Bad influence (voltooid)

Ik laat je niet in de steek

Ik ren richting de bioscoop. Het is inmiddels half 8 en ik had beloofd om er om 7 uur te zijn. Het kaartje heb ik al van Eva gekregen via internet dus ik kan zo doorlopen.

De deur gaat open van de zaal wat betekend dat er nu pauze is. Ik leun tegen een paal aan en zoek onder tussen naar Eva. Door de menigte mensen zie ik Miley enzo aankomen lopen. Ik loop naar hem toe maar ik zie Eva er niet tussen staan.

'Waar is Eva?' Miley kijkt me verschrikt aan. 'Ohh Ehh Hey Kane' zegt ze en ik zie haar wangen rood kleuren. Miley heeft altijd al een zwak voor mij gehad al sinds de eerste klas. Het is een aardig meisje maar niet echt bepaald mijn type.

Ik kijk haar vragend aan. 'Ohhh Eva ja.... die zit nog overstuur in de zaal met Max' ik frons mijn wenkbrauwen. 'Hoezo overstuur?' Ze zucht 'omdat ze dacht dat je niet meer zou komen aangezien je een half uur te laat bent. 'Shit' fluister ik en ren de zaal in.

Daar zit ze dan huilend in de armen van Max. Ze had huilend in mijn armen moeten liggen! Ik voel de woede in mij opkomen maar ik probeer het weg te drukken.

Langzaam loop ik richting Eva en Max. Haar rug is naar mij toegedraaid en volgens mij heeft ze nog helemaal niet door dat ik er ben. Max ziet me en zegt het tegen Eva. 'Eef draai je eens om' ze doet wat hij zegt en haar ogen lichten op wanneer ze mij ziet.

Ik loop naar haar toe en ze springt mijn mijn armen. 'Ik heb je zo gemist' zegt ze tegen mijn schouder aan. 'Ik jou ook babe, ik ben maar een dag weggeweest' probeer ik haar gerust te stellen. 'Een dag te veel ja' zegt ze terwijl ze mij omhelst.

Fuck als ze al geen dag zonder mij kan hoe ga ik het haar dan ooit vertellen. Vertellen dat ik over twee weken weg ga voor een hele maand.

'Zullen we even buiten gaan lopen' stel ik voor waarop ze knikt. Al snel buiten pak ik haar hand en lopen we dicht naast elkaar.

'Is het erg?' Vraagt Eva na een lange tijd stilte. Ik stop met lopen en kijk haar vragend aan. 'De problemen op je... je Ehh..' ze weet niet hoe ze het moet noemen. 'De problemen op mijn werk bedoel je' zeg ik lachend en sla mijn arm om haar heen.

'Ja.... dat....' zegt ze en ik kijk in haar twinkelende ogen. 'Het is erger dan ik dacht... maar daar hoef jij je geen zorgen over te maken' probeer ik haar te verzekeren en wrijf met de mouw van mijn trui de tranen van haar wangen weg.

'Waarom was je zo overstuur?' Vraag ik terwijl ik het antwoord al weet maar ik wil dat ze het eerlijk tegen mij zegt. 'Ohh niks...' zegt ze en draait haar hoofd om. 'Als het niks was dan kan je me gewoon aankijken' zeg ik en frons mijn wenkbrauw.

Ze draait haar gezicht weer naar mij toe en ik zie de ene na de andere traan over haar wangen lopen. 'Er is dus wel wat' ze knikt en begint te huilen. Ik open zonder wat te zeggen mijn armen en ze laat zich zelf erin vallen.

'Wees eerlijk tegen mij en zeg wat er aan de hand is' probeer ik zo zacht mogelijk te zeggen. Ze trekt zich weer terug uit mijn armen en kijkt me strak aan. 'Gewoon het is dat wanneer jij zegt dat je moet gaan werken dan denk ik weer aan wat er dan allemaal met je kan gaan gebeuren en..... of je überhaupt nog wel thuis komt'

Ik ben een beetje geschrokken van dit antwoord. Ja ik wist dat ze ermee zat maar niet dat ze er zover in de put meezat.

'Maar babe luister' zeg ik en sla mijn armen om haar heen en leg mijn hoofd in haar nek. 'Je hoeft je helemaal geen zorgen te maken over mij. Ik heb genoeg jongens die mij beschermen. Zelfs nu houden mensen mij in de gaten alleen zie je dat niet. Omdat ik de baas ben van een drugs maffia hoeft dat niet te betekenen dat iedereen mij gelijk wilt vermoorden' bij dat laatste moet ik lachen om mezelf.

'Oke... misschien moet ik je inderdaad wat meer vertrouwen geven en niet te veel meer nadenken over die dingen' ik knik 'precies jij gaat gewoon lekker rustig naar school, uit met je vrienden en natuurlijk leuke dates hebben met mij' ze begint te lachen.

'Zullen we terug gaan? De film zal vast en zeker alweer begonnen zijn' zegt Eva twijfelend. 'Is tie zo leuk dan?' Ze begint te lachen 'nee er is eigenlijk niks aan'.