HİSSİZ +18

H8 |Bilinmeyen Numara|

# Naz Öcal - Yoksun

Özet...

Yanımda hissettiğim kıpraşma ile gözlerimi açtım. Kafamı kaldırdığımda gördüğüm kişiyle adeta şoka girdim. İşte şimdi ondan kurtuluşum yoktu.

H8

Ben şuan ne yapmam gerektiğini gerçekten bilmiyorum. Bu bir tesadüf müydü? Kader miydi? Neydi bu böyle? Her seferinde bir araya gelmemiz. Emin olmak istercesine bir iki kere göz kırptım ama o hâlâ buradaydı. Yeşiller mavilerimi sararken konuştu "Bir daha nerede olursa olsun karşıma çıkarsan işte o zaman benden kurtuluşun yok dememiş miydim?" dedi ifadesiz yüzüyle.

Bir dakikada ben onun karşısına çıkmadım o benim karşıma çıktı. Yeşillerden ayırdığım gözümü tekrar yeşillere buluşturdum "Sen bana eğer ben karşına çıkarsam kurtuluşum olmayacağını söyledin ama gel gör ki karşıma çıkan kişi sensin o yüzden sıkıntı yok." dedim sırıtarak. Ayağa kalkmaya yeltendiğimde beni sırayla geri buluşturdu.

Çatık kaşlarıyla "Daha konuşmam bitmedi hiçbir yere gidemezsin." dedi sinirle. Hadi ama bu meseleyi daha fazla uzatmak istemiyorum "Benim konuşmam bitti ama şimdi izninle lavaboya gitmem gerekiyor." dedim ayağa kalktım. Buna izin vermedi beni kucağına çekti. Artık ona yukardan bakıyordum. Yavaşça bana doğru yaklaştı "Sen hissiz çok yanlış bir karartıya ışık oldun, şimdi karanlıktan korkar oldu karartı, ışığını kaybetmeye korkar oldu." dedi. Dudaklarıma baktı, baktığı yeri yaktı.

Zil sesiyle uyandım hadi be olanlar hepsi rüya mıydı ama çok gerçekçiydi. Düşünme bunları boş ver böyle olması daha iyiydi. Ne kadar uzak o kadar iyi. Sınıf yavaş yavaş dolmaya başlamıştı bile hatırladığım kadar burada kimse oturtuyordu o yüzden kalkma gereği duymadım. Sınıfın çoğu gelmişti. Dersimiz cazgır Fitnat'aydı oda sınıfta yerini aldı. Yani azıcık matematik sevme isteğim varsa da onu da bu kadın öldürüyor yemin ederim. Hiç mi sevmem nursuz sürtük.

Hocanın eğilip bükülerek ağzını yaya yaya yayık ağızlı bir şekilde konuşmalarını 40 dakika boyunca katlanmıştım ve sonunda zil çalmıştı. Rahatlamaya ihtiyacım vardı çünkü bir ders daha bu cazgıra dersimiz vardı bahçeye çıktım hava tam da istediğim gibiydi yağmurlu. Rüzgarlı olmasını sevmem yada güneşli soğuk olmasını çünkü hissetmiyorum sinirlerin zayıf olduğu için ama yağmur yağarken biri bana hava nasıl diye sorduğunda soğuk diye cevap verme şansım oluyor.

Gökyüzü neden ağlardı, bence gökyüzünü aydınlatan güneşin, gökyüzünü geceleyin parlatan ayın, birbirlerine kavuşamaması onu üzüyordu diğer bütün açıklamalar fasa fiso. Peki gündüz yıldızlar neden kaybolur? Çünkü dayanamaz ayın güneşe aşık olmasına, yıldızlarda aya sevdalıdır. Gökyüzü üzülme en geç kıyamette kavuşur onlar birbirlerine, asıl gözlerini açta bulutların sana sevdasını gör. İşte bu kadar kör olabilir insanlar görmezler doğruyu yanlış yerde ararlar, yanlışı da doğru da bulurlar.

Zilin sesini duyunca istemeden de olsa cazgır Fitnat'ın dersine girdim. Zaman geçmek bilmiyordu sanki, duvarda asılı, üstünde okulun sembolü olan YTAL (Yüksel Tunç Anadolu Lisesi) yazılı saat sanki durmuştu. Neyse ki bir dahaki ders serbest etkinlik dersiydi isteyen müzik salonuna isteyen spor salonuna isteyen yüzme salonuna çeşitli salonlardan bir tanesine gidip kendini geliştiriyordu. Ben müzik salonunu tercih ediyordum en yakın arkadaşlarım Nehir ve Meriç'in dediğine göre çok güzelmiş sesim bende pek fena bulmuyorum. Müzik bana iyi gelen sayılı şeylerden biri, söylerken duygularımı net olarak anlatabildiğim tek sahne belki de.

Fitnat hoca bana doğru yaklaşıp "Beni duymadın mı Mira sana diyorum, tahta da ki soruyu yap lütfen." dedi. Onu gerçekten de duymamıştım tahtaya bir bakış attığımda trigonometri girmiş Pisagor çıkmış ortada kombinasyon görünümlü bir tanjant var bu ne kaltak karı başka biri mi yok şu öndeki ineklerden birini kaldırsana. Hocaya dönüp "Hocam burada kim kime girmiş belli değil ben bunu nasıl yapayım? En iyisi siz beni pas geçin." dedim dürüstçe. Hoca kaşlarını çatıp "Ben seni sözlü notlarını verirken de pas geçeceğim zaten Mira sen merak etme derse alâkan yok." dedi ve başka bir öğrenciyi kaldırdı.