Forbidden Love #Starterliste2019

Κεφάλαιο 21ο

Victoria's P.O.V
Είχα αποφασίσει πως έπρεπε να φύγω όποσδηποτε και να γυρίσω Ελλάδα, αποχαιρέτησα τον Justin όσο δύσκολο κι αν ήταν, αποχαιρέτησα την Jennifer και μετά πήγα σπίτι, δε με ένοιαζε τη θα έλεγε η μάνα μου. Πάντως θα μου λείψει πολύ ο Justin, μου φέρθηκε τόσο όμορφα... Αλλά έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα δεν έχω άλλη επιλογή.
Ήταν ένας από τους πιο δύσκολους αποχαιρετισμός που είχα ποτέ, αναγκάστηκα να πω και ψέματα πως θα γυρνούσα για τον Alex επειδή δεν τα έβγαζε πέρα μόνος του.

Πήγα σπίτι και χωρίς να πω τίποτα ανέβηκα στο δωμάτιο κι άρχισα να μαζεύω τα πράγματα μου, ευτυχώς ο Justin με βοήθησε να κλείσω εισιτήριο για το βράδυ οπότε είχα περιορισμένο χρόνο, η μανα μου κατάλαβε πως είχα έρθει σπίτι και ανέβηκα πάνω.

"Victoria..."

"Άσε με, έχω δουλειά"

Ήρθε από πάνω μου κι έκλεισε την βαλίτσα, νευρίασα τόσο πολύ που αναγκάστηκα να την σπρώξω.

"Άσε με, θα φύγω Ελλάδα και δε μπορείς να με σταματήσεις"

"Ρε αγάπη μου μη-"

"Φύγε είπα"

Μετά από αρκετή ώρα τσακωμού έφυγε κι εγώ είχα ακόμα λιγότερο χρόνο για να τα μαζέψω Όλα αλλά έπρεπε να κάνω όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Ό πατέρας μου έλειπε οπότε μου ήταν ακόμα πιο εύκολο.

Τα ετοίμασα όλα και κατέβηκα κάτω με γρήγορο ρυθμό, η μανα μου έτρεχε να με προλάβει αλλά συνεχώς την έσπρωχνα, έξω απ'το σπίτι με περίμενε ένα ταξί το οποίο είχα καλέσει νωρίτερα. Συνέχιζε να με παρακαλεί την ώρα που φόρτωνα τα πράγματα μου αλλά δεν ηθελα να ακούσω τίποτα, τόσα χρόνια μας έκρυβε κάτι το οποίο θεωρώ πολύ σημαντικό και δεν θα το αφήσω έτσι. Μπήκα μέσα στο ταξί γρήγορα για να μη προλάβει να νε σταματήσει και ξεκινήσαμε, για μικρό χρονικό διάστημα έτρεχε από πίσω αλλά μετά δεν αντεξε και σταμάτησε. Μέχρι να φτάσουμε έκλαψα αρκετά, είχαν συμβεί τόσα πολλά τον τελευταίο καιρό που το μυαλό μου δεν άντεχε άλλο είχα αρχίσει να χάνω το εγώ μου. Σκεφτόμουν όλη την ώρα πως θα μιλήσω  στον James και στον Alex, τι ακριβώς θα γίνει... Όλα αυτά είχαν αρχίσει να με τρελαινουν αλλά είχα μια ελπίδα μέσα μου.

Μετά από αρκετή ώρα αναμονής στο αεροδρόμιο μπήκα στο αεροπλάνο και θυμήθηκα την στιγμή που θα έφευγα για Γαλλία, θυμήθηκα τον James. Γιατί έχω κολλήσει τόσο πολύ μαζί του; θα έπρεπε να νιώθω άσχημα που άφησα τον Justin για τις βλακείες της μάνας μου αλλά ένιωθα πάρα πολύ ευτυχισμένη που θα τον ξανά έβλεπα ενώ πίστευα πως τον είχα ξεπεράσει. Τελικά όμως δεν είναι τόσο εύκολο να ξεπεράσεις τον πρώτο σου έρωτα, έχω να μιλήσω μαζί του τόσο καιρό κι όμως τον σκέφτομαι ακόμα, κάθε βράδυ τον σκεφτόμουν αλλά δεν ήθελα να το παραδεχτώ στον εαυτό μου. Σκεφτόμουν τι θα του πρώτο πω, πως θα τον αντιμετωπίσω πάλι, τόσα συναισθήματα που δεν μπορώ να εξηγήσω.