Unexpected Love

Chapter 30: Here With you

Kaye's POV

Ano ba namang buhay 'to? Ano na naman kaya ang iniisip ni Kyle?

*the subscriber cannot be reached please try again later.

Nakakasampung dial na ako ng number niya wala pa din. Shit naman oh.

Ang sakit na ng paa ko.

"Uhm. Tito nakita niyo po ba si Kyle?"

"Hindi ba kayo magkasama? Ang sabi niya susundan ka daw niya." Tito Rommel.

"Hindi po. Sige po thank you nalang po."

Asan ka na ba? Hmmm. Wala siya dito sa baba. Baka nasa kwarto niya?

Ang bagal ng elevator. Hindi ko na talaga kayang patagalin pa 'to. Pagkarating ko sa floor namin pumunta agad ako sa door nila.

"Kyle. Kyle. Buksan mo naman 'to please. Kyle! Open this freakin damn door!" Katok ako ng katok pero wala pa rin.

"Kyle isa! Pag hindi mo 'to binuksan magagalit na ako." Kakatok pa sana ako ulit nung biglang nagbukas ang pinto. Finally!

"Ma'am wala po dito yung Kyle na hinahanap niyo. Ako lang po yung naglilinis." So wala siya sa loob? Shit lang Kyle. Para sa'yo nagmumukha na akong tanga. Bahala na nga. Magkikita din naman kami sa ayaw at sa gusto niya.

Makapunta nalang sa rooftop. Hindi ko alam kung bakit sa mga rooftop ko gustong tumigil. Maganda ang view? Maybe. Pag kasi nasa rooftop ka feeling mo lumilipad ka. You can almost reach the stars above.

Sumakay ako ulit sa elevator tapos mula sa last floor nag stairs ako papuntang rooftop. Ang cool ng stairs nila kasi may mga painting na nakasabit sa wall. How creative. Pag dating kaya namin ng college tatanungin pa rin kami ng "What is Art?" o "What is the significance of art to our lives?"

Para akong shunga no? Lahat nalang ata tinanong ko. Pero ang ganda ng paintings 5 sila lahat. 3 sa left then 2 sa right. Parang ayaw ko na tuloy pumunta sa rooftop. Dito nalang kaya ako? Pero in the end pumunta pa rin ako. At tae lang ha, tree times more ang lamig dito kesa sa garden.

Tiningnan ko ang phone ko para tawagan ulit si Kyle, kaya lang walang signal dito. Kahit mas maganda yung view dito sobra naman sa lamig. Lakas ng loob ko mag tube, di ko naman pala kaya ang lamig.

Sana sabay naming nakikita to. Ano ba kasing ginawa ko? Bakit bigla nalang siyang nag send ng ganun. Hindi pa rin ak---

"Aaaaah! Let go!" Huhu biglang may yumakap sakin mula sa likod. Nasa leeg ko yung mukha niya. "Huhu maawa na po kayo!" Di niya pa din ako pinapakawalan. Nako Lord please protect me.

"*sniff.. *sniff" hala? Bakit basa? Naiyak? Wait. I know that smell. Kilala ko na 'to. Saan ba kasi siya galing.

"Hey." Bakit ba siya umiiyak?

"Teka nga." Hinawakan ko yung braso niya para makita ko ang mukha niya pero mas lalo lang humigpit ang yakap niya.

"NO!" Hayy Lord ano po bang nangyayare?

"Anong no?"

"Ayokong alisin mo yung mga kamay ko. This maybe the last time I can hug you, so please, let me." Ano daw?

"Anong last time? Huy. Saan ka ba kasi galing? Kanina pa kita hinahanap."

"Bakit? Para sabihin sakin na kayo na? Wag nalang." Please elaborate. Ano ba talagang nangyayari?

"What are you talking about? Anong kami?"

"I saw you two hugging at the garden." Ahhh. Agad naman kasing nag a-assume.

"That was nothing."

"Alam kong sinasabi mo lang yan para hindi ako masaktan." Tigas naman ng ulo.

"Wala nga yun. Narinig mo ba yung sinabi ko bago kami mag hug?"

"Hindi pero--"

"Yun naman pala. What makes you think na kami?"

"Alam ko. Kaya hindi mo pa ako sinasagot dahil sa kanya." Wtf?

"Hindi totoo yan ha! Teka nga." Tuluyan ko nang naalis yung kamay niya. Hala ang pula ng mga mata niya.

"Omygosh are you okay?"

"Don't act like you care." Pag ako nainis mababatukan ko talaga 'to.

"Isa. I care for you. At hindi kami. It was just a friendly hug."

"It wasn't and we both know it." Di ko na talaga kaya. Napairit na ako.

"Ang kulit mo ha! Sinabi nang wala yun."

"Okay lang naman. Wala na akong magagawa kung siya ang gusto mo."

"Ako napipikon na ha."

"Edi pumunta ka sa kanya. Siya naman yung mahal mo di ba?" Hindi ko na napigilan hinalikan ko na siya. Ang kulit kasi. Napaka-immature niya pala pag dating sa mga ganitong bagay.

"Isa pang sabat mo ihuhulog na kita pababa. Listen okay? At wag kang sasabat!" Huminga ako ng malalim bago mag start. "I needed air so I went to the garden. Hindi ko alam na sumunod pala siya. He confessed, sabi niya babawi siya na hindi niya pa ako nalilimutan pero I said no. He's just a friend a close friend. Nothing more. Nothing less. And besides I'm already inlove with someone else."

"And it's not me." Is he freakin' kidding me?

"Are you insensitive or what?"

"I'm not insensitive and you know it."

"Then stop pushing me away! I love you okay?"

"I'm no-, y-you love me?" Nasabi ko tuloy agad. Ang kulit naman kasi. Well hindi ko na din naman mababawi at totoo naman.

"I love you Kyle. So please stop doubting me. Stop pushing me away. I want you. I love you." Hala bakit di siya nagsasalita? He's just looking at me. Did I say something wrong? He leaned closer and closer until we were close enough to kiss. He closed the distance between us and I closed my eyes to savor the moment.

God, I love this boy so much. "Bakit mo naman naisip na magiging kami? I haven't even seen him for years." Nandito nga pala kami sa fireplace ng room namin ni Gaile. Nagmo-moment na naman siguro yung dalawa. Hayy buhay!

"He has everything. Marami na siyang narating sa age na 'to. Ano bang mapapagmalaki ko sayo?"

"You don't have to be insecure. You've achieved a lot too you know. And it doesn't make less of a man."

"But--"

"No more buts. I love you. Nothing and even no one can change that." Lalapit sana siya para i-kiss ako pero nilagay ko yung palm ko sa labi niya. "Ooops. Tama na. Abuso na yan ha." Sabi ko ng medyo natatawa pa.

"Aww. Okay." Sabi niya sabay pout. Haha ang cute! "Atleast I know you're mine and only mine."

"Corny mo." At nagtawanan nalang kami. May 21, 20**. A date I'll never forget. A memory that will forever linger on my mind.