SIZI

seviyor musun?

Gözlerimi açmaya zorlasamda başarılı olamıyordum. Bir kaç denemeden sonra nihayet açmayı başarmıştım. Yoğun ışık gözlerimi acıtırken bir kaç kez kapatıp açınca alışmıştım. Başucumda Efe abim ve Emine vardı. Can o neredeydi? Biraz önce buradaydı dudağımı öpmüştü hatırlıyordum. Kendimi biraz zorlayıp Emine'ye seslendim.

"Emine"

"Sera uyandı."

Abim yanıma gelip elimi tuttuğu sırada Emine doktor çağırmaya gitmişti. Can neredeydi merak ediyordum. Beni bırakmazdı. Belki bahçededir diye umut edip gelen doktorun sorularını cevapladım. Efe abim doktorla konuşmak için çıkınca beklentiyle Emine'ye baktım.

"Can nerede? Söyle gelsin nolur."

"Can yok. Seni hastaneye bırakıp kaçmış. Bunun hesabını sonra sorucam sana Sera."

Abimin konuşmasıyla şoka girmiştim. Böyle birşey olamazdı. Daha biraz önce beni öpmüştü. Can beni bırakmazdı. Şimdilik sesimi çıkarmamıştım ama bu söylediğine inanmıyordum. Kapı tıklatınca belki Can gelmiştir diye ümit etmiştim ama gelen polis memuruydu.
Bütün olanları anlattığımda çıkmıştı. Ardından hemşire gelip yaramı kontrol etmek için herkesi çıkarmıştı. Işi bitince çıkacakken onu durdurdum.

"Hemşire hanım beni buraya getiren çocuk nerede biliyor musunuz?"

"Sen iki gündür bahçede bekleyen genci soruyorsun sanırım. Kimse yokken yanına geliyordu. Biraz önce de bahçede görmüştüm."

Biliyordum Can beni bırakmazdı. Abim yalan söylemişti. Hemşireye teşekkür edip çıkmasını bekledim. Çıkınca zor da olsa ayağa kalkıp pencereye gittim. Bahçeye bakıyordu. Aşağıya baktığımda Can oturmuş sigara içiyordu. Kafasını kaldırınca beni görmüştü. Ona gülümsediğimde ağladığını görmüştüm.

"Sera ne yapıyorsun kendini yormaman gerekiyo."

Emine beni tekrar yatağıma yatırınca herşeyi anlatmasını istemiştim.
Abim bu kadarını da yapamazdı. Ben onsuz yaşayamazdım ki. Can'ın yüzü yara içindeydi. Öyle görünce çok üzülmüştüm. Bir daha böyle birşey olmaması için abime belli etmemeye karar vermiştim. Abim evi temizletmek için gidince Emine'den Can'ı çağırmasını istemiştim. Heyecanla sevdiğimi beklerken zaman bir türlü geçmiyordu.
Can'ın gelmesiyle Emine de çıkmıştı. Özlemle sevdiğimin yüzüne bakıyordum. Can yüzümün heryerine öpücükler kondururken özlediğim kokusunu cigerlerime çektim.

"Beni bırakmayacağını biliyordum."

"Ben seni asla bırakmam demiştim. Bu saatten sonra o iş biraz zor sevgilim."

Kıkırdayıp sevgilimin dudağına kapanacağım sırada kapı gürültüyle açılınca hızla geri çekildim. Dikiş yerlerim sızlarken yüzümü buruşturdum.

"Iyi misin güzelim?"

"Sorun yok iyiyim."

Ablam gelip bana sarılırken Can'a öldürücü bakışlarını atıyordu.

"Bakıyorumda hemen iyileşmişsin Seracım."

Ablamın ima ettiği şeyle yüzüm kızarırken Can gülmekle meşguldü. Herkes oturduğunda ben gözlerimi sevdiğimden alamıyordum.

"Bölüyorum ama, sizin bir süre uzak kalmanız lazım ablacım."

"Olmaz Sevda abla ben Sera'dan ayrı kalamam."

"Biraz dayanın o zaman. Sera Efe sizi görürse seni burdan götürür. "

Abimdi bu yapardı valla. Mecbur bir süre gizli buluşacaktık.
Eniştem arayıp Elif'in huysuzlandığını söyleyince ablam gitmek zorunda kalmıştı. Emine'nin anneside birazdan burada olacaktı. Efe abim ise beni eve yerleştirdikten sonra gitmek zorundaydı. Açıkçası bu işime geliyordu. Ama eğer Can daha fazla burda durursa bir geleceğimiz olmayacaktı. Zorda olsa Can'ı eve gönderip rahatça uykuya dalmıştım.