This is a fiction of MAYWARD!
This isn't your typical story of a fairy tale.
There is no wicked stepmother or ugly stepsisters.
There is no magic carpet and definitely no 7 dwarfs.
There may be an Ursula or atleast that's how i picture her to be...
After the game inaya ako ni Laureen pumunta sa dugout para dun na namin antayin si Ethan.
'You go ahead Mads, I'll just go to the CR.' Sabi sa akin ni Lau
'Okay. I'll wait for you there.' Sabi ko naman sa kanya.
Wala na masyadong tao. Nakalabas na halos lahat. Naglakad na ako papunta sa dugout nina Ethan. Malapit na ako sa pinto ng dugout nila ng may marinig akong naguusap sa may corner.
I stopped on my tracks cause I saw Tyrone and Keisha talking.
Hindi ko marinig kung ano ang pinaguusapan nila, but seeing them together again brought back all the pain that night.
I really thought okay na ako na makita silang dalawa ng magkasama. Pinatawad ko na si Tyrone diba? Pero hindi pa din pala.
Sobrang nasasaktan pa din ako. Kung pwede lang turuan ang puso, matagal ko ng ginawa. Wala namang natutuwa na masaktan diba? Yun bang paulit ulit na lang na parang binibiyak yung puso mo.
Just watching them together makes my heart break again into million pieces. Naramdaman ko na lang ang luha ko na tumutulo. Fuck! Kelan ba titigil tong mga luhang to?
Napansin yata nina Tyrone na may nakatingin sa kanila.
Fuck! Fuck! Fuck. Hindi nila ako pwedeng makitang umiiyak.
Before they were able to spot me. Biglang may yumakap sa akin.
Isinubsob niya ang mukha ko sa dibdib niya. He blocked my way para hindi ako makita nina Tyrone na umiiyak.
'Didn't I tell you that you should only look at me?' Mahinang bulong ni Ethan malapit sa aking tenga habang nakayakap pa din siya sa akin.
At this very moment. Sobrang naappreciate ko si Ethan.
Hindi niya hinayaang makita ako nina Tyrone na umiiyak. Sana nakinig na lang ako sa kanya na sa kanya lang dapat ang atensyon ko. Edi sana hindi ako umiiyak ngayon.
'Just let it go Maddie. Just cry cause I promise you that this will be the last time you will shed tears for that guy.' Bulong ulit sa akin ni Ethan.
Tulad nang sinabi niya. Hinayaan niya lang ako umiyak. Hindi sya kumawala sa pagkakayakap sa akin. Nakakahiya kasi sinisipon na ako sa kakaiyak but then Ethan surprised me when he used his own shirt to wipe off my nose.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
(Video SS from mbarbera's YT account)
'Eeeeewwwwe! Yuck!' Pangaasar sa akin ni Ethan. His reaction made both of us laugh.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
'Thanks Ethan' i said sincerely
'No need Maddie. Just promise me, this will be the last, okay?' Sabi niya sa akin while looking straight into my eyes.
'Yes. Last.' Maikling sagot ko sa kanya. Itong pangakong ito ay hindi lang promise kay Ethan. Kung hindi na din sa sarili ko.
'Come. Let me take you home.' Pag aya sa akin ni Ethan.
'How about Laureen?' Tanong ko sa kanya
'She has her own car. She can manage.' Sagot naman sa akin ni Ethan habang hawak hawak niya ang kamay ko papalabas ng arena.
'Can you atleast text her?' Sabi ko naman.
'Sure.' Habang naglalakad kami ni Ethan. Tinawagan niya si Laureen.
'Hey, Lau. I'll take Maddie home now.
Yes.
She isn't feeling well.
Okay.
See you at home.
Bye.
Take care.'
Hindi ko naririnig ang mga sagot ni Laureen.
When we got into Ethan's car 'Thank you so much Ethan.' I don't know what I would hve done kung hindi sya dumating
'For what?' Tanong naman niya
'For earlier and for not telling Lau what happened.' Sagot ko naman sa kanya
'Of course I wouldn't tell Lau. Can I tell Lau that you have been crying cause you saw your ex?' Sarcastic naman niyang sagot
Oo nga naman. Bat nga naman niya sasabihin kay Lau na umiiyak ako dahil sa ex ko. Edi nahuli na kaming dalawa.
We didn't talk the entire time. Malapit lang naman ang venue from our house. Hindi ko namalayan nasa tapat na pala kami ng bahay ko.
'We're here Maddie.' Pagtawag ni Ethan sa atensyon ko.
'Oh! That was fast.' Pagsagot ko naman.
'Mum and Dad will be arriving tomorrow. Dinner at our house tomorrow?' Pag-aya sa akin ni Ethan.
'H-hala. Bukas na pala yun?' Gulat kong tugon
'Yeah. They really wanna meet you though.' Sabi naman ni Ethan
'S-sure. What time?' Panindigan ko na to. Kaya naman namin to ginagawa para duon eh.
'I'll pick you up at around 5:30pm?' Tanong naman niya ng nakataaa pa ang dalawang kilay?
'Cge. What shall I wear?' Ayaw ko naman maging over or under dressed. Nakakahiya.
'Anything Maddie. You are beautiful whichever way.' Sagot naman niya at mukhang nagulat sya sa sinabi niya.
Oh oh. A-W-K-W-A-R-D!
'Hehehehe. Joker ka pala.' Pabiro kong sagot.
'Hehehe. Yeah, sometimes.' Sagot naman niya.
Bwisit. Joke naman pala talaga.
'Thank you ulit for earlier ah. I owe you a lot.' Hindi ata ako magsasawang magpasalamat sa kanya
'Don't think about it Maddie. Go in now. Take a rest okay. No more crying.' Sagot naman niya
Sobrang na touch ako kay Ethan. Sobrang naappreciate ko siya ngayong araw na to. I know we are just playing pretend but I am so much thankful for him being here.'
'Cge. I'll go in now.' Bago ako tulutang bumaba. Kiniss ko si Ethan sa cheek.
Nagulat din ako sa ginawa ko which made me blush. Kaya napababa ako kaagad ng sasakyan at nagtatakbo papasok sa bahay namin.
OMG!
I don't know pero kinilig ako sa ginawa ko.
Nababaliw na ata ako. Kanina lang umiiyak ako because of Tyrone tapos ngayun nanginginig yung baba ko because of Kilig kay Ethan.
