Çaresizce dolaşıyordum İstanbul sokaklarında. Sanki beynimde yankılanıyordu secdiğini anlatışları.
Duyduklarım benim için artık son sözleriydi. Görüşmeyecektim artık onunla artık bakamazdım gözlerine.
Başkasına aşkla baktığı gözlerine bakamazdım.
Yağmur başlamıştı duyduğum ses şimşeğin mi yoksa kırılan kalbimin sesiydi. Sanki sokakları yağmur değil de gözyaşlarım ıslatıyordu.
Donmuştum. Hiç birşey düşünemiyodum. Sadece aklımda o ve onun aklındaki kalbindeki vardı.
Ne zaman morelim bozuk olsa denize giderdim uzun uzun seyredwrdim denizi. Bi süre sonra karşımda deniz yok ta onun gözleri varmış gibi hissederdim. Düzelirdi morelim.
Ama şimdi bakamazdım denizlerede zaten morelimi bozan gözleriydi. Belki gözleri bu kadar güzel olmasa aşık olmazdım ona belki bu kadar masum bakmasaydı bu kadar masmavi olmasaydı sevmezdim onu.
Bahaneler uyduruyordum kendimce. Onu unutmak için Unutamazdım ki ben onu havanın aydınlığı yüzünü, güneş saçlarını debiz gözlerini, gördüğüm her çukur gamzesini, duyduğum ker güzel ses sesini, duyduğum her güzel koko kokusunu hatırlattıkça nasıl unutabilirdim ki onu.
Canımı en çok acıtan da bana ne yaparsa yapsın ne olursa olsun onu seveceğim acı çekeceğim gerçeyiydi.
İçimdeki tüm umutlar sönmüştü. Sanki öldürmüştü tüm umutlarımı. Artık kalplerimizi değil isimlerimizi bile yan yana getiremiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İMKANSIZIM
Storie d'amoreBence her insanın vardır. Dokunamadığı, ulaşamadığı uzaktan sevip yanına yaklaşamadığı. Ardından şiirler şarkılar yazıp yanında dili tutulduğu. Sevdiğini söyleyemediği, söylememesi gerektiği. Bence herkesin vardır bir aşkı. İlk aşkı. Gözlerime bak...
