Before 7 AM✿y•min✔

03:00

06:45 a.m.

Today, Jimin didn't forgot his black framed glasses and now he can read more comfortable.

Ang nangyari kahapon ay hindi parin nakakalimutan ni Jimin. Hindi niya natapos ang basahin ang naturang libro, ang kinaiinis at kinahihinayang niya ay maganda ang pakaplot ng story bilang manuscript editor ay nakakaganang bumasa kapag hindi jumps plot at parating cliffhanger ang kwento kung saan nasa cliffhanger na siya nang mabitawan niya ito at dahil doon hindi niya alam ang susunod na mangyayari. He itching to know what is the next will happen in the same time made him eager to rid that pastel blue haired guy.

Bago mailipat ni Jimin sa susunod na pahina ang bago pang kakabiling libro ng may tumabi sa kanyang pag-upo sa bus stop.

Wala siyang balak na pansinin ito dahil kapag sa oras tumingin at tahimik nagbasa ang kanyang mata at bibig ay nakasentro na ang buo niyang atensyon liban lang sa pag-aantay ng masasakyang bus.

Nang babasahin ni Jimin ang unang salita nang mahagip ng mata ang beige trench coat na katabi. Dahan-dahan siyang nagtaas ng mukha, isang maputing lalaki nakasuot ng fancy white headphone, nakacross-arms, nakayuko at nakapikit pero nagpa-igti ang ngipin niya sa kulay ng buhok nito.

Blue.

Ang lalaki na walang modo, bastos at mapagsamantala, ungetleman ngayon ay katabi niya sa naturang bus stop, sa wakas nagkita na rin sila.

Umalis si Jimin mula sa pag-upo saka tumayo sa harapan ng lalaki na hindi man lang natinag.

"Hoy! Ikaw na lalaki!"

Gusto niya itong insultuhin at least hindi man lang makabawi siya.

Mas malakas ang music ang naririnig ni Yoongi sa headphone kaysa sa sigaw ng black haired na lalaki na ininsulto na pala siya nito.

Hindi man lang naisip ni Jimin na hindi talaga siya maririnig ng lalaki dahil sa panabing nito sa magkabilang tenga.

Kawawang Jimin.

Napatingin sa kanilang direksiyon ang ilan pang commuter na sabay ding nag-aabang sa biglaang pagsigaw ni Jimin. Nahiya ang binata sa naging eksena. Imbis na sigawan niya ulit ang lalaki ay kunin na lamang ang atensyon nito sa ibang paraan.

Bahagyang nadistract si Yoongi, may anumang humarang sa kanyang harapan. Pansin niya ang pagblock nito sa kabila nakapikit niyang mata.

Hindi ang hinihintay na bus, walang nararamdaman ang talampakan niya na kaunting pagyanig kaya sigurado siya, isa itong tao.

Ginalaw niya ang paa para ayusin ang kanyang pag-upo, para maging komportable nang may sumagabal kasunod ang mabigat na pagdagan sa kanya.

Napamulat si Yoongi para makita ang nangyari.

Malas. Asar na sambit ni Jimin. You're such a clumsy, Jimin-ah. Kasabay ng pagsipa niya sa paa ng lalaki ay siyang paggalaw nito dahilan para sumagabal ang paa niya at mapasubsob at napayakap dito wala sa oras.

Nakuha na naman siya ng eksena sa bus stop sa pangalawang pagkakataon, mas nakakahiya na ito.

Walang salita ang lumabas sa bibig ni Jimin, nanlaki lang ang mata niya at hindi makakilos.

He thought the blue haired guy will thrown him a cold and blank expression but it was not happened...

"Hey."

..instead

the blue haired guy immediately took out his fancy white headphone and plastered a worried face. The guy worried over him.

Those... those dead heartbeats of Park Jimin after a year were now back on it's living pace because of this guy he tried to tripped but an unexpectedly were happened, Park Jimin fall in love on a blue haired guy name Min Yoongi.

and likewise to Yoongi.

"Are you okay?"

~*~