"3 aydır 'zorla' bak altını çiziyorum 'zorla' bu lanet kliniğe geliyorum ve bana 3 aydır hep aynı boktan şeyleri soruyorsun. Kafamı buluyorsun benimle doktor? " bu zamana kadar ona ettiğim bütün hakaretlere gülümseyerek karşılık verdiği gibi tekrar gülümseyerek başını iki yana salladı.
"Tercih senin karen. Tek seçenek sorularıma cevap ver. Yoksa bu terapi seyanslarını sen yaşlı bir bunak olana kadar sürdürebilirim" sinirle gözlerimi devirerek sertçe geri yattım.
"Hadi itiraf et bizimkiler sana kesinlikle fazladan para verdiler. Bak eğer öyleyse sana iki katını veririm yeterki beni sal" bir umut gözlerimi ona çevirdiğimde büyük bir kahkaha saldı.
"Bu artık inada bindi karen. Para olmasa bile seni iyleştireceğim. Kafanın içindeki düşünceleri tek tek göreceğim" alayla kaşlarımı kaldırıp indirdim.
"Kafamın içindikeleri ben izin vermediğim sürece asla bilmeyeceksin doktor" onaylarcasina kafasını salladı.
"Evet bilemeyeceğim çünkü bir perden var karen. O kadar güçlü ki, hissedebiliyorum karen. Içinde biryerlerde ki acıyı, hüzünü. Gözlerindeki öfkeyi hissedebiliyorum ama zihnindekileri hayır. Sanki siyah kalın bir perde örmüşsün insanlara karşı" elimle devam etmesini için işaret verdim.
"Bak burda sana bozuntu bir psikiyatrist olarak görünebilirim hatta ettiğin diğer tüm hakaretlere sahip olabilirim. Ama içindeki acıyı hissedebiliyorum karen. Emin ol bozuntu olsamda işimde oldukça iyimdir. İzin ver seni iyileştireyim."
Ah, hadi ama iyileşmek isteyen kim. Deli olarak kalmak istiyorum.
"Sen güçlü bir insansın karen. Bunca şeyin üzerinden geldiysen güçlüsündür. Buna inanmalısın"
Gözlerimi devirerek yattığım yerden tekrar dikleşerek ayağa kalktım bu sefer.
Koltuğun üzerindeki deri ceketimi giydikten sonra kapıya doğru ilerledim.
