Magia gwiaździstej nocy || Draco Malfoy

21.

Niepewnie podszedł do niej i pocałował ją w czoło. "Cześć", wyszeptał. Dziewczyna zachichotała i objęła go mocno, patrząc mu w oczy.

Draco z przerażeniem spostrzegł jak z pozoru niewinna Krukonka go w sobie rozkochuje. Z każdym dniem podoba się mu coraz bardziej. "Stop. Jest po prostu urocza. Nie kocham jej".

— Emm... Martino Balamonte, zostaniesz moją dziewczyną? — zapytał, choć nie bardzo tego chciał. Mentalnie uderzył się z otwartej w czoło. Chciał być wolny i niezależny, lecz nie wyszło. Oficjalnie został uziemiony.

— Tak! — pisnęła i mocno go pocałowała.

"Świetnie. Nadine, pomocy!"

Co? Dlaczego Nadine? Dlaczego podświadomie ją wywołuje?

Może po prostu istnieje jakieś drugie dno w poproszeniu Martiny o chodzenie?

Może, a może nie.

Zaczął zauważać kolejną korzyść – Parkinson wreszcie da mu spokój. O niczym bardziej nie marzył.

* * *

Nazajutrz Nadine (tak jak cały Ravenclaw, Slytherin i reszta Hogwartu) dowiedziała się związku Draco Malfoya z Martiną. Nie mogła tego znieść. "Miłość nie wybiera", pomyślała, czując dziwne uczucie. Coś jakby zazdrość... "Nie. To na pewno nie jest zazdrość".

Na przerwie między lekcjami złapała Malfoya za rękę i zaciągnęła go w ciche miejsce. Próbowała nie przyspieszyć bicia swojego serca.

— Jeśli ją zranisz to dopilnuję, żebyś wyleciał z Hogwartu na zbity pysk. Obojętnie czy tego chcesz, czy nie. — warknęła. — Poniesiesz karę za wszystko, co twoja rodzina zrobiła naszym. Jak to mówią: jeden za wszystkich, wszyscy za jednego. — dodała. Przyparła go mocniej do ściany. Draco uniósł brew. — Droga do twojego serca prowadzi przez łóżko — mruknęła, chwilę potem żałując tego. W końcu nie była za bardzo tego pewna, bo to tylko hogwarckie plotki.

— Twój monolog doprowadza mnie do szału — parsknął. — Co do drogi do mojego serca – skąd wiesz? Sprawdzałaś?

Posłała mu tylko wściekłe spojrzenie, puściła go i odeszła, poprawiając torbę na ramieniu.

"Sprytna. Myśli, że mnie zastraszy".

* * *

— Nieźle, stary — zaśmiał się Blaise, siadając obok niego. — Nie spodziewałem się, że postanowisz wziąć się za swoje sprawy... miłosne.

— Zamknij się — mruknął Draco. Narzucił inny temat. — Kiedy trening?

— Tak jak zawsze.

Malfoy wzruszył ramionami, wstał, założył kurtkę i wyszedł tajnym wyjściem na Błonia około siódmej wieczorem. Prószył śnieg. Było zimno jak sam diabeł, ale nie przejmował się tym. Typowy naturysta. Patrzenie w gwiazdy go uspokajało. Przyszedł tu, by przemyśleć ostatnie, dość gwałtowne wydarzenia.

Spadła gwiazda. Dobra, meteoryt. Pomyślał życzenie, które od dawna chciał, żeby się spełniło.

Chciał być wreszcie szczęśliwy.