Before 7 AM✿y•min✔

06:05

06:40 a.m.

"Did you miss me?"

Jimin rolled his eyes.

"Why should I miss you?"

Suplado niyang tugon sa lalaki. Muli niya ituon ang sarili sa pagbabasa.

Bakit ba napakapresko ng lalaking 'to? Ang laki din ang tingin sa sarili.

Oo, ilang araw na din hindi niya nakakasabay si Yoongi o tamang sabihin walang lalaki ang nangungulit sa kanya at kunin ang kanyang atensyon, itatanong kung ano ulit ang kanyang pangalan dahil nakalimutan ulit nito.

May bahagi si Jimin sa kanyang sarili na itanong kung bakit nawala ito noong nakaraang mga araw but Jimin choose being uncared for guy. It's good as they remain in constant, treating each other as like a new friends either a stranger. Mas mabuti na maging ganito kasya may iba pang patutunguhan.

"Hey chim." Sabay tapik sa kanya ni Yoongi sa balikat.

"It's Jimin."

"Okay. Hey Chim!" Napaikot uli ng mata si Jimin nang muling tapikin siya ni Yoongi sa balikat at sinapilitan ang pangalan na iyun.

He's irritating. Sambit ni Jimin sa sarili bago sinamaan ng tingin ang nakangiti paring si Yoongi. Hindi batid ni Yoongi ang masamang timpla ni Jimin, gusto na lang talaga nito inaagaw niya ang atensyon ng lalaki sa pagbabasa.

Ang masaya at nakangiti na si Yoongi ay umiba ang facial expression nang tumunog ng malakas ang tiyan na ito. Namulahang umiwas ng tingin kay Jimin nang marinig ng katabi. Sa pagkakataon na ito ay natawa si Jimin pero hindi niya iyun pinahalata kay Yoongi.

Certainly, marunong din pala mahiya ang isang 'to. Akala ko puro kayabangan lang ang alam. Now he looks like a shy kitten. Min Yoongi.

Ang sabi ni Jimin ay kahit anong mangyari ay wala siyang pakialam sa lalaki pero alam din niya ay niloloko lamang niya ang sarili. He had care for Yoongi. Iyun ang totoo.

Napabuntong hininga si Jimin bago inabot ang bag. Kinuha niya ang Hersheys na isang bar palang ang nakakain niya.

Ilang beses napakurap ng mata si Yoongi at hindi makapaniwalang nakatingin kay Jimin nang inabutan siya nito ng Hersheys.

"Di nga?" Disbelief parin si Yoongi na hanggang tenga ang abot ng ngiti. "I skipped my breakfast to make sure na maabutan kita."

"Aabutin mo o buong ipalulunok ko ito sayo?"

Napailing si Jimin nang abutin ni Yoongi ang buong Hersheys. Para kay Jimin ay kukuha lang ito ng isang bar pero sadyang na-excite si Yoongi dahil ngayon niya palang nakikita ang soft side ni Jimin simula ang bus stop incident nila kaya buong tsokolate ang kanyang inabot.

God. He's dumb.

Wala sa sarili kinain ni Jimin ang chocolate bar nauna niyang kinuha bago nagpatuloy sa pagbabasa. Mas mabuti na ito para kahit sandali ay tumahimik ang lalaki dahil magiging abala na ito mabusog.

Ganunpaman kahit walang gawin si Yoongi, hindi man siya nito kulitin o ilang beses na 'di tapikin ang balikat niya ay madali parin nakukuha ni Yoongi ang atensyon ni Jimin.

Inipit ni Jimin ang daliri sa pahina ng librong binabasa served as bookmark bago mapalingon kay Yoongi.

Umabot muli ang pagngiti ni Yoongi sa kanyang tenga ng mapalingon sa kanya si Jimin dahil ito ang unang pagkakataon na si Jimin ang unang nagtaas ng mukha. Unang pagkakataon na si Jimin ang lumingon kay Yoongi.

"What?" Nagtatakang tanong ni Yoongi sa isang Park Jimin na pigil itong natatawa.

"Oy, bakit ka natatawa?" Pangalawang tanong ni Yoongi. Mas lalo siyang nagtaka dahil hindi man lang natinag si Jimin nang mahina niya itong itinulak sa balikat kapag ginagawa niya ito ay sinasamaan siya ng tingin pero hindi nagpatuloy ito sa kakatawa.

Hindi na mapigilan ni Jimin ang hindi sumambulat ng tawa sa chocolate na dumikit sa ngipin ni Yoongi nang ngumiti ito.

Nerd needs braces but Min Yoongi only needs chocolates. It's quiet amusing, huh.

"Bakit ka nga tumatawa? Oy?" Tawang-tawa parin si Jimin kaya kahit hindi alam ni Yoongi ang dahilan kung bakit ito natatawa ay nakitawa na lamang din siya.

 

After a year, Park Jimin learn how to laugh again.
  

Likewise to Min Yoongi.

~*~