Undercover (Voltooid)

Hoofdstuk 30

POV Sophie

Het is nu twee weken later en tot nu toe hebben al mijn ontsnappingspogingen gefaald. Ik moet iets anders verzinnen en ik moet het goed voorbereiden. Ik heb al een notitie boekje en een pen weten te bemachtigen en schrijf daar nu alle mogelijke uitgangen èn al mijn ideeën in. Bij mijn twee laatste ontsnappingspogingen ben ik gepakt. En mijn vader was niet heel blij. De eerste keer dat ik ben gepakt kreeg ik twee dagen geen eten en de tweede keer heeft hij me een paar keer in mijn gezicht geslagen. Maar ik geef niet op, ik zal ontsnappen. Op een dag ben ik weer vrij en kan ik weer terug naar mama en Lily. Ik zit nu in de stoel bij het raam, ik heb mijn notitie boekje voor me en probeer wat te bedenken. Als ik voetstappen hoor, verstop ik snel het boekje en de pen en pak ik een normaal boek en doe ik alsof ik aan het lezen ben. 

De deur zwaait open, ik schrik heel erg. Ik kijk om, mijn vader staat in de deuropening en hij kijkt me woedend aan. Achter hem staan Tom, Jack en Jan, zij kijken ook heel boos. Ze komen op me af. Bang ren ik weg, maar dat heeft niet zo veel nut want ik kan geen kant op. Mijn vader grijpt me vast en duwt me hard tegen de muur aan. "Jij zit diep in de problemen." zegt hij. "W-wat waar h-heb je het o-over?" stamel ik. "Jij weet heel goed waar wij het over hebben." zegt Tom boos. "N-nee e-echt niet. I-ik heb g-geen idee." Mijn vader slaat met zijn vuist in mijn gezicht. Ik val op de grond.  "LIEG NIET TEGEN MIJ!" roept hij. "I-ik lieg n-niet." snik ik. "Jij weet heel goed dat wij het hebben over die mensen die zojuist het gebied zijn binnengedrongen!" zegt Jan. "W-wat? W-welke mensen?" Tom schopt in mijn maag. Kreunen leg ik mijn armen over mijn buik. "Die mensen die zojuist al onze bewakers hebben neergeschoten en nu op weg zijn naar dit huis!" roept hij. "W-waarom d-denken jullie dat i-ik dat heb g-gedaan?" "Waarom denken.." mijn vader zucht. "Omdat jij degenen bent die in de laatste twee weken 2 keer probeerde te ontsnappen!" Schreeuwt hij. 

Opeens horen we auto's. Jan kijkt door het raam. "Ze zijn er." zegt hij. "Jan jij pakt de geweren, Jack jij haalt Mark op  en Tom jij zet de auto alvast klaar." beveelt mijn vader. Ze knikken en rennen meteen weg. Ik hoor dat beneden de deur wordt ingetrapt. "Jij hebt zo veel geluk dat we nu weg moeten, maar ik ben nog lang niet klaar met jou." zegt mijn vader dreigend. Hij tilt me op en gooit me over zijn schouder. Snel rent hij de kamer uit. Als hij in de gang is rent hij niet richting de trap, maar richting zijn eigen kamer. Wat gaat hij daar doen? Me uit het raam gooien?  Ow shit.. Misschien wel! Opeens hoor ik allemaal mensen de trap op rennen. "Sta stil en laat haar los!!" roept een hele bekende stem. Ethans vader; Thijs!! Ik wil opkijken, zodat ik hem kan zien. Maar mijn vader draait zich om. "Hey Thijs. Ik zou graag willen bijpraten enzo, maar ik moet nu echt gaan. Ik heb het namelijk heel druk met ontsnappen." zegt hij. Mijn vader draait zich om en rent weg. "Grijp hem! Maar zorg dat het meisje niks overkomt!" hoor ik Thijs nog roepen voordat mijn vader  zijn slaapkamer in gaat. Hij doet de deur op slot en gooit me op de grond. Dan schuift hij een kast tegen de deur. Ik hoor dat de mensen die achter ons aankwamen de deur open proberen te maken. Mijn vader loopt naar het raam, hij kijkt naar buiten. Opeens wordt hij heel boos. Hij begint te vloeken. Dan draait hij zich om naar mij en kijkt me met een moordende blik aan. "JIJ." hij loopt met grote stappen naar me toe. Hij duwt me tegen de muur. "DIT IS ALLEMAAL JOUW SCHULD!!" Mijn vader slaat me in mijn gezicht. Ik val op de grond, tranen lopen over mijn wangen. "DOOR JOU ZIJN WE GEPAKT!!" Hij schopt in mijn maag, dan tilt hij me op. Hij duwt me weer tegen de muur. 

Opeens slaat iemand een gat in de deur. Geschrokken kijk ik naar de deur waar nu een gat in zit. Dan wordt het gat groter gemaakt. Ik kijk weer naar mijn vader, die nu ook naar de deur kijkt. Dan kijkt hij weer naar mij. Hij wil me weer slaan, maar dan wordt hij van mij afgerukt. Ik verlies mijn evenwicht en val op de grond. Twee mannen hebben hem vast en een derde man richt een geweer op hem. Twee andere mannen komen naar mij toe. Ze helpen me omhoog en nemen me mee naar de gang. Als we lang mijn vader lopen roept hij: "Ik ben nog niet klaar met jou Sophie!! Ik kom terug!! Ik krijg jou nog wel!!" Hij probeert zich los te rukken uit de greep van de mannen. Ik word bang en ga wat dichterbij de mannen lopen. Als we in de gang zijn, ziet Thijs dat ik bang ben. "Je hoeft niet meer bang te zijn. Hij kan je nu niks meer doen." zegt hij geruststellend. Ik geef hem een knuffel en begin weer te huilen. "H-het spijt m-me." zeg ik. Thijs haalt me uit de knuffel en kijkt me verbaasd aan. "Waarom?" vraagt hij verbaasd. "Van Ethan..." zeg ik en ik begin nog harder te huilen. Hij neemt me weer in een knuffel. "Kom dan neem ik je mee naar buiten, ze staan al op je te wachten." zegt Thijs. Wie staan te wachten? Mama en Lily? "Oké." zeg ik en ik loop mee. We lopen de trap af en lopen dan naar de voordeur. We lopen naar buiten, Thijs leidt me naar de bussen. Als we bijna bij de bussen zijn, zie ik hem. Ik kijk beter om te zien of het hem echt is.

Hoofdstuk 30!

HET EINDE IS NABIJ!!! NOOOOO!! EVERYONE RUN!! 

Oké, nu even serieus. Het verhaal komt inderdaad bijna tot zijn einde. 

Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken voor het lezen!! En geniet nog van de laatste hoofdstukken. (Ik weet nog niet precies hoeveel hoofdstuk er nog komen)

Het is een wat langer hoofdstuk en ik weet het; ik heb vandaag al twee hoofdstukken geplaatst, maar ik kreeg gisteren opeens heel veel inspiratie!!

Het was opeens zo van BOEM!!! INSPIRATIE!!!!! En ja toe ben ik maar gaan schrijven.

Xxx Indy