyordum! Tam yatağın karşısında duran koltuğa oturdu. Açık kapıdan giren ışıkla yüzünü seçebilmeye başlamıştım.

Kendimi iyice dikleştirip o en merak ettiğim soruyu sordum?

- Ne derdin var benimle? Neden burdayım?

-senle değil karnında taşıdığın piçin babasıyla derdim var!
Gözlerim korkuyla büyürken elim hemen karnıma gitti, oysa ki daha kimseye bebeği söyleyememiştim.

- ne istiyorsun Cengiz'den o sana ne yaptı?

- o çok canımı yaktı şimdi sıra bende; bende onun canını yakıcam! Doğmamış bebeğini kaybedince bakalım ne yapacak!

Gözlerimden yaşlar hızlı bir şekilde akarken kollarımla karnımı sardım.

"Merak etme bebeğim sana hiç birşey olmayacak! Baban bizi kurtaracak"

- sevgilini aradım da pek konuşmaya el verişli değildi. Biraz Zaman tanıyalım kendisine. Daha sonra tekrardan arayıp hal hatır sorarız
Gülmeye başlayan adamla yüzümü ekşittim, midemin bulanmasına neden olmuştu resmen. Hızlı bir şekilde kendimi odanın içinde bulunan küçük tuvalete attım.
Midemi boşaltırken burdan Nasıl kurtulacağım konusunda düşünmeye başlamıştım.
Eğer burdan bir şekilde kaçmayı başaramazsam, bebeğimi ve Cengiz'i kaybedeceğimi biliyordum.

- yardıma ihtiyacın varmı? İstersen bir el atabilirim sana?
Elimi yüzümü yıkayıp tekrardan içeriye yürüyüp yataktaki eski pozisyonuma geçtim.

- Allah belanı versin senin.

- bende seni seviyorum bebeğim.
Atılan kahkahayla beraber tekrardan ağlamaya başladım. Karşımda resmen manyağın biri oturuyordu; Nasıl kurtulacaktım bu durumdan?

Nerdesin Cengiz ? Kurtar bizi...

Cengiz'den Devam...

Telefonu elime alırken derin bir nefes aldım, düşündüğüm şeyin olmaması için resmen içimden hatim indirmeye başlamıştım.

- alo?

- vay şahlaroğlu içerden çıkmayı becermişsin; tebrik ederim yine gebermedin!!

- seni gebertmeden gebermeye niyetim yok?

- sana ait birşey bende, dedim belki bilmek istersin..

- bak adi köpek eğer mayanın saçının teline zarar gelirse, seni cehennemin 7. Katına gömerim. Duydun mu beni it?

- Aaa Şahlaroğlu ama çok ayıp ediyorsun, kırılıyorum bak! ben burda sana güzel bir şey söylüycem sen gelip küfür ediyorsun hiç yakıştıramadım sana!!.. Ba....

- kes lan bak gebertirim seni duydun mu beni? Öldürürüm seni leşinide köpeklere atarım. Söyle şimdi maya nerde? İyi mi?

- anlaşıldı seninle konuşamayacağız. Neyse ben kapatıyorum, sakinleş biraz daha sonra tekrardan ararım hadi görüşürüz.

Kapatılan telefonu sinirden duvara fırlatırken mayanın o itin elinde olduğu gerçeği şu an dünyaları yıkmama sebepti.
Biricik meleğim benim yüzümden resmen o piçin elinde tutuluyordu. Kim bilir ne kadar da korkuyordu!

- hemen egemen itine ait tüm yerleri didik didik edin. Mayayı bulun bana! Bağırarak kendimi dışarı atarken, içime çektiğim nefes bile yetmiyordu bana.
Maya yanımda olmadığı sürece Adam gibi nefes alamayacaktım! Onuda melek gibi kaybedemezdim. Bu sefer olmazdı. İzin vermeyecektim....

- onu bulucaz, maya güçlü kızdır,Dayanıyordur!
Giray'a dönüp yüzünü inceledim.

- Onuda kaybedemem bu sefer olmaz. Bana kalbim olduğunu hatırlattı, şimdi bu durumda bırakıp gidemez!
Giray elini omzuma koyup sıktı.

- merak etme bu sefer herşey çok farklı olacak, mayayı kaybetmeyeceğiz! Bizi bırakmaz..

Mayadan Devam...

İçimde sürekli dua okuyup duruyordum. Elimden gelen başka hiçbirşey yoktu. Egemen olduğunu anladığım Adam kapıyı üstüme kilitleyip gitmişti, kaç saattir burdaydım hiç bilmiyordum.

Odanın kapısı tekrar açılırken bu sefer uzun boylu siyah takım elbise içinde koruma olduğunu tahmin ettiğim kişi elinde tepsiyle içeri girdi.

- al ye şu yemeği
Adeta tepsiyi önüme atar gibi koyan Adama bakarken sinirden kaşlarım çatıldı.

- istemiyorum sen al zıkkımlan.
Adamın Kaşları hızlı bir şekilde çatılırken üstüme doğru gelmeye başladı. Gözlerim korkuyla açılırken ne yapacağımı bilmiyordum.

- bak gebertirim seni, dua ette patron için önemlisin yoksa çoktan kurşunu kafana yemiştin. Geri çekilip odadan çıkarken resmen söylediği laflarla titremeye başlamıştım.
Bir insanı öldürmek bu kadar kolaymıydı? Karnıma giren hafif sancıyla elimi karnıma koydum.

- herşey yolunda bebeğim merak etme iyiyim, az daha sabret baba gelicek. Sen sakın üzülme.
Söylediklerime ben bile inanmakta güçlük çekiyordum! Öyle bir durumun içindeydim ki sapasağlam bu işten kurtulmam kolay değildi!

Sevdiğim adamı görmek için hazırlanırken şimdi hiç görmeme ihtimaliyle karşı karşıyaydım. Böyle adalet olamazdı....