Undercover (Voltooid)

Hoofdstuk 5

POV Sophie

Ik draai me langzaam om en sta oog in oog met Ethan. "ETHAN!! IK SCHROK ME DOOD!!" Ethan begint te lachen.

Ethan is mijn buurjongen. Hij woont al mijn hele leven naast mij, vroeger mochten we elkaar niet echt. Maar toen ik 12 was (Ethan was toen al 13) gingen onze ouders opeens heel veel met elkaar om en toen moesten wij ook met elkaar om gaan. We kwamen er achter dat we eigenlijk nog best wel veel met elkaar gemeen hadden. We houden allebei van dezelfde series en films op Netflix, we vinden het leuk om mensen te bespioneren (vooral Jack) en we hebben allebei een irritant zusje.

Ethan is eigenlijk best wel knap, hij heeft kort vuurrood haar (ik hou echt van mensen met rood haar) prachtige groene ogen en zijn gezicht en armen zitten vol met sproetjes. Hij is 10 centimeter lang dan ik (1.79 meter dus) en hij is niet te gespierd, maar ook niet te slap. EN NEE ik ben NIET verliefd op hem. Oké misschien een heeeeeeeel klein beetje, nou en!

Ethans zusje (Elinn) heeft ook vuurrood haar(half lang), groene ogen en sproetjes, maar ze is soms echt heel irritant. Ze is even oud als mijn zusje: Lily.

"Wat doe je hier?!" vraag ik lachend. "Dat kan ik beter aan jouw vragen. Waarom probeer je in Jacks huis te kijken?" vraagt Ethan. "Dat gaat jouw niks aan." zeg ik.

*Let op!! Het is nu POV Ethan. Dus nu is alles vanuit Ethans perspectief!!*
POV Ethan
"Waarom niet?" vraag ik terwijl ik in haar prachtige blauwe ogen kijk. Sophie is zo mooi! Ze heeft prachtig blond haar en blauwe ogen waar je uren in kunt staren.

"Gewoon niet." zegt ze.

"Dat is geen antwoord." zeg ik

Ze zucht. "Ethan je weet toch dat ik het haat als mensen dat zeggen."

"En jij weet toch dat ik het haat als mensen 'gewoon' als antwoord geven"

"Ja dat is waar, maar je krijgt als nog geen antwoord." zegt ze met een grijns op haar gezicht.

"Nee?" er verschijnt nu ook een grijns op mijn gezicht.

"Nee." zegt ze vastberaden.

"Dan heb ik geen andere keus..."

"Huh? wat bed-" voordat ze haar zin kan afmaken gooi ik haar over mijn schouder en ren ik naar mijn tuin.

"Ethan laat me los!!" roept ze lachend

Als ik in mijn tuin is loop ik naar het schuurtje (het is gewoon een schuurtje met een bank, twee stoelen, een tv en een koelkast erin.) en leg haar zacht neer op de bank. Ze wil opstaan, maar ik hou haar tegen. "Ga je het nu vertellen?" vraag ik. "Nee." zegt ze eigenwijs. Ze is echt schattig als ze eigenwijs is. "Echt niet?" Ze schud hard nee. "Oké dan." er verschijnt een gemene grijns op mijn gezicht. Ik begin haar te kietelen, ik weet dat ze daar echt totaal niet tegen kan. Ze begint keihard te lachen, ik lach zelf ook. "STOP!! STOP!!" roept ze snakkend naar adem. "Ga je het vertellen?" vraag ik, terwijl ik nog haar steeds kietel. "OKE!! OKE!!" Roept ze. Ik stopt met kietelen, ze ligt nu buitenadem op de bank. "Dat is oneerlijk, je weet dat ik niet tegen kietelen kan!" roept ze, ze slaat me zacht op mijn schouder.

"Oké vertel." Zeg ik. "Vertel wat?" vraagt ze. Uuggh is het dan nog niet duidelijk. "Waarom je in Jacks huis keek." "Ow ja dat..." ze wordt opeens heel serieus. "Ik bespioneer Jack, omdat het moet van de FBI." gaat ze verder. Wat?! Serieus!! Ik geloof er echt helemaal niks van. "Ja tuurlijk en ik ben Shawn Mendes zeker!" zeg ik sarcastisch. "Wat was je daar echt aan doen? Je weet toch dat je mij alles kunt vertellen." zeg ik. Ik denk dat ik iets verkeerd heb gezegd want ze ziet er nu een beetje geïrriteerd uit. Even blijft het stil, maar dan begint ze met praten. Ow nu komt het..."Ten eerste: Het is waar! Ten tweede: Ik weet dat ik jou alles kan vertellen. We zijn vrienden. En ten derde: Shawn Mendes is veel knapper dan jij." "Meen je dat?!" ze knikt. "Vind je Shawn Mendes echt knapper dan ik!" zeg ik beledigd, maar door haar serieuze gezicht kan ik mijn lach niet inhouden. Ik krijg een grote lach op mijn gezicht. "Ethan ik ben serieus!! Kijk, ik was gisteren huiswerk aan het maken en opeens wordt er aangebeld. Ik doe open en er staan twee mensen voor de deur. Ze zeggen dat ze van de FBI zijn en dat ze mij wat vragen willen stellen, dus ik laat ze binnen." Ze wil verder gaan, maar ik hou haar tegen. "Sophie stop." Ze kijkt me geïrriteerd aan. "Is het echt waar?" vraag ik haar serieus. "Ja echt waar!" zegt ze overtuigd. "Oké vertel me dan het hele verhaal." ze krijgt een glimlach op haar gezicht en begint met vertellen. 

Hoofdstuk 5 alweer!