05:26

271 12 0
                                    

05:51 a.m.

Jimin greet a chill morning as he get up from his bed. Sinuot niya ang kanyang panloob na sapin sa paa bago kalahating gising tumungo ng banyo. Ginawa niya ang morning routine na walang inabala ang paghabol sa pagsapit ng alas-siyete. Sabado ngayon kaya kahit kumilos pa siya ng mas mabagal ay ayos lang.

Dala ang isang tasa ng mainit na brewed coffee ay umupo siya sa couch.

Ang mainit at puro ng kape ay nagpainit sa katawan ni Jimin sa malamig na umagang ito. Nakababawas din ang init nito sa malamig niyang palad.

Dumako ang tingin ni Jimin sa kanyang cellphone nakapatong sa center glass round table. Isang tao lang naman ang pumapasok sa isip niya tuwing mapatitig sa naturang kagamitan.

Ang maginhawang pakiramdam niya ay unti-unting pumapait, tila ba ang pait nararamdaman ay gustong makipag-kompetensya sa kape na iniinom niya ngayon.

This feeling of him right now is more bitter than brewed coffee he drink.

Ibinaba niya ang tasa na kalahati palang ang kanyang naiinom bago ito inabot. Marahan niyang pinindot ang unlock button, bumungad sa kanya ang default lock screen.

No such any special picture to be used. No such.

He turned his gaze at his open window.

Namalayan na lamang ni Jimin nakaupo siya sa bintana, nakatingala sa langit na kung saan ay unti-unti ng lumiliwanag dala ng pagsikat ng araw. Ang mainit niyang kape na iniwan sa maliit na mesa ay malamig na, nagsasabing kanina pa siya sa ganoong pwesto. Hindi na kayang painitin ang nanlalamig niyang kamay.

Besides from reading, Jimin always like seating in front of his transparent panel. Wrapping around his strong arms on his calico cat, named Poseidon. Wearing his morning clothes, white plain tee shirt matching with loose white cottony pants and staring at morning vast sky where sun slowly peeking out from horizon, silently.

Jimin still remembered the heartrending memory a year ago made blamed himself.

"I'm sorry, Kookie.."

*

Hindi naman babalik sa Cyphertape Studio si Hoseok dahil nga sabado ngayon pero naiwan niya ang surprise gift para sa girlfriend.

Habang naglalakad siya sa hallway at habang palapit siya sa naturang studio nang marinig niya ang ingay mula sa loob.

There, he see Yoongi. Yoongi doesn't home again.

Nakatayo lamang si Hoseok, nakasandal sa door framed, crossing-arms, silently watching Min Yoongi searching for something.

There's nothing new on this. Bulong ni Hoseok sa sarili.

Sa ayos nito ay halatang kakagising palang at nagising nang may biglang may naalala.

Hoseok's sight dropped at Yoongi's table. Hoseok saw the thing Yoongi's searching covered by those music sheets in a mess.

Instead telling in Yoongi, Hoseok quickly slip the older's phone on his pocket before approaching Yoongi like nothing happened.

"Oh, there you are Hoseok. Nawawala na naman ang cellphone ko. Hindi ko ulit makita. Pwede mo ba akong tulungan? Ngayon ko lang naalala na kailangan ko pala siyang tawagan eh. Can you help me, Hoseokie?"

Hoseok nodded, acting looking for Yoongi's phone. Hoseok is helping Yoongi. Why he hid other's phone? He just worried over Yoongi's real condition.

Reason why both of them Namjoon doesn't want Yoongi to be alone because they both know this might happens again. At hindi nga sila nagkamali.

Ito ang isang bagay na iniiwasan ulit nila na mangyari.

Seeing Yoongi helpless.

Seeing Yoongi being a blind again from other's cheat. Hoseok hurts so much for his hyung.

Again, Hoseok can't help but only watched Yoongi's unusual action. Nababaliw na ito sa kakahanap. Kung may nakakita man kay Yoongi ngayon liban kay Hoseok, iisiping nawawala ito sa sarili.

Yoongi keep pulling his uncombed hair, muttered uncleared words. The older stop in searching, starting doing back and forth still his both hands gripped his messy hair.

But right after that boy's name escape from Yoongi's mouth made Hoseok alarmed on his spot.

This is not good.

Sinubukan niyang ituon sa kanya ang atensyon ni Yoongi but Yoongi pushed him so hard made Hoseok dropped on the floor.

Mabilis bumangon si Hoseok. Lumabas siya ng studio at nagmamadaling tinawagan ang kaibigan.

Habang sinusubukan niyang makontak si Namjoon ay napataas ang balikat niya sa gulat kasunod ang mga bagay na bumabagsak at ang malakas na sigaw ni Yoongi.

Hoseok shivered after took a glimpse at the older from the door he hiding behind and trembling speak to other line.

"N-Namjoon h-hyung. Y-Yoongi h-hyung being out of himself again. H-He wants to talk Taehyung. I-I can't control him now. Hyung? N-Natatakot na ako..."

"I'll be at minutes. Please, please Hoseok don't ever give his phone to him para hindi na lumala. Such a martyr man."

"P-Please be hurry hyung. I don't want seeing Yoongi hyung like this.."

*

Dissociation...

~*~

Before 7 AM✿y•min✔Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon