HLAAI: 62

16 0 0
                                    

CHAPTER 62

RIN POV.

Dalawang araw na ang nakalipas. Wala pa rin siyang malay.
Dalawang araw na ring nandito si Glaiza sa hospital at palaging nakikipag away kay Zehla. Ewan ko nga ba kung bakit hanggang ngayon hindi pa nagigising si Yohann, sa ingay nung dalawa. Kung ako ang nasa posisyon niya tiyak na magigising ako.

"BAKIT BA NANDITO KA" sigaw ni Zehla kay Glaiza na kakapasok pa lang dito.

"OH TAPOS.." pabalang na saad ni Glaiza.

Tuloy tuloy siyang lumapit kay Yohann.

"WALA KANG KARAPATANG PUMUNTA DITO"

"TALAGA..DI AKO NAINFORM..SORRY" sagot ni Glaiza.

See.. Sa dalawang araw na lumipas.. Ganyan sila mag usap..o kung usap pa ngang matatawag yun.

"total, nandito naman kayong dalawa, kayo munang magbantay kay Yohann" biglang saad ni Jayne.

Iiwan niya ang dalawa na yan dito. Gusto ba niyang magpatayan ang dalawa na yan.

"ako na lang ang magbabantay" saad ni Glai

"anong ikaw..ako ang magbabantay..ako ang girlfriend at hindi ikaw" mataray na saad ni Zehla.

"oh talaga.. Girl friend means babaeng kaibigan .. Im his friend kaya naman may karapatan akong bantayan siya" sagot ni Glai. Nagtitigan silang dalawa

Napailing si Jayne.

"ang sabi ko 'KAYO' wala akong sinabi na si Glai o si Zehla ang magbabantay.. kundi KAYO..understood"

Hindi sumagot ang dalawa.

"bahala na kayong dalawa diyan" saad ni Jayne tsaka ako hinila palabas.

"saan naman tayo pupunta" tanong ko

"mamamasyal" saad niya.

"saan"

"secret"

Napasimagot ako.

Inalalayan niya kong makasakay sa kotse niya.

"saan nga kasi tayo pupunta" pangungulit ko.

"surprise yun"

Naparoll eyes ako. May surprise surprise pang nalalaman..  Tsk.

Tumingin ako sa kama at nangalumbaba.

Hininto niya ang kotse.  Inalalayan niya kong lumabas.

Napataas ang kilay ko ng makita ko kung saan niya ko dinala.

"tara sa loob" yaya niya.

Saan niya ko dinala..  Sa isang coffee shop . Ang tanging coffee shop na may ice cream. Ang tambayan naming magkakaibigan noong mga bata pa kami.

"i think..  Sarado" saad ko.

Kadalasan kasi sa Coffer shop na to ay maraming tao..  Pero ngayon kahit isang customer wala akong makita.

"hindi yan.." hinila niya ko papasok.

Wala ngang kahit isang customer sa loob.  Kahit nga isang crew wala.

Tsaka isang table lang nandito.  At nasa gitna pa.

Liningon niya ko.  Tinaasan ko siya ng kilay.

Inalalayan niya kong umupo tsaka siya umupo sa harap ko.

"bakit walang tao dito" tanong ko.
He smile first bago sumagot

He's Loving An Angel InsideTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon