He's Loving An Angel Inside

HLAAI: 49

CHAPTER 49

GLAIZA POV

"its started... When Fighting Game Happened " paninimula kong kwento.

Napatingin ako sa baba

"alam mo kung pano ko nun patunguhan si Yohann"

Tumango si Rin. 

"inisip ko nun... Bakit mula ng dumating si Zehla,  everythings change, pakiramdam ko,  im just his rebound"

Kitang kita sa mata ni Rin ang pakikipagsimpatya sa pangyayari.
Kilala ko si Rin.  Ayaw niya nasasaktan ako.

"the day you left  para pumunta sa isla...  Mas lalo kong naramdaman na panakip butas lang ako"

Napatingin ako sa taas.  Shit.  Kailangan kong pigilan ang pagtulo ng luha ko.  Saw na kong umiyak.  Ayoko ng umiyak.

(FLASHBACK)

"hello" sagot ko sa phone ko.

"babe"

"oh babe... Papunta na ko"

"ahmm..  Babe. , lets postpone our date"

"huh..  Why"

"kasi may kailangan pa kong gawin (hey Yohann lets go... Im so excited)"
Napahigpit ang hawak ko sa phone ko ng marinig ko ang boses ng babaeng yun

"sige Babe. Bye"

"wai---*tootttt*toottt*" biglang naputol ang linya.

Bye??  Dati 'i love you' ang huli niyang sinasabi

"hey Half..  Masisira na yang phone mo"

Natuon ang atensyon ko kay Quin

"dont think too much Half... " huli niyang sinabi bago umalis.

***

Im here at AJA University

I need to talk to Yohann.

Pumunta ako sa Student Council Office.

Kakatok sana ako ng makarinig ako ng ungol.  Idinikit ko ang tenga ko sa pintuan.

"hmmmmmm"

Pinuntahan ko ang bukas na bintana.  Doon ako sumilip.

Kitang kita ko kung pano sila maghalikan.  Isang agresibong halikan ang nagaganap sa kanilang dalawa.  Dumapo ang tingin ni Zehla sa sakin.  She smirk at me at mas lalo pa siyang naging agresibo.

Napatalikod ako at tumakbo hanggang marating ko ang garden.  Napaupo ako sa lupa.  Hinayaan kong tumulo ang mga luha ko.  Napahawak ako sa dibdib ko.  Masakit... Tama ang sakit sakit

"bakit.. BAKITT"  sigaw ko.

***

Pagkatapos kong makita yun.  Nagkulong lang ako sa kwarto.  2 days..
Bago ako lumabas ng kwarto. Ako lang ang nag iisa sa bahay. May out of town business ang parents ko at busy naman ang kambal ko.

Pagkababa ko sa  sala ay nandun siya.  Si Yohann.
Hindi ko sinasagot ang mga tawag niya.  Bakit pa

"anong ginagawa mo dito" malamig kong tugon

"i called you many times..  Pero hindi mo sinasagot.  May problema ba tayo" napataas ang kilay ko sa sinabi niya

"problema??  Sa tingin mo meron" balik kong tanong sa kanya.

"sa tingin ko wala" naningkit ang mata ko.

"yun pala eh..  Makakaalis ka na" saad ko sa kanya habang pinipigilan ang pagtulo ng luha ko.  Tumalikod na ko.  Ayokong makita niya.