YÜREK SIZIM (TAMAMLANDI)

NEFESİM ❤️❤️

  Gözlerimi yavaş bir şekilde açarken bakışlarımı bulunduğum yerde gezdirmeye başladım. Her yerin bembeyaz olması öldüğümü düşünmeme sebebiyet verdi. Nasıl buraya geldiğim hakkında bir fikrim olmazken,Bakışlarımı yanıma dönünce Cengiz'i gördüm.
   Sandalyede başı önüne düşmüş kollarını bağdaş yapmış şekilde uyuyordu. Yüzünden anladığım kadarıyla baya gergindi. Bir insan uyurken bile Nasıl gergin olmayı başarabiliyordu?
   Kollarımdan destek alıp yataktan kalkmaya çalışırken, aklıma gelen bebeğimle otomatikmen elim karnıma gitti.
   Yataktan bacaklarımı sarkıtıp, oturur vaziyete geldim.
Yaşadıklarım yavaş yavaş aklıma gelirken içimi kaplayan korkuyla yerimden kalmaya çalıştım.
Ayağa kalktığım gibi kasıklarıma giren sızıyla beraber yatağa tutundum.

- Ahhh
İnlememle birlikte Cengiz'in uyanmasıyla ayaklanması bir oldu.

- yataktan neden kalktın? Hemen yat!
Beni tekrardan yatağa yatıran Cengiz'in endişe dolu bakışları tüm vücudumun yanmasına neden oldu.
  Tekrar yatağa uzanırken Cengiz'in elini tutup bakışlarını kendime çevirdim.

- dur artık,

- bekle doktoru çağırıcam.

- Cengiz yeter! Dur artık. bebeğim iyimi? O bizi bırakmadı dimi,
Cengiz'in şefkat dolu bakışları üstümde gezinirken, alacağım cevaptan ödüm kopuyordu.

- merak etme bizi bırakmadı. Elini karnıma koyup gülümsedi.
Hala bizimle.

Hem gülüp hemde ağlıyordum. Alnıma bir öpücük konduran Cengiz'in bu hali rahatlamama neden oldu.

- yeter ama sıkıldım yatmaktan, Giray bari sen birşey söyle Cengiz'e! Beni dinlemiyor.
Hastaneden çıkıp eve geldiğimizden beri Cengiz sağolsun beni resmen yatağa mahkum etmişti.
  
- valla kanki ben birşey diyemem hem birkaç gün yat ne acelen var iyice dinlen. Kendini düşünmüyorsun bari yeğenimi düşün.
  Abi bende bebeğimi düşünüyordum tabi, ama sürekli yatmakta olmazdı.

- sağol çok destek oldun.
Suratımı asıp kollarımı karnımda birleştirip sırtımı yatak başlığına dayadım.

Odadan çıkıp giden Giray'la beraber Cengiz'le tek kalmıştık. Yanıma gelip otururken elimi tutup,bakışlarımızı birleştirdi.

- yüzünü asma, herkes sizin iyiliğinizi düşünüyor. Seni öyle yerde hareketsiZ yatarken görünce beynimden vurulmuşa döndüm.
  Bak maya ben sürekli aşk cümleleri kuracak bir Adam değilim ama seni yani sizi çok seviyorum.Ve ne olursa olsun asla kaybetmeyi göze alamam. Lütfen artık biraz laf dinle.
  Gözlerim dolmaya başlarken Cengiz'e sıkıca sarıldım.

- özür dilerim, çok düşüncesiz biriyim. Daha doğmamış bir bebeği bile koruyamadım. Benim yüzümden hep böyle oldu.
Hıçkırımlarım odanın içinde yankılanırken, Cengiz saçlarıma öpücük kondurup, kollarıyla sıkıca sarıp göğsüne  bastırdı beni.

- asıl ben sizi korumayı beceremedim, sen acı çekerken, ben kendi işlerimle uğraşıp seninle ilgilenmedim.

Cengiz'den ayrılıp yüzünü avuçladım, böyle düşünmesi içimi acıtmıştı.kendini suçlu hissetmesini istemiyordum.

- senin hiç bir suçun yok, tek suç benim. Ama söz veriyorum artık daha dikkatli olucam. Elimi karnıma koyup Cengiz'e baktım;
Benim yüzümden ona birşey olmasına izin vermiycem...

- hadi bu son lokmayıda bitir.

- ama doydum patlıycam artık Elif!

- merak etme birşey olmaz, hadi aç bakalım ağzını.
Son lokmayıda mideme gönderirken Cengiz'de  odanın kapısından bizi izliyordu.
  Birden aklıma kuzey gelince bakışlarım Elif'e döndü;

- kuzey hiç geldi mi?
Elif ve Cengiz kendi aralarında bakışmaya başlarken, bende bir cevap bekliyordum.

- Soru sordum! Kuzey hiç geldi mi?

- o adamın adını alma ağzına! Sana onca şey söyledikten sonra Nasıl hala onu soruyorsun?
  Ne olursa olsun yıllardır beraber olduğum, kardeşim dediğim kişiyi bir seferde silemezdim!

- benim soruma cevap verin. Başka birşey söylemenize gerek yok!

- hayır gelmedi. Tamam mı? Şimdi kapat bu konuyu! Artık evimde onun adını duymak istemiyorum.
  Elif başını önüne eğerken bende bakışlarımı Cengiz'den çekip ellerimle uğraşmaya başladım.
    Cengiz'in kuzeye bu kadar kızmasını anlıyordum ama ben ne olursa olsun kızamıyordum sadece söyledikleri yüzünden kırılmıştım.

Cengiz'in odadan gitmesiyle bende yatağa uzanıp Elif'le havadan sudan sohbet etmeye başladık.
  Sürekli yatakta kalınca yapacak pek birşey bulamıyordunuz maalesef.

Saat 12 ye doğru Elif'te kalkıp eve giderken, odada tek kalmıştım. Koskoca evde sadece 2 kişiydik. Cengiz'in nerde olduğunu merak etmeme rağmen, yataktan kalkmaya cesaret edemiyordum!
   Malum Cengiz'den fırça yemem kaçınılmazdı.
  Mide bulantım baş gösterince hızlı bir şekilde kendimi banyoya attım. İçimdekileri çıkarırken, bu mide bulantılarının artık bitmesi için dua ediyordum.
  Yüzümü yıkayıp aynada tipime baktım.

  Resmen cadılara benziyordum, saçlarım birbirine girmiş, yüzümün rengi solmuştu. Ayak üstü hemen saçlarımı düzeltip, güzelce bağladım.
   Yatağa geçip otururken Cengiz'in odaya girmesiyle bakışlarım ona döndü.

- neden yataktan kalktın?
Ya sabır!

- pardon da tuvalete gitmekte mi yasak? Bence fazla abartıyorsun!

- bana seslenseydin, ya ayağa kalktığında başın dönüp yere düşseydin ne olacaktı?
  Bu Adam yaşlı teyzelerden beter olmuş ya

- gördüğün gibi iyiyim. Hem sen nerdeydin? Saat geç oldu uyumayacak mısın?

- bakmam gereken birkaç dosya vardı, onları hallettim. Üstümü değiştirip gelicem
Diyerek giyinme odasına giren Cengiz'in ardından baktım.
   Yatakta uzanıp düşünmeye başladım yine..

Nerdeyse 1 yıl olmuştu Cengiz'le tanışalı. Vay be tam 1 yıl!  ilk tanıştığımız günü hatırlayınca yüzümde oluşan tebessümle iyice yatağa yerleştim.
   Hayatım boyunca asla Cengiz gibi bir Adamla olabileceğimi düşünmemiştim.
Yani aslında hiç kimseyle olmayı düşünmemiştim.

Birden hayatıma girip, tüm dünyamı değiştiren Adama kör kütük aşıktım. Ondan nefret ettiğimi düşünmeme rağmen her yolumun ona çıkması farkında olmasam da beni mutlu etmişti.
     Cengiz'e aşık olduğumu kabul ederken, onun kalbinin kapalı kutu olduğunu sırf bu yüzden karşılık alamayacağımı biliyordum.
  Sırf bu yüzden 1-0 mağlup başlamıştım bu aşka!
  Ölen sevgilisini bile kıskandığım anlar olmuştu; o anları hatırladıkça yüzümde ki tebessüm gülümsemeye dönüştü.

Koskoca Cengiz Şahlaroğlu her şeye rağmen beni sevmişti . Aşkıma karşılık vermişti.
   Belime sarılan kolla yüzümde ki gülümseme büyüdü.

- galiba artık huzurla uyuyabilirim!
Cengiz bana arkadan sarılırken  elimi elinin üstüne koydum.

- haklısın artık uyuyabiliriz, ama birşey eksik!

- eksik olan ne?

bedenimi ona dönerken kollarının arasına girip yüzümü boynuna gömdüm.

- eksik olan kokundu! Ama şimdi herşey tamam. Huzurlu bir şekilde uyuyabilirim.
Kollarıyla beni sarıp iyice kendine çekti. Başıma öpücük kondururken içimde ki kelebekler yine devredeydi.

- iyi uykular güzelim

- iyi uykular Nefesim....