"Are you sure you're okay?" He asked, again.
"Yeah. Masama lang ang pakiramdam ko. Kelangan ko munang umuwi nang maaga." Sabi ko habang abala akong nagligpit sa mga gamit ko at hindi pa rin nakatingin sa kanya.
"May problema ba?" Lumapit siya sa'kin, "Kung may problema ka, sabihin mo."
I sighed, "Wala nga. Diba sabi ko sa'yo masama ang pakiramdam ko? So, please. Kelangan ko na talagang umuwi."
Kahit parang pinapatay na ako, kinaya ko paring umiwas sa kanya. Buhay ng nanay at tatay ang nakasalalay dito eh. Kelangan ko na talagang dumistansya sa kanya. Takte kasi tong Emily na to. Ang epal. Ang saya-saya ko na dahil nadiskobre na namin na mahal namin ang isa't-isa pero hindi talaga maiwasang may kontrabida sa bawat love story eh.
"Ay. Ganun ba? Sige."
I can clearly see the disappointment on his face. Na-guilty tuloy ako.
I sighed again, "Okay lang ako. Walang problema kaya aalis na ako ah? Bye." Kinuha ko na yung bag ko at lumabas sa kwarto.
"I love you, Deseree!" Pahabol na sabi niya sa'kin.
Tumingin lang ako sa kanya at ngumiti.
I'm really sorry, Blake. I really need to do this.
Lumingon ako at tuluyang umalis. Nararamdaman ko talaga ang lungkot niya dahil hindi ko siya sinagot.
"Mag-ingat po kayo, Ma'am. Paalam po." Paalam ng security guard sa'kin nung palapit na ako sa gate.
Ngumiti ako sa kanya, "Kayo din po. Salamat."
Paglabas ko sa gate, naglakad nalang ako pauwi. Di naman gaanong kalayo yung bahay namin. Mga 20 minutes lang yung lakad kapag idadaan ko lang yung shorcut. Okay naman to para may pera pa ako pang-budget.
Habang naglalakad ako, di ko maiwasang maisip muli ang mukha ni Blake kanina. Halatang-halata na nag-aalala siya sa'kin. I bet he's thinking that something is wrong. Hays, kung alam mo lang talaga kung anong problema. Pero alam ko namang naintindihan niya agad ako. Di lang niya ipinakita.
I mean, di ko naman talaga sinasadya. Well, technically. Ang Emily talaga eh! Napaka-epal ng love story namin ni Blake.
I kicked a can that I just saw and the can fly off to a trash can. I expected a loud bang from the trash can pero hindi. Isang "Aray!" ang narinig ko.
Nabigla ako at lumapit ko doon sa basurahan. Habang papalapit na ako, nakita ko na tao talaga yun. Pero imbis na makita ko kung sino talaga yun, bigla siyang nawala.
Sino kaya yun?
***
"Finally! Tapos na ang exam!"
Tumawa ako sa sinabi ni Bridget sa amin.
By the way, andito ako kasama ang mga bestfriends ko sa canteen dahil lunch time na. And yes, finally, tapos na ang exam. Ilang natirang exams nalang sa susunod na na ilang buwan.
"This calls for a P-A-R-T-Y!" sigaw ni Cristina at tumayo sa table namin.
"Oh my gosh, Cristina!" Tumawa si Cherry, "Anong party ka dyan? Kakatapos lang ng exam, party agad?"
"Aba oo!" She held her chin up, the Cristina way, and immediately shouted, "Party at my house tonight! 8:00 pm!"
Lahat ng mga estudyante sa canteen nagsigawan at humiyaw sa excitement.
"Baliw na ata tong babaeng to," Gayle chuckled and shook her head.
"You comin', Deseree?" Tanoning ni Janica sa'kin.
BINABASA MO ANG
Her Billionaire Boss
Teen Fiction*A QUICK WARNING! I WROTE THIS STORY 6 YEARS AGO AND PLEASE BEAR WITH ALL OF MY JEJEs THROUGHOUT THE 1ST HALF. BUT AS YOU GO ON, YOU CAN SEE HOW MUCH I IMPROVED! ENJOY!* Meet Deseree. A girl who studies at Nanimaku University. She thinks that this s...