Before 7 AM✿y•min✔

08:27

"W-What a coincidence, C-Cutie pie."
 

Wtf. Here we go again on fcking cutie pie.Why he always insist that shit name if he could remember me as Park Jimin? Oh, don't tell me nakalimutan na niya naman ang pangalan ko? Yeah, as what I'm expected from this annoying dumpling, indeed.

"It's not coincidence as what you've think, dumpling. It was you called 'tyamba'."

Narinig ni Jimin ang mahinang tawa ni Yoongi na naunang dumating sa bus stop.

Bakit sa tuwing nag-aabang ako dito sa bus stop ay siyang pagsulpot niya na parang kabute?

"H-Hindi na gatorade ah at kinikilig ako sa dumpling. N-Nagmumukha pala akong masarap na pagkain sa mga mata mo? G-Gaano ako kasarap?"

Nasamid si Jimin sa iniinom niyang banana milk. Hindi na gatorade dahil hindi na kasing blue ng dati ang kulay ng buhok ni Yoongi, nagfade na ang kulay nito at kung bakit dumpling dahil para kay Jimin walang pinagkaiba ang hitsura ng lalaki sa dumpling sa tuwing nagpapacute ito sa kanya.

"Aahhh... sa s-sarap ko ay nauuhaw kana k-kaya ngayon umiinom ka ng b-banana milk? A-Ahuehue..."

Napaikot ng mata si Jimin sa kayabangan ng lalaki.

Kung sinuman ang dumaan sa harap namin ngayon, pwede pakidala ang mayabang na ito? Please lang bago ko siya masapak.
 

"Oo sa sobrang sarap mo ay nakakaumay kana." Sarcastic niyang tugon na mahinang tinawa lang iyun ni Yoongi. "Nakakaumay kana sa puntong banana milk na lang ang pwede kong pagtiyagaan."
   

Manhid din ang isang ito eh noh?
   

"N-No book for t-today?"

Sumimsim muna si Jimin bago tamad na sumagot.

"Natapos ko ng basahin ang lahat."

"P-Pupunta ka ng b-bookstore?"

"Yep. Saka maggogrocery na rin."

"T-Take me! S-Sama ako!"

"Tch."

"I-I'll be b-behave." Pagpupumilit sa kanya ni Yoongi sabay pag-alog nito sa kanyang braso na tila isang bata nagpupumilit sa ina na isama sa pupuntahan.

"P-pretty p-please? A-Ako ang magbubuhat ng mga plastic groceries. S-Siguro naman may d-dahilan na ako para isama mo a-ako?"

Alam ni Yoongi kapag ganito ang tinugon sa kanya ni Jimin ay hindi niya ito basta-basta mapapayag kaya lalo napanguso si Yoongi. Kahit nilalamig ay malakas niyang inalog ang braso ni Jimin hanggang sa napilitan din itong sumagot.
 

"Looks, mukhang may pupuntahan ka rin. Mahiya naman ako na istorbohin ka."

"W-Walang akong pupuntahan liban lang sa h-hinihintay kita d-dito."

Natameme si Jimin sa diretsahang sagot nito sa kanya.
  

Kung ganoon hindi ang bus ang hinihintay niya kundi ako? Nawawala na ba siya sa sarili niya?!
  

"Eh paano kung hindi ako dumating ah? Eh di mamatay ka sa lamig. Konsensiya ko pa kung ano ang mangyari sayo."

Puminta ang isang matamis na ngiti sa labi ni Yoongi.

"A-Alam kong darating ka. K-Kita mo, dumating ka nga kaya nga lang inabot ako ng tatlong oras sa paghihintay p-pero worth it naman ang paghihintay ko."

Laglag ang panga ni Jimin habang si Yoongi ay natiling nakangiti parin sa kanya pero hindi tumagal ang ngiting iyun nang mabigla niya itong sinigawan.

"YAH!!!"

Making Yoongi's eyes widened and stunned on his seat.

"YAH!!! GAGO KABA?!! ALAM MO BA ANG CURRENT TEMPERATURE NGAYON?!! 10° DEGREES FOR PETE'S SAKE!!! TATLONG ORAS KA NG NANDITO DAHIL SA TANG*NA NA HINIHINTAY MO LANG AKO?!!! WHY YOU DOING THIS STUPIDITY, HUH?!! MIN YOONGI?!! NASAAN ANG UTAK MO AH?!!!"

Yoongi slowly lowered his head and starts tying his white oversized long-sleeved shirt. Jimin fully cursed as he saw Yoongi doesn't wear any gloves on his hands and only just a thin fabric clothe in the middle of raining snow.

Yoongi poor hands trembling and freezing. Hindi na siya nakapagbihis ng maayos nang muling atakihin siya ng matinding 'depression'. Tumakbo na lamang siya palabas ng apartment at dito.. dito sa bus stop na ito siya napatigil ng maalala na madalas dito niya nakakasabay si Jimin papuntang trabaho. Na alam niya sa bus stop na ito makikita niya ang isang Park Jimin.

"Yoongi..."

Jimin felt a deep sting right on his chest as his sight down on Yoongi's bared feet. Yoongi curled his toes, trying to hide as Jimin notice it.

"God Yoongi..."

Ito na lamang ang nasabi ni Jimin. Sa totoo kasi hindi niya ito napansin, hindi niya napansin ang kalagayan ng lalaki dahil nga mas naunang dumating ito sa bus stop. Alam din niya na kukulutin din lang siya nito kaya hindi niya pinagtuunan.

Akala ni Jimin kaya nauutal ito sa pagsasalita ay dala sa lamig pero nauutal na ito dahil tatlong oras ng nakababad ang katawan sa tindi ng lamig ng panahon.

Kumakapal na ang snow sa daan, paano na lang sa kanya na halos manipis lang na damit ang suot? Kaya hindi din ramdam ni Jimin ang malamig na kamay ni Yoongi dahil sa suot na makapal na coat.

"W-What happened to you, Yoongi?" Sobrang hindi makapaniwalang tanong ni Jimin habang gulat na gulat napatitig sa kasama.

Yoongi stop from tying his long-sleeve shirt before he slowly lift up his head and he smile behalf his trembling chapped lips.

"I-I'm o-o-kay. J-Jimin."
 

Jimin can't manage seeing the older's currently situation. He grabbed Yoongi's shaking arms and pulled for hug. Yoongi didn't respond, he just closed his eyes.

"J-Jimin's s-save me please..."

This is the real of you, Min Yoongi? Why Yoongi?

~*~