Unexpected Love

Chapter 9: Unexpected Love

Kyle's POV

"Bye baby." I heard her say to Jan. Hayy. Ang sakit.

"Ahem! What was that?" Sabay sabay na sabi nila Lia, Mae at Len. Tss. Ang mga 'to talaga.

"Wala po yun." She said at umupo na sa tabi ko. Nagkunwari akong nagbabasa. I need some space now. At hindi ko naman siya pwedeng iwasan kasi mag tataka siya. So I'm keeping myself busy nalang.

"Kyle." Sabi nya pero hindi ako lumilingon. "Bes." Wag kang magpapatinag.

"Huuuuuuy!" Inalog alog nya ako. Pero di nya ko pinansin sa halip ay tinalikuran ko sya.

"Shhhhhhhh! Nagbabasa ako." Sabi ko.

*sniff... *sniff

Huh? Ano yun? Sinisipon sya?

Pag lingon ko nakita ko syang nakaubob sa desk nya at umiiyak. Hayyy. Hindi ko siya matiis. Iyakin ka talagang bata ka!

"Huy. Sorry na." Sabi ko.

Itinaas ko ang ulo nya at pinahid ang mga luha nyang tuloy tuloy pa din sa pagpatak. I stared at her for a few seconds. Ang ganda niya pa rin kahit umiiyak sya.

"Bakit ka ba kasi umiiyak?" Tanong ko sa kanya na may halong pag aalala.

"I-ikaw naman kasi. *sniff... *sniff... Hindi m-mo ako pinapans-sin." She said while still sobbing.

God. How can I not love this woman infront of me?

"Ikaw naman yung nauna. Nagka boyfriend ka lang nawalan kana ng time saakin." I said with a hint of bitterness in my voice. "Akala ko ba walang magbabago kahit magka boyfriend ka o magka girlfriend ako?"

"Well I'm sorry. Pero sige, later sa lunch sabay tayo." Para namang nagliwanag ang muka ko dahil sa sinabi nya.

"Hindi kasama si Jan?" I asked.

"Yup! Just me and you." She said with a smile.

Yes! Finally some alone time with her.

We're here at the cafeteria eating lunch.

"Bes try mo to." Sabi niya habang nilalapit sakin yung tinidor kung nasaan yung pinapatikim niyang food.

Agad ko namang sinubo yun nang hindi kinukuha sa kanya yung tinidor. So parang mukang sinubuan nya ako.

We were in the middle of a conversation ng biglang dumating ang asungot.

"Baby, why are you with him?" He asked.

"Bakit may masama ba don?" Tanong ko naman sakanya.

"Tumahimik ka pare. Hindi ikaw ang kinakausap ko." Aba! Gago to ah?!

"Pare teka nga, I don't think na may mali kung magkasama kami. Bestfriend ko siya." Inis kong sabi.

"Yun na nga. Bestfriend ka lang. I think its time para kunin ko na ang hiniram mo." Aba gago talaga! Hindi niya naman pag aari si Kaye. Boyfriend ka lang p*ta!

Sinuntok ko siya sa sobrang inis ko. Agad namang pumagitna saamin si Kaye.

"Kyle ano ba? Please lang umalis kana." Sabi ni Kaye. Sobra na talaga. Hindi ako yung nag simula nito, bakit hindi yang boyfriend niya ang paalisin niya?

"Pero---" magsasalita pa sana ako pero agad nya iyong pinutol.

"Please. Just go." She said calmly.

Hindi na ako nagpilit pa. Padabog kong kinuha ang bag ko at umalis na sa cafeteria.

Sumakay na ako ng kotse ko at dumeretso sa coffee shop. Oo. Sa coffee shop. Sabi kasi ni Kaye sa tuwing may problema daw ako imbis na alak ay kape nalang.

Hayyy ano ba yan?! Sa panahong ganito si Kaye pa rin ang naiisip ko!

Galit ako sa kanya. Galit ako guys!

Kaye's POV

Hindi ko naman sinasadyang paalisin si Kyle. Hindi ko na kasi alam ang gagawin. At nilalagay ko lang ang sarili ko sa tamang lugar at yun ay kay Jan. Sa kanya nga ba?

Napatingin ako sa paligid at nakita kong marami palang nanonood. Kinuha ko na ang bag ko at umalis na rin kami ni Jan sa cafeteria. Hindi na kami um-attend ng next class.

Nagpahatid nalang ako sa kanya sa bahay. May kotse din siya at hindi na naman ako nagtaka dahil siya lang ang kaisa-isang tagapagmana ng mga Santiago.

Andito ako ngayon sa may veranda sa may kwarto ko at nagpapahangin. Nakatingin lang ako sa picture namin ni Kyle.

I still feel guilty about what happened earlier. Alam kong galit siya sakin ngayon.

*phone vibrates.

From: Poging Kyle

Bakit gising ka pa?

To: Poging Kyle

Akala ko kasi galit ka pa.

From: Poging Kyle

Akala mo lang po yon. Harap ka nga dito. Asa may tapat mo lang ako.

So ayun umikot ako. Mag katapat lang naman kasi yung kwarto namin so pag nasa veranda kami pareho magkatapat lang kami.

Kumuha ako ng bond papers at marker dito sa may parang mini table. Sadyang may naka-ready na akong ganito kasi ito ang way of communication namin since grade 6 pa kami.

"Sorry dun sa kanina." I wrote and showed him the paper. I saw him write something din naman at ipinakita nya iyon saakin.

"Okay lang. Sorry din. Dapat alam ko kung saan ako lulugar."

May lugar naman talaga siya sa puso ko. Its just that, I believe na hanggang bestfriend lang talaga kami.

Its better to stay this way. Kasi baka sa paghahangad ko ng sobra pa, mas lalo lang mawala ang meron na ako.

"So peace na tayo?" I asked.

"Opo." He answered.

"Goodnight Bes!" Sabi ko. Bigla na rin kasi akong dinalaw ng antok.

"Goodnight." He said. So I turned around and closed the glass door. I went to my bed and thank God kasi nag kaayos kami ni Kyle bago pa matapos ang araw.

Jan's POV

Hindi naman talaga ako ganon kagalit kay Kyle. Its just that my mind is telling me to react that way.

Parang something's telling me na dapat akong magselos kahit na I really don't feel na I'm that jelly over him.

Kaye and I are doing good. She's really sweet. We always hang out in school.

She's the best girlfriend you could ever ask.

And I'm really lucky to have her.

Andito kami ngayon sa restaurant eating dinner. Its our weekly Fridate.

"Hey baby masarap yung lobster nila. Try mo oh." I said habang nilalapit sa kanya yung fork.

Sinubo naman niya iyon. "Mmmm. Oo nga baby. Next time yan nalang din yung o-orderin ko."

"Baby." I said and she looked at me. "I love you."

"I love you too." She replied and I kissed her hand.

Hinatid ko na siya sa bahay nila at umuwi na rin ako sa amin.

I was surprised to see Ann in front of the gate.

Itinabi ko muna yung sasakyan ko sa may tapat ng bahay at pinuntahan si Ann.

Nang makalapit ako sa kanya thats when I realized that she was crying.

"Jan." She said then suddenly she fainted.