Ben Sera;18 yaşındayım.Yaşım küçük olabilir ama yaşadıklarımın altında eziliyorum.Babam vefat etti,annem sakat.3 abim var ama "abi" kelimesini hak etmiyor.kendimden nefret ediyorum.hayatımdan,yaşadıklarımdan nefret ediyorum.bu yaşta bu kadar yükü taşımaktan yorulmuş bir vaziyette yine ve yeniden yaşadığım şeyden kaçmak için elime sigaramı aldım ve dudaklarımın arasına götürüp içime bir nefes çektim.sadece bu beni rahatlatiyordu.Aslında ailem sigara ictigimi bilmiyor çünkü ben onlara zayıf yönümü hiç gostermedim.beni hep güçlü,herşeye rağmen ayakta duran biri sanıyorlar ve benim nasıl olduğum onların umrunda bile değil.belki de benim güçlü gorunmem onların işine geliyor.benimle uğraşmak istemiyorlar ama omzuma yükledikleri bu ağır yükleri taşımaktan yorulduğumdan bir haberler.
Sigaramdan bir duman daha çekerken hiçbir şeyin tesadüf olmadığına kendimi inandırmaya çalıyordum. 'Belki de bu yaşadıklarım ilerde yaşayacağım güzel günlerin mükafatıdır.' Demekten kendimi alıkoyamıyordum...
Hayatında hiç aşık olmamış bir kız ya bir gün aşık olursa?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SIZI
Teen Fiction"Sera" "Efendim" "Biz evlensek ya. Her akşam gördüğüm son, her sabah gördüğüm ilk yüz seninki olsun. Sana sarılarak uyuyup uyanayım. Hı olmaz mı?"
