Undercover (Voltooid)

Hoofdstuk 1

POV Sophie

Ik zit op mijn kamer huiswerk te maken, wanneer er wordt aangebeld. Ik loopt naar beneden en doe de deur open. Er staan twee mensen; een man en een vrouw.
De man heeft zwart haar, felblauwe ogen, hij is ongeveer een kop groter dan ik ben en hij ziet eruit alsof hij elke dag naar de sportschool gaat. Hij draagt een donkerblauw pak met sjieke schoenen (je weet wel van die schoenen die advocaten ook altijd dragen).
De vrouw heeft licht bruin haar, of het lang is weet ik niet, want ze draagt het in een strakke knot en ze heeft bruine ogen. Ze draagt een strakke jurk en hakken, die wel heel hoog zijn. Hoe kun je in hemelsnaam lopen op die dingen?!
Ze zien eruit alsof ze iets willen verkopen. "Hallo..." Zeg ik ongemakkelijk. "Ben jij Sophie Canvas?" vraagt de man serieus. Ik knik. "Ik ben FBI-agent Mark Walters, dit is Linda Martens. Dit is haar eerste onderzoek, dus let maar niet op haar." Mark Walters laat zijn FBI-penning zien. "Wij willen je een paar vragen stellen. Mogen we binnen komen?" vraagt Mark Walters. "Eehh oké..."
Ik laat ze binnen. Opeens zitten er allemaal vragen in mijn hoofd, zoals; Wat doen ze hier? Hoe weten ze mijn naam? Heb ik iets fout gedaan? Hebben mijn ouders iets verkeerds gedaan?
Als de agenten binnen zijn kijken ze een beetje rond.

Ik haat het als mensen gaan rondkijken in je huis, dan gaan ze aan al je spullen zitten.

"Ga zitten." Zeg ik zenuwachtig. De agenten gaan op de bank zitten. "Willen jullie wat drinken? Koffie? Thee?" vraag ik. "Th-" "Nee dank je. Voor ons allebei niks." onderbreekt Mark Linda. Ik knik en ga in de stoel die tegenover de bank staat zitten.
"Wij willen je een paar vragen stellen over deze man." Mark laat een foto van een ongeveer 24-jarige man zien, met kort, donkerbruin haar en groene ogen. Op de foto ziet hij er best wel eng uit.

Nu denk je vast; waarom ziet hij er dan eng uit? Nou dat zal ik je wel even uitleggen. Je kent toch wel van dat soort creepy gasten die dan super lang en gespierd zijn, die dan zo'n bepaalde uitstraling hebben waarvan je kippenvel krijgt? Van die gasten waarvan je hoopt dat je ze niet 's nachts in een donker steegje tegen komt? Nou zo ziet hij er dus uit.

Ik weet trouwens meteen wie het is. Jack. Hij woont twee huizen verderop. "Dat is Jack toch? De man die twee huizen verderop woont?" Vraag ik. "Ja, zijn volledige naam is Jack Smith. En hij wordt verdacht van drugs dealen" Mark pakt een notitieboekje en een pen en begint met vragen stellen.
"Heb je ooit gemerkt dat hij bezig was met drugs?"
"Niet bepaald drugs, daar heb ik eigenlijk nooit echt aan gedacht, ik vind wel dat hij zich soms heel raar gedraagt."
"Zoals?"
"Nou, soms loopt hij door de straat met zijn vrienden en dan lijkt het wel alsof hij de hele buurt... 'checkt', zeg maar. En soms dan komt er politie en dan gaat hij snel weer terug naar binnen.

Ook dan rijdt hij weg in zijn auto en dan komt hij na een minuutje alweer terug en dan blijft hij heel lang in zijn huis en dan gaat hij weer weg."
"Is dat niet gewoon, omdat hij dan iets is vergeten?" onderbreekt Linda ons gesprek. Mark kijkt haar geïrriteerd aan. "Ik stel hier de vragen." zegt hij. Linda kijkt naar de grond, het is eigenlijk best wel zielig.
"Maar ja, is dat niet gewoon omdat hij iets is vergeten?" herhaald Mark. Ik kijkt een keer naar Linda die een beetje boos is en geef dan antwoord. "Ik denk het niet, want het gebeurt wel echt heel vaak."
"Oké, heb je nog meer rare ding-"
Mark wordt onderbroken door het geluid van een weg scheurende auto.

Uhg... het is Jack, het zal ook eens niet... Wat is er toch mis met die gast?

"Doet hij dat vaker?" vraagt Mark. "Ja de hele dag door, soms heeft hij hele harde muziek op. En vaak doet hij het ook 's avonds laat." Zeg ik.
Mark kijkt geïrriteerd naar Jack terwijl hij de straat uit rijdt, dan kijkt hij weer naar zijn notitieboekje. "We hebben nog een klein probleempje." zegt Mark. Hij kijkt naar Linda en dan weer naar mij.
"We denken dat Jack de baas is van een hele grote drugsbende. En omdat wij niet genoeg bewijs hebben om zeker te kunnen weten of het echt waar is, kunnen we het risico niet nemen."
"Welk risico?" Vraag ik.
"Je begrijpt denk ik wel dat Jack een hele gevaarlijke man is, als hij iets wil dan krijgt hij dat ook. Dus als hij erachter komt dat de FBI hem op het spoor is kan en zal hij er alles aan doen om ons neer te halen."
"Ooooh, en waarom vertelt u mij dit?" ik kijk Mark vragend aan.
"Wij willen dat jij Jack gaat bespioneren." zegt Mark
"Wat?! Ik hem bespioneren... IK?! Waarom ik?!" ik kijk ongelovig naar Mark.

Hij denkt toch serieus niet dat ik Jack ga bespioneren?!

Dit was het eerste hoofdstuk van mijn (vernieuwde) verhaal!!

Ik hoop dat jullie het leuk vinden.

Ik heb besloten om het verhaal vanuit het hoofd van Sophie te schijven. Dus eigenlijk verteld Sophie het verhaal, maar als ze iets denkt dan staat dat schuin gedrukt. Het kan misschien ook zo zijn dat er een keer een andere naam boven staat; bv. POV Mark. Dat betekend dus dat Mark het verhaal verteld en dat zijn gedachtes schuingedrukt zijn.

Doei!!