Wrong Choice? || n.h & l.h

Hoofdstuk 10

|| Britt ||

Ik word wakker en kijk in recht in het gezicht van Niall. Kut, het was geen droom.

Als ik me omdraai, zie ik dat Luke in het bed naast me ligt. Hij kijkt me aan met een glimlach op z'n gezicht.

'Luke?'

'Hi.' Zegt hij.

'Wat doe jij hier? En waar is Greg?'

'Greg is naar huis omdat ik hier wilde blijven.'

'Maar, waarom?'

'Ik wilde niet weg bij jou en Niall. En toen het concert was afgelopen wilde ik gewoon nog even naar Niall toe om te kijken of het al beter ging.'

'Maar toen kwam je hier aan en waren we aan het slapen.'

'Precies. Alleen Greg was nog wakker, ik zei tegen hem dat ik sowieso niet naar huis ging en toen zei hij dat ik mocht blijven.'

'En toen ging hij naar huis?'

'Nee, hij is vanochtend pas weg gegaan. Hij wilde naar Theo toe. Maar hij zei dat hij vanmiddag weer komt.' Zei hij terwijl hij op z'n rug ging liggen.

Het blijft even stil. Het enigste geluid dat je hoort is het piepen van het apparaat.

'Luke?' Zeg ik.

'Ja?'

'Wat als het niet meer goed komt met Niall?' Vraag ik.

'Tuurlijk komt het wel goed!' Zegt hij overtuigd.

'Ik ben bang.'

'Dat zijn we allemaal...'

Op dat moment komt er een vrouw binnen lopen.

'Goedemorgen!' Zegt ze heel vrolijk.

'Hallo.' Zeg ik.

'U bent vrolijk.' Zegt Luke.

'Je kan niet altijd verdrietig zijn toch?' Zegt ze.

'Daar heeft ze een punt.' Zeg ik.

Ik kijk Luke aan en lach.

'Hebben jullie goed geslapen?' Zegt ze terwijl ze naar het piepende apparaat loopt.

'Nee.' Antwoorden we in koor.

'Zeker te veel gedachtes?'

'Ja...' Zeg ik in een zucht.

'Het bezoek uur begint pas om 1 uur 's middags maar jullie mogen wel blijven als jullie willen. Ik snap het als jullie niet weg willen.'

'Klopt.' Zegt Luke en de vrouw loopt de kamer uit.

Ik stap uit bed en ga naast Luke liggen.

'Ik voel me kut.' Zeg ik dan.

'Snap ik...'

'Maar het is niet alleen omdat hij hier nu ligt, het is omdat het laatste wat ik tegen hem had gezegd was dat wij hadden gezoend.'

'Eigenlijk was het laatste wat je tegen hem had gezegd, doei. Maar dat maakt niet uit hoor.'

Ik geef hem een por in z'n zij.

'Je laat me hier niet beter door voelen ofzo hoor.' Zeg ik dan.

'Sorry.'

'Ja zeg maar sorry ja.'

Hij lacht en gaat recht op zitten. Ik kijk hem aan en ga ook recht zitten. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en het blijft even stil.

'Britt?'