Bad influence (voltooid)

Proloog

Het is 23 juli de laatste schooldag van het schooljaar is net afgelopen.

Ik loop richting mijn kluisje en wacht daar op mijn vriendinnen. Ik kijk nog een keer goed de gangen door. Het is de laatste keer dat ik hier sta.

Na de zomer begin ik ergens anders helemaal opnieuw. Ik zal het missen hier en ik heb zeker goede herinneringen aan dit jaar.

'En ga je ons missen Eef?' Vraagt een van mijn vriendinnen Maaike wanneer ze naast me staat met mijn andere vriendin Stacia. 'Ja natuurlijk' zeg ik en omhels mijn vriendinnen.

'We blijven elkaar wel zien toch? Ook al ga je naar Amerika toe we kunnen Skypen en appen en in de vakanties over vliegen' zegt Stacia wanhopig. 'Of course' zeg ik met een Amerikaans accent waardoor mijn vriendinnen beginnen te lachen.

'Nou dan moeten we nu maar afscheid nemen' zeg ik en kijk naar mijn vriendinnen die verdrietig kijken.

Ik omhels eerst Stacia. 'Stac je bent een geweldig persoon en in dit kleine jaar dat ik je heb leren kennen heb ik de leukste dingen met je meegemaakt ik zal je missen'

'Ik jou ook eef' fluistert ze en ik laat haar los om mijn andere vriendin te omhelzen.

Ik zie de tranen in haar ogen en ik omhels haar. 'Niet huilen maaik we gaan elkaar nog zien dat beloof ik' ze knikt. 'Wij waren 5 jaar lang elke dag samen Eef wat moet ik nou gaan doen? Ik verlies mijn beste vriendin' zegt ze huilend.

'Ik weet het maaik, ik weet het' zeg ik met een brok in mijn keel.  'Ik moet nou echt gaan' zeg ik na een tijdje waarop de meiden knikken.

'Nog een laatste knuffel' zegt Maaike en we omhelzen elkaar nog eens. 'Het ga je goed' zegt ze wanneer we elkaar weer los laten.

Ik sluit mijn kluisje en zwaai naar mijn vriendinnen. 'Nou tot binnenkort dan maar' zeg ik met een nog grotere brok in mijn keel en tranen die branden in mijn ogen. 'We gaan je missen' zegt Maaike nog een keer.

Ik loop weg van mijn vriendinnen en kijk nog een keer om. Maaike zie ik in huilen uitbarsten en ik loop snel door voor ik het zelfde doe.

Ik stap op mijn scooter richting thuis om nog de laatste dozen in te pakken...

'En hoe was het afscheid met je vriendinnen' vraagt mijn moeder wanneer ik de woonkamer kom ingelopen. 'Hartverscheurend' zeg ik met nog tranen in mijn ogen.

'Het komt wel goed in Amerika joh je maakt snel nieuwe vrienden en dan ben je alweer vergeten wie hier je vrienden waren geloof mij maar' zegt ze en stopt wat boeken in een doos.

'Ik weet het niet' zeg ik en laat me op de bank vallen. 'We hebben het besproken met jullie en je hebt ingestemd als je echt niet wilde gaan had je het moeten zeggen want dan zouden we nooit gaan dat weet je' zegt mijn moeder en gaat naast mij zitten.

'Ik weet het' zeg ik zuchtend. 'Waarom moet papa dan ook een nieuw bedrijf helemaal in Amerika gaan beginnen'

Even blijft het stil. 'Je vader is een ondernemer hij houd van uitdagingen en deze kans werd hem aangeboden hij zou gek zijn geweest als hij deze niet had gepakt' zegt mijn moeder en staat op.

'Pak je de laatste dozen in? Dan kunnen we over 2 uurtjes vertrekken' zegt ze en loopt de tuin in.

Ik loop boven op de gang en stop voor mijn broer zijn kamer. 'Bas?' Vraag ik maar krijgt geen antwoord. Hij zal wel bij zijn vrienden zijn voor de laatste keer.

'Hij is naar bram is er iets?' Ik draai me om en in de andere deur opening staat mijn zus. 'Nee er is niks ben jij al helemaal klaar?' Ze knikt. 'Ja ik kan niet wachten' zegt ze en loopt weer haar kamer in.

Ik ga in mijn kamer op bed zitten. We gaan het doen we gaan gewoon naar Amerika toe. Wie had dat gedacht wij vijven zouden emigreren op zoek naar een nieuw avontuur.

Heyyy
Leuk dat je mijn eerste boek ooit leest. Ik hoop dat je het wat vind en laat zeker je mening horen want daar kan ik weer van leren.

X