Forbidden Love #Starterliste2019

Κεφάλαιο 11ο

Πέρασαν οι μέρες και άρχισαν τα σχολεία, εγώ ήμουν ακόμα με τον Adam και τα πηγαίναμε αρκετά καλά. Όσο αναφορά τον James, δεν τον έχω ξεπεράσει τελείως αλλά ειμαι σε πολύ καλό δρόμο. Μια μέρα πριν αρχίσουν τα σχολεία οι γονείς μου μου έστειλαν χρήματα για να ξεκινήσω φροντιστήριο, από την μια χάρηκα που με σκέφτηκαν αλλά από την άλλη βαριέμαι πολύ να ξεκινήσω, όμως πρέπει.

Στο σχολείο μου φαινόταν περίεργο που η Kate δεν με κοιτούσε με δολοφονικό βλέμμα ή δεν με εκραζε συνεχώς, από την άλλη η Ariana φαινόταν να ζηλεύει πολύ που ειμαι με τον Adam, αλλά δεν με ενδιαφέρει και πολύ, θα έλεγα πως δε με ενδιαφέρει και καθόλου. Η πρώτη βδομάδα του σχολείου Γενικά κύλισε κάπως έτσι, την Παρασκευή μετά το σχόλασμα βγήκα με την Ann να συζητήσουμε για τα γκομενικα της και για τις δικές μου γελοίες ανησυχίες. Φτάσαμε στην καφετέρια κι άρχισα να της λέω πως είμαι αγχωμένη που αρχίζω φροντιστήρια, ακούγεται χαζό όμως δε ξέρω πως θα προλαβαίνω να βλέπω τον Adam, την ann και τον αδερφό μου. Τέλος πάντων, η ann φαινόταν προβληματισμένη οπότε τη ρώτησα τι έχει. Μου είπε πως φοβάται ότι ο Alex έχει αρχίσει να την βαριέται.

"Κοίτα ο Alex είναι αδερφός μου και τον ξέρω πολύ καλα, δε νομίζω να συμβαίνει κάτι τέτοιο, σε θέλει φουλ"

Αυτή η συζήτηση πήρε μεγάλη έκταση, μετά από αρκετή ώρα πήγα σπίτι για να ξεκουραστώ και λίγο.

Το Σαββατοκύριακο πέρασε γρήγορα, κοιμήθηκα στο σπίτι του Adam και περάσαμε πολύ όμορφα μαζί, γνώρισα και τους γονείς του και φάνηκε να με συμπαθούνε πολύ, ευτυχώς αυτές τις μέρες όλα μου πάνε καλά. Το είχα ανάγκη. Την Δευτέρα πήγαμε μαζί σχολείο με το αυτοκίνητο, το απόγευμα θα ξεκινούσα φροντ οπότε δεν είχα και πολύ όρεξη απ'το πρωί. Ακόμα πιο πολύ με εκνεύρισε που η Ariana άρχισε να μου πουλάει μαγκιές, άρχισε να λέει πως δεν θα το αφήσει έτσι αυτός που της έκανα κτλ, ακόμα να καταλάβω όμως τι της έχω κάνει. Κανονικά εγώ θα έπρεπε να έχω αυτή τη συμπεριφορά.

Έφτασα σπίτι το μεσημέρι κι έφαγα γρήγορα γιατί 3:15 έπρεπε να φύγω, με το ζόρι προλάβαινα να κάνω οτιδήποτε. Έφαγα και ξεκίνησα, δεν ήταν πολύ μακριά απ'το σπίτι μου, ευτυχώς δηλαδή. Έφτασα και μπήκα μέσα στην αίθουσα, εκεί είδα τον Liam.

"Victoria, τι κάνεις εδω;"

"Ξεκινάω φροντιστήριο"

"Ωραία θα είμαστε μαζί, θες να κάτσεις μαζί μου;"

Παρόλο που ήξερα πως με θέλει ακόμα κάθισα μαζί του, έτσι κι αλλιώς δεν είχα κάποιον άλλον γνωστό.

Ο καθηγητής άργησε να μπει κι έτσι ένα παιδί πήγε να τον φωνάξει. Μετα απο λίγο ξανά μπήκε και μας είπε πως θα ερχόταν σε λίγο. Εγώ γύρισα για να βγάλω έξω τα τετράδια και το στυλό να τα έχω όλα έτοιμα, μόλις γύρισα μπροστά είδα κάτι που δεν ήθελα καθόλου να δω. Ήταν ο James, στεκόταν μπροστά από τον πίνακα, με κοιτούσε πολύ αναστατωμένα αλλά προσπαθούσε να το κρύψει. Άρχισε να παίρνει παρουσίες και μόλις είπε το όνομα μου κομπιασε.

"Victoria, μιας και είσαι καινούργια θέλω να μείνεις λίγο μετά το μάθημα να σου πω τα βασικά"

Προφανώς και δεν ήθελε να μου μιλήσει για το μάθημα, αλλά πλέον δεν ήταν αγόρι μου ήταν καθηγητής μου, δε μπορούσα να του φέρω αντίρρηση τόσο εύκολα. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι ότι δε μπορούσα, δεν ήθελα.

Το μάθημα τελείωσε και ήταν αρκετά άβολο για μενα, συνεχώς νου έριχνε κλέφτες ματιές και φαινόταν να τρέμει το χέρι του. Καθ'όλη τη διάρκεια του μαθήματος η καρδιά μου δε σταμάτησε να χτυπάει σε γρήγορο ρυθμό, ειδικά όταν συνειδητοποίησα ότι θα τον έχω να μου διδάσκει 3 ώρες κάθε μέρα. Μόλις τελείωσε το μάθημα μου είπε να περιμένω, έβλεπα όλα τα παιδιά να φεύγουν κι εγώ απλά καθόμουν στο θρανίο. Μόλις έφυγαν όλοι έκλεισε την πόρτα κι άρχισε να με πλησιάζει, εκείνη τη στιγμή ήθελα να εξαφανιστώ από προσώπου γης, αλλά δυστυχώς, γινότανε. Κάθισε δίπλα μου, μου έπιασε το χέρι και είπε.

"Μου έλειψες, μάτια μου"