Forbidden Love #Starterliste2019

Κεφάλαιο 18ο

Γύρισα σπίτι και κάθισα να ακούσω μουσική, πίστευα πως αυτό θα με ήρεμουσε αλλά τελικά έκανα λάθος. Μπήκα στη συλλογή κι άρχισα να βλέπω φωτογραφίες, είχαμε τόσο ωραίες φωτογραφίες μαζί. Ήξερα πως με αυτό που έκανα δεν θα τον ξεχνούσε ποτέ αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο. Δεν είχα στήριξη από πουθενά, οι γονείς μου αδιάφοροι, οι φίλοι μου μακριά. Στο σχολείο ευτυχώς έχω κάνει πολλούς φίλους αλλά αυτό δε βοηθάει σε τίποτα απολύτως. Με πήρε ο ύπνος με τη μουσική, ευτυχώς γιατί αν συνέχιζα να τον σκέφτομαι τόσο πολύ ια γυρνούσα Ελλάδα επιτόπου.

Το επόμενο πρωί κάποιος χτύπησε το κουδούνι, κατέβηκα να δω ποιος είναι και μόλις άνοιξα είδα τον Justin. Ντράπηκα τόσο πολύ, ήμουν με τις πιτζαμες ακόμα, του είπα να περάσει, ήταν ακόμα 7 το πρωί.

"Τι κάνεις εδώ τέτοια ωρα;"

"Ψήσου για κοπάνα σήμερα"

Ναι, είχε έρθει απ'τις 7 για να μου πει να κάνουμε κοπάνα, δέχτηκα γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είχα απουσίες οπότε δεν με εμπόδιζε κάτι. Ντύθηκα στα γρήγορα και κατέβηκα κάτω για να φύγουμε.

Πήγαμε στον πύργο του Άιφελ, ήταν ευκαιρία να τον δω από κοντά αφού εμένα Παρίσι. Μου έκανε ξενάγηση και στη τελική καθίσαμε σε μια καφετέρια που είχαμε για θέα όλο το Παρίσι, ήταν τόσο όμορφο και όντως με βοηθούσε να ξεχαστώ. Μιλήσαμε για πάρα πολλά θέματα και περνούσα Γενικά πάρα πολύ όμορφα μαζί του. Κάποια στιγμή σηκώθηκε και κάθισε δίπλα μου, μου έπιασε το χέρι και μου χάιδεψε τα μαλλιά, ένιωθα αρκετά άβολα αλλά μου άρεσε κι όλας ταυτόχρονα. Με κοίταξε με στα μάτια και με φίλησε, παρ'όλο που μαρεσε μέσα μου ένιωθα πάλι πως έκανα λάθος.

James P.O.V
Είχα αρχίσει να νιώθω ακόμα χειρότερα, δεν απαντούσε καν στα μηνύματα μου. Για την ακρίβεια δεν έμπαινε καν σε κανένα social media, κι αυτό με σκότωνε. Κάποια στιγμή μπήκε στο σπίτι η Kate αναστατωμένη, δεν συνηθίζει να μου μιλάει ιδιαίτερα αλλά αυτή τη φορά κάθισε δίπλα μου και μου μίλησε.

"Μπαμπά, συγγνώμη που ρωτάω κι όλας αλλά έχεις καμία ιδέα που έχει εξαφανιστεί η Victoria;"

Μόλις έκανε αυτή την ερώτηση ταραχτηκα πολύ και με έπιασαν ταχυπαλμίες, δεν ήξερα αν έπρεπε να της μιλήσω ανοιχτά αλλά ίσως αυτή να ήταν μια ευκαιρία να δεθω περισσότερο με την κόρη μου.

"Έφυγε Γαλλία"

"Για πάντα;.."

"Ναι"

Χαμήλωσε το βλέμμα της και μαζεύτηκε, δεν την είχα ξανά δει έτσι, πρώτη φορά έδειχνε τόσο... Καλή.

"Εγώ φταίω ε;"

"Αυτο είναι μια μεγάλη συζήτηση την οποία δεν θα έπρεπε να κάνουμε"

Ήρθε κοντά μου και με αγκάλιασε, ήταν πολύ περίεργη η συμπεριφορά της και δεν ξέρω τι την έκανε να φερθεί έτσι, πάντως είναι κόρη μου και την αγαπάω, χαίρομαι που την βλέπω να πηγαίνει προς το καλύτερο σιγά σιγά.

"Συγγνώμη, δεν έπρεπε να σταθώ εμπόδιο, απλά ξες είναι περίεργο"

"Δεν είχες άδικο"

"Αλλά πλέον κατάλαβα ότι η μαμα δεν είναι καλύτερη"

Καθίσαμε και μιλήσαμε για αρκετή ώρα, μου είπε πως η μάνα της φέρνει κάθε μέρα άντρες σπίτι και δε σέβεται τίποτα Γενικά, μα πόσο ηλίθιος ειμαι. Πρώτα χάνω την Victoria και μετά συνειδητοποιώ ότι έχω απομακρυνθεί υπερβολικά απ'την κόρη μου. Τώρα όμως είχε έρθει η ώρα να τα αλλάξω όλα.