SIZI

GEÇMİŞ

Herşey sekiz yıl önce başladı benim için;babamın vefat ettiği gün...

8 YIL ÖNCE

Kafamda bir sürü uğultuyla bana sarılan insanlara anlamsızca bakıyordum.Bana bakıp bakıp birşeyler söylüyorlardı ama ben inanmak istemiyordum.Kulaklarıma annemin,ablamın çığlıkları doluyordu bunları duymak istemiyordum bu yüzden ellerimle kulaklarıma baskı uyguluyordum bu benim sesleri daha az duymamı sağlıyordu.Inanmak istemiyordum bir kızın babası ölür mü hiç? Saçma.Beni apar topar bir arabaya bindiriyorlardı.Nihayet yerleştiğimde önümüzde ilerleyen cenaze aracına gözüm kaymıştı içinde babamın olduğunu anlamam çok uzun sürmedi.Etrafımda konuşan insanları hiçe sayarak sadece önümüzde ilerleyen araca bakıyordum.Gözyaşlarım istemsizce gözümden akarken kimse görmesin diye gizlice siliyordum.Aklımda bir sürü düşünce vardı ben düşüncelere dalmışken hangi ara köye geldiğimizi anlamamıştım bile.Arabadan indiğimde etrafta bir çok insan vardı.Ne çabuk almışlardı haberi?avluya halılar serilmişti.Halıların üzerlerinde oturan babaannem,halalarim ve tanımadığım kadınlar oturup ağlıyordu.Ben ablamın yanına giderken abilerimde sakat olan annemi arabadan indiyorlardı.Nihayet annemi arabadan indirdikten sonra bizde avluya doğru gelmiştik.Annemi oturtur oturtmaz hemen birkaç kadın anneme sarılıp ağlamaya başlamışlardı ben hala olayın şokunu üstümden atamamış boş gözlerle etrafa bakıyordum.Sonra halalarım yanıma gelip bana sarılıp ağlamışlardı o an uzun zamandır sakladığım gözyaşlarım sicim gibi akmaya başladı.Hemen gözyaşlarımı silip karşımda bana bakan insanlara çevirdim yüzümü bana acıyarak bakıyorlardı.Orda daha fazla duramayacağımı anlayıp koşar adım avludan uzaklaştım.Evin arkasındaki taşlarda oturup biriktirdigim gözyaşlarımı serbest bıraktım.Ağlamaktan bitap düşmüş gözyaşlarım yerini iç çekişlere bırakmıştı.Oturup olanları düşünmeye başladım.

(O anlar)

Ben yatağımda mışıl mışıl uyurken annemin bağırışlarıyla uyanmıştım.Gözlerimi açmaya cesaret edemiyordum.sonunda gözlerimi açabildiğimde annemin abimlere acı acı seslendiğini duydum.abimler hemen bizim kaldığımız odaya koşmuşlardı.Babam kalp krizi geçiriyordu hemen onu alıp hastaneye götürmüşlerdi.
Yaklaşık beş yada altı saattir müjdeli haber bekliyorduk ve o an annemin telefonu çaldı.Annem bir süre karşı tarafı dinledi sonra telefon elinden düştü annem ağlamaya başladı.Babamın ölüm haberini almıştı..

**************
Ben düşüncelere dalmışken yanıma kuzenim oturdu.Benim aksime o çok mutluydu heyecanla bana birşeyler anlatmaya başladı "bak sera babam bana bunları almış"üzerindeki kıyafetleri gösteriyordu şefika.Arkasında bıraktığı enkazı umursamadan yanımdan kalkıp babasına doğru koştu.o an kalbim öyle bir sızladı ki herşey bitmişti benim için.
..............
Bir hafta boyunca herkes ağladı,ağıtlar yaktı bense kimsenin yanında ağlamıyor her gün evin arkasındaki kayalıklarda tek başına ağlıyor sonra sakinleşip annemin yanına gidiyordum.
sonunda bu saçma şey bittiğinde evimize gelmiştik.Herkes bitkin haldeydi saat epey geç olmuştu ablam benim yatağımı yapıp yatırmıştı.Benim uykum yoktu babam ölmüştü uykuyu mu düşünecektim?Arkamı dönüp gözümü kapattım konuştuklarını dinliyordum.
Halit abim sinirli bir şekilde söyleniyordu "hep o kadın yüzünden,onun yüzünden oldu bunların hepsi,hepsi o orospunun yüzünden!" Duyduklarımdan hiçbir anlam çıkaramazken istemsizce kıpırdadım.Abimler sanırım bunu görmüştü ve sesini alçaltarak konuşmasına devam etti "öldürecem onu öldürecem"hemen ortanca abim olan efe söze atladı "Annemi sürekli dövdü,bizide.Ne için? Bir sürtük için" söyledikleri kafamda yankı yapıyordu o an eski günlere gittim.
Babam annemin sakat olduğuna inanmamış bilerek böyle yaptığını sanıyordu bu yüzden onu hastaneye götürmemişti.Annemin beni doğurduktan sonra ayakları tutmaz olmuştu.Babam bunu çok geç anlamış hastaneye götürmüştü ama artık herşey için çok geçti annem ömür boyu sakat kalacaktı.Babam bu durumdan hep annemi suçlu tutmuştu ve teselliyi başka kadınların kollarında bulmuştu.Hemde bizim binada beşinci katta oturan komşumuzda. Annem bu durumu farkettiğinde sürekli babamla kavga etmeye başlamışlardı.Babam hep annemi dövüyor buda yetmiyormuş gibi ona engel olmaya çalışan abimleri de dövüyordu.Ben ve benden üç yaş büyük olan yunus abimle kulaklarımızı tıkayıp duymuyormuş gibi yapardık çünkü eğer duyarsak babam bizi de döverdi.bu böyle devam etti. Abimler babamı durdurmaya çalışıyor ama babam her seferinde onları yine dövüyordu ama bu son yaptığı şeyle ailemiz tamamen dağıtmıştı.Babam abimleri evden bıçakla kovalmış ve kovmuştu.Artık evde annemi koruyabilen kimse yoktu.Ben,annem,yunus abim ve ablam babamla birlikte tek kalmıştık.Yunus abim ve ablam ayrı odada bense anne ve babamın yanında yatıyordum.Ama babam beni umursamıyor ve anneme vurmaya devam ediyordu.
...........

Ben bu düşüncelerle çoktan uykuya dalmıştım ki sabah olmuştu.odada benden başka kimse yoktu.kalkıp mutfağa gittim kahvaltı yapıyorlardı ama çok mutsuzlardı.gözleri çökmüş ve kızarmıştı.Beni görünce gülümsemeye çalışmışlardı.oturup hep beraber kahvaltımızı yapmıştık artık babam yoktu buna alışmamız gerekiyordu.

************
Babamın vefatının üstünden daha iki hafta geçmişti.biz içerde otururken kapı çaldı ablam gidip kapıyı açtığında babaannem ve halamlar gelmişti.içeriye geçtikten sonra beni mutfağa yolladılar kesin önemli bir konu konuşacaklar.mutfağa gidip içeriyi dinlemeye başladım.Babaannem artık bu eve gelmeyeceğini ve herşeyin annemle abimlerin suçu olduğunu söylüyordu. Kavga gürültüyle abim onları kovmuştu. Bu zamanda yanımızda olacakları yerine bizi babamın borçlarıyla
bir başımıza bırakmışlardı.

O günden sonra ailemiz türlü zorluklar atlattı. Biraz biraz kendimizi toplamıştık. Bir ev almak için para biriktiyorduk ve çoğunu toplamıştık.

****
Babamın ölümünün üstünden tam 4 yıl geçmişti biz yeni bir ev hayali kurarken en büyük abim kerem bütün paramızı alıp kaçmıştı. Ondan sonra bir türlü toparlanamamıştık. "Abi"denen şahıs paramızı alıp kaçtığında ben daha yeni lise birinci sınıfa başlamıştım ve masraflar daha da artmıştı. Benim harclığım, servis parası, ihtiyaçlar, kira,ev,su,elektrik faturaları hepsi abilerimin üstüne kalmıştı. Ne yapıp edip kendimize gelmemiz şarttı.

***********
Kendimizi biraz olsun toparlamış, işlerimiz yoluna girmeye başlamıştı.Ablam nişanlanmış ve düğüne sadece iki gün kalmıştı.Ben dışarda arkadaşlarımla birlikteyken evde olup bitenlerden habersizdim. Eve gelince ablamı yüzü gözü morarmış, dudağı kanamış bi vaziyette,annemide 
Yerde ağlayarak bulduğumda üzerime kaynar sular dökülmüştü. Telaşla ablamın yarasına pansuman yapan halit abime baktım.abim bunları kimin yaptığını söyleyince istemsizce ellerimi yumruk yapıp sıkmıştım.

         1.BÖLÜM SONU