Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
"Sizelere iyi akşamlar ben, kaçar" yorgunlukla önüme döndükten sonra kapıyı açarak eve girip, anahtarı girişdeki uzun fortmantoya fırlatarak kapıyı örtecekken bir elin engellemesi ile arkamı döndüm.
Parmağımı, içeri girmeyi çalışan tae'nın alnına koyarak onu durdurdum.
Tek kaşımı kaldırıp yüzünü inceledim. "Nereye?" Gözlerini kıstı "Ne yani beni eve almayacak mısın? Hemde haksızken..." Gözlerimi kısarak onu süzdüm.
Haksız mı? Hadi ama yol boyunca boş boşuna azar işitmişken şimdi de haksız olan mı olmuştum yani?
Hala alnında olan parmağım ile onu geri ittim. "Tabiki de almayacağım. Haklı olarak..." o da gözlerini kısıp beni süzdükten sonra kafasını onaylarcasına salladı. "Pekii o halde. Bunu sen istedin" arkasını dönüp grup ile birlikte eve girdi.
Bende arkamı dönerek kapıyı kapatarak eve girdim.
Aslında bu kadar sinirlenmemin sebebi aşırı derece de kıskanmış ve aşırı derece bana karşı çıkış yapıp azarlamasıydı.
Hadi ama alttarafı haber vermeden şirketten ayrılmıştım. Hayır onu da geçtim buluştuğum kişi bile aykırı biri bile değildi. Biyolojik kardeşimdi.
Herhangi bir erkekle buluşup onu aldatma gibi bir konu yokken, yolda gelene kadar büyük bir azar çekmiştim.
Omuzlarımı silktim. Büyütülecek birşey değildi. Sadece bugünlük yan-yana olmasak daha iyi olur diye düşündüm. En azından siniri geçene kadar.
Böyle aptalca konular yüzünden sorun çıkartacak değildim.
Sıkıntıyla nefes vererek ayağa kalktım. Yavaşça üst kadar çıkarak önce duşa girdim. Yaklaşık yarım saatlik bir duştan sonra kendimi direk yatağa attım.
Saat akşam 09.35'di. Ne kadar da şirkette uyumuş olsam bile hala yorgundum ve uykum vardı.
Sorun şu ki kendimi eksik hissediyordum. Üç aydır ilk defa evde yalnızdım. Üç aydır tae benimle kalıyordu. Hem kendime birşey yapma korkusundan, hemde geceleri kabuslarla uyanmalarım yüzünden başımda duruyordu.
Defalarca kez onu uyandırdığım ve böyle bir eziyet çekmesine neden olduğum için kendimden nefret edip, defalarca kez yanımdan gitmesi için yalvarmama rağmen üç ay boyunca tek bir an bile yanımdan ayrılmamış geceleri benimle uyumuştu. Ta ki bugüne kadar.
Ne olursa olsun yine de her gece o kabusları, iğrenç sahnelerin eziyetlerini çekiyordum. Sadece bu sefer tek başıma çekecektim.
