Forbidden Love #Starterliste2019

Κεφάλαιο 35ο

Είχε περάσει μια βδομάδα και είχα χάσει την κάθε επαφή με τον James, πέρα απ'το ότι δεν είχε τηλεφωνήσει ούτε μια φορά όταν τον έπαιρνα έλεγε συνεχώς ότι είναι κατηλειμένο. Αποφάσισα να τηλεφωνήσω στην Kate μπας και μάθω καποια πράγματα, μου είπε πως ούτε αυτή τον έβλεπε συχνά γιατί ήταν συνεχώς με την μητέρα της. Ένιωσα ξαφνικά ένα σφίξιμο στο στομάχι, βγήκα στο σαλόνι και είδα τον Nathan να κάθεται στον καναπέ και να μην κάνει απολύτως τίποτα. Δεν του έδωσα σημασία και βγήκα έξω για να πάρω ένα πακέτο τσιγάρα, η ψυχολογία μου ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση.

Μετά από λίγο γύρισα σπίτι και κλείστηκα στο δωμάτιο μου, ξάπλωσα και άναψα το πρώτο τσιγάρο. Ο Nathan προσπαθούσε να μπει μέσα για να μου μιλήσει αλλά εγώ είχα κλειδώσει την πόρτα, δεν είχα όρεξη για επιπολαιότητες. Αργότερα αποφάσισα να πάω να του μιλήσω από μόνη μου, καθόταν στο δωμάτιο του και μόλις μπήκα μέσα σήκωσε το κεφάλι του και με κοίταξε.

"Κάτι έχεις εσύ..."

"Άστο δεν είναι κάτι σημαντικό.."

Σηκώθηκε αποτι κρεβάτι του και ήρθε προς το μέρος μου, με έπιασε πάλι από τη μέση και με έφερε κοντά του. Με το που βρεθήκαμε κοντά η έκφραση του άλλαξε και έγινε επιθετική.

"Καπνισες;"

"..."

"Σε ρώτησα κάτι Victoria"

Κούνησα το κεφάλι μου θετικά και μετά άρχισα να κλαίω, αυτός νε έσφιξε στην αγκαλιά του και προσπαθούσε να με κάνει να του πω τι έχει συμβεί. Πήρα μια βαθιά ανάσα και του έκανα νόημα να καθίσουμε στο κρεβάτι ώστε να του πω τι γίνεται.

Την ώρα που του έλεγε το τι συμβαίνει με τον James, ότι δηλαδή δεν απαντάει ούτε σε μηνύματα ούτε σε τηλεφωνήματα και είναι Γενικά εξαφανισμένος φάνηκε να καταλαβαίνει πολλά άλλα δεν είπε απολύτως τίποτα. Με τράβηξε με δύναμη και με ξάπλωσε στο κρεβάτι χωρίς να πει κουβέντα, μετά ήρθε από πάνω μου και απλά με κοιτούσε. Δεν αντέδρασα, ίσως αυτή τη φορά να ένιωθα πως ήθελα να συμβεί κάτι, λογικά επειδή είχα αρχίσει να απογοητεύομαι τρομερά με την συμπεριφορά του James. Τον τράβηξα προς το μέρος μου κι άρχισα να τον φιλάω, ακόμα δεν ήξερα αν αυτό που έκανα ήταν λάθος ή σωστό αλλά δεν μπορώ να κρύψω τον αυθορμητισμό μου δυστυχώς. Συνέχισα να τον φιλάω με πάθος μέχρι που αυτός σταμάτησε.

"Γιατί;"

"Τι εννοείς γιατί;"

"Γιατί το έκανες αυτο; Εννοώ... το θέλεις ή επειδή ο αδερφός μου σε απογοητεύει;"

Η ερώτηση του με προβλημάτισε αρκετά να πω την αλήθεια, δεν ήμουν και πολύ σίγουρη γιατί το έκανα αυτο, ήμουν σε μια πλήρη απόγνωση. Έμεινα να τον κοιτάω και να σκέφτομαι την απάντηση μου.

"Αν όντως το θέλεις, σε παίρνω και φεύγουμε από εδώ, δεν αξίζεις κάποιον σαν τον James ρε Victoria.."

Ακόμα δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω τι γινότανε και δεν είχα σκεφτεί τι έπρεπε να απαντήσω, στη τελική τον έσπρωξα από πάνω μου και σηκώθηκα.

"Θέλω λίγο χρόνο να σκεφτώ..."

"Το βλέμμα σου δεν δείχνει μπέρδεμα, είσαι σίγουρη αλλά φοβάσαι"

Μόλις το είπε αυτό κοκαλωσα, με καταλαβαίνει καλύτερα αποτι καταλαβαίνω τον εαυτό μου. Κάθισα πάλι δίπλα του κι άρχισα να τον φιλάω ξανά, μέχρι που ο James με πήρε τηλέφωνο.