Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
Evlenmek mi?
Hah.
Düşündükçe çıldırıyorum ya.
Adam bildiğin evlenmeyi düşünüyor musunuz dedi bize ya. Hayır bilmediği birşey var biz sevgili bile değiliz ki evlenelim.
Gözlerimi tekrar ve tekrar devirerek oturduğum yerde iyice yayıldım.
Zaten o sorudan sonra program bitmiş ve tabiki de ben cevap vermemiştim. Tae, saolsun benim yerime vermişti zaten.
Yok neymiş 'tabiki de düşünüyormuşuz' falan filan.
Hareketleri ve tavırları sinirlerimi bozuyordu.
Böyle olmaması gerekiyordu.
Film çekiyoruz, ama hiçbirşey senaryoya uymuyormuş gibi.
Hadi ama her filmde olması gereken klişeler nerede?
Normalde benim oturup kendimi çikolatalara boğarak iğrenç iğrenç yas tutmam, onun ise başka kızlarla gönül eğlendirmesi gerekirdi.
Gözlerimi devirerek oturduğum yerden ayağa kalktım.
Keşke idol olmayı düşünmeden önce, aktirist olmayı gözden geçirseydim. En azından filmlerde ellidokuzuncu dakika da başlayan keder, filmin sonunda biterdi. Bizde öyle mi?
Daha çok buna ihtiyacım, vardı. Uyuyup bilincini kaybetmeye ihtiyacım vardı. Düşünmemeye, özlememeye, hatta biraz olsun şu dünyadan silinip gitmeye ihtiyacım var-
Telefonumun sesi odaya doldururken, düşüncelerimden arınarak telefonu cebimden çıkararak bakma gereği bile duymadan rastgele açıp kulağıma dayadım.
"Ne var?" Telefonun diğer tarafından hafif gülme sesi geldi "merhaba güzel kızım" yabancı ses tonuyla kaşlarım çatılırken hızlıca oturduğum yerden doğruldum.
"Beni tanıdın mı? Gerçi benimki de nasıl soruysa yani nasıl tanıyacaksın" hafifi kadifemsi bir gülme sesi daha geldi kulağıma.
Kadın büyük ihtimal büyük yaşlarda olmalıydı. Sesi olgun geliyordu.
Kızım mı?
"Merhaba?!" Aslında daha çok soru şeklinde yönelmiştim. Çünkü kim olduğunu hala anlamamıştım.
