Ninth Ambivalence

26 1 0
                                    

MACEY'S POV





All of us have been warned na maaga ang professors ngayon hindi tulad noong nakaraan na mga school year at semesters mga alas otso pa papasok kaya kami nagagahol eh.

Ang tagal ko rin palang nabakante, because of that stupid wrong doings na dapat talaga hindi na ginawa, na dapat talaga hindi na ipinilit, everything has been removed in place.

Graduating students with some advanced students, na katulad ko dati, ang kasama namin ngayon, kaya ang mga professors na ibnigay sa amin ay yung mga tinatawag na veterans. Yung matagal na. Yung mga terror and strict. Kaya kapag hindi ka matinong grumaduate, paniguradong uulit sa sa semester na iyon.


Well, as expected dahil first day of classes pa rin naman kung tutuusin, introducing yourself in the front of class again kasi bago ang profs.

Minsan kapag natripan ng professor may pa talent pa.

Well, I have a secret talent though. Nag lie low lang ako dahil nga magulo ang buhay ko pero sa semester namin ngayon?


It's now or never.

And I wish it's not too late.


Nakakamiss din naman kasing ibahagi yung kung sino ka sa iba. Yung mga kaalaman at talento mo na kahit ba kadalasan ay hinuhusgahan ka o sinasabihan ng kung ano-ano. Basta kasi alam mo sa sarili mo na iyon ka na kayang mong patunayan sa sarili mo at sa kanila na wala kang ginagawang mali, nagpapakatotoo ka lang.

Well, tama na ang drama.

Okay Macey just stay calm, inhale, exhale.

Whatever comes don't be distracted or kapag boring na yung topic pwede ka namang mag-isip ng kung ano-anong importanteng bagay dapat to enchance your critical thinking skills.


Ang ingay ingay sa room kahit ba ang onti lang namin, as always, there are some faces who were the same kahit ba matagal akong nawala but, most of them are transferees, o kaya mga baguhan.

Nagmumuni-muni ako sa isang tabi with head phones pa ah. I was looking in the ground watching everyone who's class are still not starting, yung mga chill na newcomers na naglilibot lang sa open field. Finding new friends and adjusting to the new ambiance.

Just like me...

I remember my freshman year, noong mga panahon ang ganda nang kinang ng mata ko dahil I can't believe nakapasa ako sa school na ito.

Doing my best to take part of all activities at my units, para maging advance to make everyone around me proud but...

'Blag!!'

"Good Morn..."

"Wait!"

Napatayo ako nang may napansin akong pamilyar na mukha sa aking pagmamasid pero di ko rin masyadong nakita dahil mas napansin ko na lahat ng kaklase ko ay nakatingin sa akin.

"Well miss, unang araw pa lang ah gumagawa ka na ng eksena..." the professor glared at me.

Oh shems... nakakaistatuwa yung titig niya.

"Sorry po" bulong ko. Napayuko na lang ako at dahan dahang umupo.

Nakakahiya. Ano ba yan. Nagsisimula na naman yung kahihiyan ko. Maybe I'll still remain quiet for a while.

Undecided✓Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon