Unexpected Love

Chapter 8: Unexpected Love

Kyle's POV

"Ano ba naman yan 'nak. Napano ba 'to?" Tanong ni Mommy.

Tumungo nalang ako. I don't know what to say.

"Babae ba? Wait. Let me rephrase it. Si Kaye ba?" Tanong ni mommy. Alam niya ang feelings ko para kay Kaye.

"Ma, talo na ako. Sila na ni Jan." Sabi ko na may panghihinayang.

"Talo na agad? AGAD AGAD?! 'Nak tandaan mo sila palang naman diba? Kasal na ba sila? Hindi pa naman diba? And your only 16 for pete's sake! Napakarami pang pwedeng mangyare. Bakit ba ayaw mong sabihin ang feelings mo sa kanya?" She asked.

"I don't want to risk our friendship. And I don't think she feels the same." I simply said.

"Yan ang mali sa inyong mga boys. Nag a-assume kaya napapangunahan kayo ng takot. You'll never know unless you try." She said and started fixing up the first aid kit.

"Think about it." She finally said and left my room.

For the second time. I'm out of words. Totoo naman yung sinabi ni mommy. But I'd rather not know her feelings and not try than to risk our friendship. Because in the end of the day, atleast there was something between us that I was sure of.

I'm her BESTFRIEND.

Kaye's POV

hayyy. Tapos na ang 1 week celebration ng school.

Pasukan na naman ( -.-') Napakasakit.

We're inside Kyle's car. Oo. His car. Ugh. Sobrang nakakainggit Y-Y. Buti pa siya. Sabi niya last week pa daw nyang nakuha yung car pero hinintay pa niya yung license niya.

Back to normal kami ni Kyle. I didn't bother asking na rin kasi baka biglang magbago ulit yung mood nya.

"Kala ko ba babalik ka nung isang araw? Balak ka pa naman ni mommy yayain mag dinner." Sabi ko.

"Ahh. May ginagawa nga kasi ako." Sagot nya. Bigla naman akong napatingin sa kamay niyang nakahawak sa manibela.

"Napano yan?" Nag aalala kong tanong.

"Ahm. W-wala yan. Nga pala bababa kana ba sa gate ng school or sasama kapa sa parking lot?" Pag iiba nya ng topic.

Bigla ko namang naalala yung usapan namin ni Jan. "Ahh, dyan nalang sa gate hinihintay kasi ako ni Jan. Ihahatid nya daw ako sa classroom."

Nakita ko namang nag iba ang expression ng muka nya. He stopped the car and I kissed his cheeks para mag goodbye.

Pagbaba ko naman nakita ko na nakakunot ang boyfriend ko.

"Oh bakit naman ang aga aga naka kunot ang baby ko?" Tanong ko sa kanya.

"Bakit nakasakay ka sa kotse niya?" Inis na sabi nito.

"Bestfriend ko siya tsaka sadya namang lagi kaming magkasabay pumasok." Pag e-explain ko sa kanya.

"Baby naman. May boyfriend kana. Di mo man lang ba naisip na baka nagseselos na ako?" He said. Medyo natawa naman ako. Now I get it, nagseselos sya.

"Are you jealous?" I said while smiling teasingly. Hindi ko alam na may ganito pala siyang side.

"Me? Jealous? Of course not!" He said at kitang kita ko ang pamumula ng muka nya pati ng tenga nya. Haha so cute!

"If you say so." I said.

He held my hand and I find it sweet. Pero mas kinilig ako sa sinabi nya.

"Akin ka lang. At ang kamay na to, ay para sa kamay ko lang."

Shems! So ayun pumasok na kami sa campus at nakasalubong namin sina Ann and Airon. I was about to smile at her but then I realized that she was looking at Jan with pain in her eyes. I guess.

Nahh. Maybe I'm just imagining. She's happy with Airon right? And she broke Jan's heart so I guess she has no feelings for him naman talaga.

Ann's POV

Ang sakit lang. Ang sakit na makita ang mahal mong may kasamang iba.

Oo mahal ko si Jan.

Balak ko naman talaga siyang sagutin. But I have to sacrifice my happiness for the sake of someone's life.

Someday you'll understand me.

"I can see the pain in your eyes." Sabi ni Airon

"No, I'm okay. I love you. Just trust me." I said and kissed his cheeks. At lumabas naman ang dimples niyang super lalim.

Gwapo naman si Airon, mabait din naman siya. But what can I do? He needs me. Hindi ko kakayanin kung mapahamak siya at ako yung dahilan.

Alam kong nararamdaman niya. Alam kong alam niya. Pero kahit man lang siguro sa ganito mapasaya ko siya.