Forbidden Love #Starterliste2019

Κεφάλαιο 31ο

Πέρασε περίπου μια βδομάδα και προσπάθησα να μη δώσω σχεδόν καθόλου σημασία στην όλη κατάσταση, ορισμένα περιστατικά βέβαια δε μπόρεσα να τα αγνοήσω, όπως το ότι ένα βράδυ ο Nathan ήρθε στο δωμάτιο μου κλαίγοντας και μου ζήτησε να μην πιστέψω κανέναν. Όταν συνέβη αυτό τρόμαξα λίγο, ήρθε και με ξύπνησε για να μου πει αυτό χωρίς να έχει προηγηθεί κάποιος τσακωμός, δεν είχα προλάβει να του απαντήσω και είχε ήδη φύγει. Τέλος πάντων, σε Γενικά πλαίσια η σχέση μου με τον James ήταν σε πολύ καλό δρόμο και ήμουν πολύ χαρούμενη γι αυτό. Πάλι όμως υπήρχε κάτι το οποίο με ανησυχούσε αρκετά...
Ήταν αναγκασμένος να λείψει μαζί με την Kate για τρεις μέρες πάλι για να τελειώσουν με τις τελευταίες εκκρεμότητες Περί περιουσιακών στοιχείων και περί διατροφής. Θα εμένα μόνη μου τρεις μέρες με τον Nathan.

Την νύχτα πριν φύγει ο James μπήκε στο δωμάτιο μου και ξάπλωσε δίπλα Μου, μετά άρχισε να με φιλάει και να μου λέει πως θα του λείψω. Είχε πάρα πολύ καιρό να κάνει κάτι παρόμοιο, τις τελευταίες μέρες είναι υπερβολικά φορτωμένος με όλα όσα γίνονται και δεν έχει τόσο χρόνο για μένα.

"Vic, θέλω μια τεράστια χάρη..."

"Οτιδήποτε"

"Δεν θα αφήνεις τον Nath να βγαίνει έξω μόνος, Γενικά θα τον έχεις υπό έλεγχο και επίσης αν σου πει να πάτε κάπου με το αυτοκίνητο να αρνηθείς"

"Με τρομάζεις, εξήγησε μου τι γίνεται"

"Άλλη στιγμή αγάπη μου.."

Τότε έκλεισε το φως και με πήρε αγκαλιά, ένιωθα πολύ όμορφα που θα κοιμόμασταν αγκαλιά μετά από τόσες μέρες αλλά είχα επίσης τρομοκρατηθει με τα λεγόμενα του, τι μπορεί να συμβαίνει.

Το επόμενο πρωί έφυγε μαζί με την Kate για εγώ είχα μείνει πάλι μόνη με τον Nathan, με το που έφυγαν μου είπε πως πάει μια βόλτα αλλά εγώ έπρεπε με κάποιο τρόπο να τον σταματήσω.

"Απο αύριο, σήμερα πρέπει να καθαρίσουμε"

Με κοίταξε με πολύ αγριεμένο βλέμμα και ήρθε ένα βήμα πιο κοντά Μου, δεν ένιωθα φόβο απέναντι του, ένιωθα ανάμικτα συναισθήματα.

"Ο αδερφός μου σε έβαλε ε;"

"Τι είναι αυτά που λε-"

"Έλα τώρα Victoria, δε ξέρω τι σου έχουν πει για μένα αλλά δεν ισχύει τίποτα"

Είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι πάρα πολύ, γενικότερα όλες αυτές οι σκέψεις μπερδεμένες είχαν αρχίσει να με τρελαινουν. Αγριεψα το βλέμμα μου και άρπαξα τα κλειδιά απ'το χέρι του.

"Τι θα έλεγες να μου πεις εσύ για σένα λοιπόν, για να μην ακούω κι εγώ τους άλλους"

Χαμήλωσε το βλέμμα του και ήρθε λίγο πιο κοντά Μου, μου έπιασε το χέρι και σήκωσε το κεφάλι μου για να τον κοιτάω μέσα στα μάτια. Ήταν η πρώτη φορά που αισθανόμουν έντονα το άγγιγμα του, είχε μια περίεργη ενέργεια.

"Δηλαδή αν σου μιλήσω για μένα, θα πιστέψεις εμενα;"

"Δε νομίζω να ξέρει κάποιος την ιστορία σου καλύτερα από σένα τον ίδιο"

Μου χαμογέλασε ικανοποιητικά και μου χάιδεψε το μάγουλο, έσφιξε λίγο πιο δυνατά το χέρι μου και με ρώτησε αν είμαι σίγουρη. Έγνεψα καταφατικά.

"Λοιπόν μικρή είσαι η μόνη που έχει πει κάτι τέτοιο, να είσαι σίγουρη πως κάποια στιγμή θα ξέρεις τα πάντα καλύτερα απ'τον οποιονδήποτε εδώ μέσα"

"Τι εννοείς..."

"Δεν μπορώ να σου εξηγήσω Τώρα, η ιστορία ξεκινάει από πιο παλιά"

"Πόσο παλια;"

"Πριν από περίπου 7 χρόνια"

Πήγα να του θέσω μια ακόμη ερώτηση αλλά αυτός έβαλε το δάχτυλο το μπροστά από τα χείλη μου και δε με άφησε να πω τίποτε άλλο, το μόνο που μου είπε ήταν "όλα στην ώρα τους". Όσο τον κοιτούσα στα μάτια καταλάβαινα ότι πρέπει να έχει περάσει πολλά και πως έχει λόγο να είναι έτσι, το μόνο που δεν μου κολλούσε απόλυτα ήταν γ συμπεριφορά του James απέναντι του. Εάν όντως έχω πέσει μέσα και έχει πληγωθεί τόσο πολύ που να έχει φτάσει στο σημείο της παράνοιας τότε ο James θα έπρεπε να είναι πιο στοργικος απέναντι του αλλά συμβαίνει το άκρως αντίθετο.