HİSSİZ +18

H6 |Korku|

# Taylor Swift - End Game Ft.Ed Sheeran, Future

Özet...

Tekrar, tekrar ve tekrar dumanı içime bıraktı Kamer, artık bitmek üzereydi son nefesi de içine çekti sigarayı küllüğe bıraktı yüzümü kavradı dudaklarıma doğru bıraktı sigarayı, ağzındaki sigara dumanı bitmemişken daha da yaklaştı ve ani hareketiyle kucağına çekti alt dudağımı emmeye başladı sonra üstdudağımı kavradı uzun süre öptü bense engelleyemiyordum bu hoşuma gitmişti. Elleri belime kaydı öpüşü sertleşti. Sırtım L koltukla buluşurken üstüme çıktı. Elleri baldırlarıma doğru yol aldı. Ben de o an bir şey yapmak zorundaydım ya onu durduracaktım yada daha da ileri gidecektim.

H6

Bu olmamalıydı ben böyle bir insan değildim. Duygularıyla hareket eden düşüncesiz biri değildim. Hem sonra ne olacaktı adını bile başka birinin hitabıyla öğrendiğim bir çocukla nereye kadar gidebilecektim, annemin bunca zaman babam yokken evlenmeyip benim için çalışıp çabalayışı komşunun namusuma laf ettiğinde 'Sen benim kızımı ne sanıyorsun hanım o öyle bir kız değil, annesinin kızı o.' değişlerini hiçe mi sayacaktım.

Dudaklarımı Kamer'den ayırdım. Ellerimle onu itip doğruldum. Nefes nefese "Olmaz ben yapamam.. yapamam ki.. ben annemin kızıyım, ben öyle biri değilim lanet olsun bu hiç olmamalıydı." diyerek ayağa kalktım. Lavabo olduğunu tahmin ettiğim ilk kapıya gittim. Kapıyı açıp içeri girdim. Işığı yaktığımda doğru yere geldiğimi gördüm.

Çeşmeyi açtım elime biriktirdiğim bol miktarda suyu suratıma çarptım. Başım eğik bir şekilde çeşmenin başında duruyordum. En çokta neye üzülüyorum biliyor musunuz? Bunca zaman onca olay yaşayıp bunu anneme belli etmemeye çalışıp, anlatabildiğim bir tane bile arkadaşım olmayışı ve benim her şeyi içime atışıma bir başkası olsa belki ağlayarak rahatlaya bilirdi ama ben ağlayamıyorum bile, bu ne biçim bir hastalık böyle anlamıyorum.

Kafamı kaldırdığımda Kamer'i beklemiyordum. Gözlerimiz kesişirken "Akşama kadar burada kalamazsın, odan hazır yat uyu yarın evine bırakırım ben." dedi soğuk bir şekilde. Bende sadece kafamla onaylamakla yetindim. Onu takip ettim. Beni siyah ve beyazın yoğun olduğu bir odaya getirdi sanırım onun odası olmalıydı. Çift kişilik bir yatak simsiyah nevresimle kaplıyken çalışma masasını beyazla taçlandırmış, yatağın yanlarındaki küçük komodinleri siyaha bürünmüştü. İçinde Kamer'in eşyaları olduğunu düşündüğüm siyah ve beyazın çok iyi birleşmiş olduğu büyük eşya dolabı vardı bunun dışında başka bir şey yoktu.

Eşya dolabını açıp içinden siyah bir tişört, eşofman altı çıkarıp bana uzattı. Onları alıp "Sen nerde yatacaksın?" dedim içimdeki düşünceyi susturamayarak. Bana ters ters bakıp "Ben yatacak yer bulurum sende fazla oyalanma uyu yarın erken bir sabah olacak." dedi ve kapıyı çarpıp çıktı. Tam olarak Kamer çıktıktan sonra bir şey fark ettim geldiğimizden beri lamba falan yakmamıştık peki ya ışık, yukarı doğru baktığımda aman tanrım bu müthiş tavan yoktu sadece camla kaplıydı ay ışığı ve yıldızların parıltısı bir harikaydı. Tabi ya biz ta 12 kat çıkmıştık son kat olmalıydı burası.

Üstümdekileri çıkarıp bana vermiş olduğu tişörtü giydim bana büyük geldiği için ve odada tek olduğum için eşofman altını giymeye gerek duymadan yatağa girdim. Sırt üstü yatmıştım bu muazzam yıldızlara sırtımı dönemezdim. Ne çok olay olmuştu bugün böyle belki fazla tepki vermiyorum ama her ne kadar o şerefsize üzülmesem de üstümde bir adam ölmüştü, ben Kamer'le ikinci kez öpüşmüştüm ve bu sefer biraz ileriye gitmiştim ama aklımda asıl soru işareti o şerefsiz beni evden nasıl çıkartmış olmasıydı. Düşünceler bedenimi sararken yıldızlar nini söylüyor ay göz kırpıyordu artık uykuya girmiştim bile.