03:21

275 14 1
                                    


"Are you okay?"  

Jimin's heart skip a bit.

As Jimin realize, ang awkward ng kanilang pwesto ay ipinutol niya ang pakikipagtitigan sa lalaki. 

Almond brown, cute, innocent eyes. Wala sa sarili napangiti si Yoongi. Ohh... He's blushing and I kinda find he's cute.  

Wala din sa ugali ni Yoongi magcomment o mag-appreciate ng mga bagay-bagay lalo pa sa bagay na hindi nakukuha ng kanyang atensyon but except on this guy in front of him.

From that moment, again Park Jimin catch attention of Min Yoongi.

Dapat magalit si Yoongi o maramdaman man lang ng asar dahil may umistorbo sa kanya somehow his mood quickly changed.

"Would you mind to get up now? And what brand of toothpaste did you used? It's refreshing. Mind to share it?"
 

But he's not an easy one. Yoongi whispered on his mind as the black haired guy pushed him hardly. ... and he likes rough, huh?  

Pinanood ni Yoongi ang pag-ayos nito sa nagusot na damit. Napataas siya ng isang kilay nang marahas na pinunasan ng likod ng kamay ng lalaki ang pisngi nito.

D-Did I blushing? Fck. Pagdisbelief ni Jimin sa sarili nang mapagtanto ang pag-init ng buong niyang mukha as those cold yet mesmerizing eyes intently looking at him. 

No. No. Jeon Jungkook. Only Jeon makes my heart skip like this. Only Jeon makes my fluffy cheeks burning like this. Fcking no way. 

Nakangiti paring nakatingin sa kanya ang lalaki. Nang-iinsulto ba siya?

Lalo pa lumawak ang ngiti ni Yoongi nang lumapit ito sa kanya pero napakunot-noo siya sa sunod nitong ginawa.

"Akin na. Ibigay mo na sa akin." He handed his right hand.

What this signal telling about? Walang ideya si Yoongi kung ano ba ang pinaparating ng lalaki sa kanya. What he want from me?

"Ano ba? Ibigay mo na sabi. Akin na!" Yoongi just stared Jimin's wiggle hand unknowingly.  

Even his hand so cute. It's small. Kyeopta. I think my hand fits on him or maybe I can hold entire of it.  

"Bilis! Nangangawit na ang kamay ko. Ibigay mo na sabi eh!"

"Ang ano?" Yoongi, confused.

"Alam mo na yun!" Jimin just extend his hand without looking at a boy. Nahihiya siya sa nangyari. Gusto na niya makuha ang libro para makaalis na siya dahil sa paparating na bus at makahanap ng magandang pwesto. Ayaw niyang tumayo sa buong biyahe. He began to cursed the whole world dahil pagkaclumsy siyang tao, madalas nawawalan ng balanse sa tuwing biglaang magpepreno ang bus driver at isa pa baka saan o kanino na naman siya mapasubsob.

Jimin doesn't sure kung nasa lalaki nga ang kanyang libro o napansin o di kaya napapulot man lang nito noong nagkabanggaan sila.
 

Hindi naman siya bulag para hindi iyun mapansin, tama?  

Mas nairita si Jimin na wala man lang may inabot ang lalaki until he gave up.

He's clueless.

Jimin was about to depart as a warm hand gripped on his wrist. A pale hand of Min Yoongi.

"Wala akong ideya kung anuman ang hinihingi mo sa akin but... I think ito yun."

Yoongi took his glanced before leaving a stunned Jimin holding a piece of paper.

Jimin was expecting Yoongi's number or anything written but it's turned out only a blank piece of paper.

Yoongi forgot his password again.

Pero bago pa gumalaw si Jimin sa kinatatayuan ay bumaba si Yoongi sa naturang masikip na bus. Quickly grabbed the blank piece of paper and returned to Jimin with a gummy smile.

"I remember now my password. Here's my phone number. Oh, btw what's your name, cutie pie?" 

"Oh shit."  

"Oh shit is your name? Extraordinary, huh?"

"No. Naiwanan na tayo ng bus!" 

God. How he can managed to be happy behalf of being late? Hindi ba siya natatakot mawalan ng trabaho at mapagalitan? 

"Both going to be late to work today, I think it's not bad after all."  

Jimin faced Yoongi with irritated expression.

"We're not mutual. Gatorade."

~*~

Before 7 AM✿y•min✔Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon