Before 7 AM✿y•min✔

07:44

06:22 a.m.

Calling Taehyung...

Nang walang sumagot ay binalibag niya ang cellphone sa dingding. Sadyang matibay ang naturang cellphone dahil hindi pa nasisira ito sa tuwing ibinabato ni Yoongi kapag sa oras na hindi niya ito makontak si Taehyung.

"Bullshit!"

Malutong mura ni Yoongi bago marahas na umalis sa upuan. Tumungo siya ng kusina, nagbukas ng maliliit na cabinet. Napamura muli siya napag-alaman ubos na pala ang stock niya for one week. Wala siyang choice kundi bumili sa pinakamalapit na 24/7 open convenience store, kahit natatamad ay bumalik siya sa kanyang kwarto para kunin ang nakahanger niyang itim niyang jacket.

Alam niyang tamad siyang kumilos na klaseng tao pero kung papairalin niya ngayon ang katamaran ay magugutom siya hindi kagaya ng dati, may isang tao ang maggogrocery para sa kanya ngayon wala na ang taong yun. Mag-isa na lamang si Yoongi.

Iyun ang pinipilit na hindi niya matandaan at matanggap na mag-isa na lamang siya.

Binuksan ni Yoongi ang maliit na drawer ng kanyang night table sa halip ang wallet, mas naunang naagaw ng kanyang pansin ang ilang white plastic bottles, ilang reseta galing sa kanyang private psychiatrist at drug receipts.

Antipsychotic drugs.

—💌💌💌—

Take your medicine on time, my sleepyhead patient.

-Dr. Kim Junmyeon

—💌💌💌—

"Who are you to say that I have disorder? You're another bullshit!"

Binalibag ni Yoongi ang white plastic bottles na iyun sa sahig kasama ang ilang mga papel incuding his psychiatrist notes. Sa lakas ng paghagis niya ay natapon ang ilang tablets na kailanman ay wala siyang planong inumin ito.

Pinagsisipa ni Yoongi ang lagayan ng gamot dahilan para kumalat pa ang ilang laman nito sa buo niyang kwarto bago nanginginig na pinagpupunit ang mga naturang mga papel.

"I'M OKAY! THERE'S NOTHING WRONG ON ME! Nobody have a right to judge me who I am! N-NO ONE!"

Yoongi screamed as he grabbed a fistful of his hair, curled up on the floor as sting on his eyes. He feel dizzy. His head in too much pain, splitting into two and he can't breath.

 He reached the broken glass. Placed the sharp edge on his skin ready to cut his pale wrist.

Please.. let me die...

but an unexpectedly happen...

Yoongi's phone suddenly rang loudly around his room.

Incoming call. *ringing*

Caller ID.

Park Jimin.

~*~