Bad influence (voltooid)

Epioloog 1

Mijn hart is nog nooit zo gebroken geweest. Het enige wat ik voel is pijn. Ik kan aan niks anders meer denken dan dat wat ik daar gezien heb. Ja je leest het goed toen ik de kleedkamer binnen stapte zag ik iets wat ik nooit meer kan vergeten. Het is voorbij hij heeft alles verpest. Ik zou hem nooit maar dan ook nooit meer kunnen vertrouwen. Ik kan niemand meer vertrouwen. Niemand....

Ik open de deur en wat ik daar aantref is alles behalve wat ik verwacht had.

Daar staan ze dan met grote ogen. Beide met ontblote lichamen.

Ik wil schreeuwen naar hem, hem vertellen wat voor een klootzak hij is maar het enige geluid wat ik uit mijn mond kan krijgen is een piepend geluid.

'Eef het... het is niet wat je denkt' begint Kane en laat haar los. Dat kutwijf ik vertrouwde haar. Ik vertrouwde hem...

De tranen springen in mijn ogen ik moet weg hier. Zo snel als ik kan rennen kan ren ik de kleedkamer uit. Ik weet niet waar ik heen aan het rennen ben maar in elk geval weg van hier. Weg van hem.

Hij is gewoon vreemd gegaan. Terwijl ik mij op een paar meter afstand bevond.

Ik wil naar mijn auto gaan maar ik bedenk me net hoe ik hier gekomen ben. Samen met Kane in zijn auto...

Ik weet zeker dat Kane achter mij aankomt dus ik moet mij verstoppen ik kan hem niet meer onder ogen komen ik moet weg van hem voor de dingen escaleren.

Ik ga naar de eerste plek die in mij op komt. De gymzaal...

Ik blijf rennen tot ik de gymzaal bereikt heb. Er staan een aantal stoelen opgesteld voor de training van maandag. Ik kan het niet laten en uit woede smijt ik de stoelen een voor een tegen de muur aan.

'Godverdomme, waarom!' Schreeuw ik wanneer ik de laatste stoel weg gooi. Ik kan maar niet stoppen met huilen en laat mij op de grond zakken.

Hij heeft mijn hart helemaal gebroken. Het laatste stukje wat ervan over was is weg. Er is nu alleen nog maar een leeg gat waar zich vroeger een groot warm hard bevond..

P.O.V Kane

'Ik wil je' hijgt ze in mijn nek en ondertussen laat ik mijn handen over haar ontblote boven lichaam glijden. 'We moeten wel zacht-' ik word onderbroken door de deur van de kleedkamer die met een piepend geluid opengeduwd word.

Ik was hier al bang voor. Daar staat ze dan met de tranen in haar ogen nog aan het beseffen wat ze nu ziet.

Haar lip begint te trillen en ze blijft verstijft staan. 'Eef het is niet wat je denkt' begin ik wachtend op haar geschreeuw van woede maar het blijft stil.

Ik kijk op en zie dat ze daar nog steeds staat te trillen. Ik wil op haar aflopen maar voor ik het door heb slaat de deur dicht en is ze opeens verdwenen.

'Shit...' hoor ik naast mij. 'Ik ga achter haar aan' zeg ik hijgend terwijl ik snel mijn kleding stukken bij elkaar zoek en voor ik een weder antwoord gekregen heb verlaat ik de kleedkamer al opzoek naar Eva.

Het was nooit de bedoeling dat ze dit te zien zou krijgen. Ik wilde het haar zelf vertellen als de tijd rijp was. Wtf tegen wie lieg ik. Ik wilde het helemaal niet aan haar vertellen omdat ik al wist dat ze zo zou gaan reageren en dat ik haar kwijt zou gaan raken.

Ik blijf rennen rond de school maar ik heb geen idee waar ik moet beginnen met zoeken. Misschien is ze allang weg. Snel ren ik naar de parkeerplaats. Nee mijn auto staat er nog dus ze moet hier nog zijn.

Ik wil het opgeven maar dan schiet er mij iets te binnen. De enige plek waar Eva zich nu veilig voelt is in de gymzaal. Ik ren zo hard als ik kan richting de gymzaal.

Ik stop voor de deur wanneer ik geschreeuw hoor en kijk door het raam naar binnen. Eva is hysterisch aan het huilen en smijt met stoelen.

Ze heeft mij nog niet opgemerkt. Als ik nu naar binnen ga heb ik kans dat ze een stoel tegen mijn hoofd aan gooit. Jammer dan ik moet naar haar toe.

Langzaam doe ik de deur open en zie dat Eva zich op de grond heeft laten vallen en nog steeds hysterisch aan het huilen is met haar rug naar mij toe.

Ze heeft mij waarschijnlijk al gehoord want ze stopt met huilen en draait zich in een ruk om. Haar ogen zijn rooier dan rood. Haar haar zit door de war en haar wangen zitten onder de zwarte strepen.

De tranen springen in mijn ogen bij het zien van haar in deze positie. Wat ben ik toch een klootzak het is mijn schuld dat ze er zo uitziet.

'Kom maar op met je verklaring. Geen smoesjes ik wil heel het verhaal en dan kan je weer oprotten' begint ze met een krakende stem en gaat op de laagste trede van de tribune zitten. Ik blijf ongemakkelijk staan in het midden van de gymzaal niet wetend waar ik moet beginnen.

'Ik Ehh-' ik weet niet hoe ik dit moet gaan vertellen. Vanaf waar begint dit verhaal.

'Kom op! Zeg me niet dat je geen verklaring hebt dat je fucking zit te neuken met Mandy. Je fucking ex!' Schreeuwt ze en begint daarna weer te huilen. Ik ben geschrokken van haar reactie en zet twee stappen achteruit.

'Nou?!!? Waneer is dit begonnen' Ze is woedend. Niet dat ik anders verwacht had maar toch. Dit is niet leuk. En wat ik haar ga vertellen gaat zij niet leuk vinden. Ik moet haar nu de waarheid vertellen in een keer.

'Die maanden dat ik weg was naar Italië. Toen..... toen is Mandy met mij- ons mee gegaan. Ze maakte deel uit van ons 'bedrijf'' begin ik. Eva kijkt mij nu al met open mond aan. Wacht maar tot je de rest hoort is het enige wat ik kan denken....