Undercover (Voltooid)

Hoofdstuk 23

POV Ethan (net nadat Sophie is ontsnapt)

Sophie sluit zachtjes de deur, Lewis, Tom, Jan en Jack hebben niks door.  Ze zijn nog druk bezig met die kluis. "Ja! Hij is open!" zegt Lewis blij. "En nu?" vraagt Tom. "Nu. Nu kunnen we eindelijk de bewijzen wissen." Lewis draait zich om in mijn richting, zijn gezicht veranderd van blij naar woedend als hij mij ziet. Alleen. Zonder Sophie. "WAAR IS ZE?!" roept hij kwaad. Jack schrikt zich kapot en draait zich om naar mij. "Shit." zegt hij. Lewis loopt met grote stappen naar de deur, hij doet de deurklink naar beneden en rukt de deur open. "Ik en Tom gaan haar zoeken! Jullie blijven hier!! VERKNAL HET DEZE KEER NIET!!" roept hij en loopt dan snel de deur uit. Tom loopt zwijgend achter hem aan doet de kantoordeur dicht. "Gast! Hoe krijg je dat nou weer voor elkaar?! JIJ moest op haar letten!!" roept Jan boos. Jack zegt niks en kijkt mij boos aan. 

POV Tom McCarter

"Jij doet deze kant en ik doe die kant! Zorg dat je haar vindt!" zegt Lewis boos. Hij loopt met grote passen weg. Ik zucht geïrriteerd. Waarom kon Jack niet gewoon doen wat hem gevraagd was. Nu moeten we ook nog dat irritante kind zoeken. Het is wel grappig als ze bang is. Ik krijg een grijns op mijn gezicht. 

Ik bekijk elk kantoor, maar ik kan haar niet vinden. Gefrustreerd sla ik tegen de muur aan. Ze moet hier ergens zijn, het kan niet anders! Ik bekijk nog een paar kantoren, dan vind ik haar in een van de kantoren.  Ze zit in een bruine leren stoel en een of andere man zit tegenover haar. Ik loop naar de deur en gooi hem open. Ik kijk Sophie woedend aan. De man en Sophie staan op en de man gaat beschermend voor haar staan. "Hij werkt ook voor mijn vader." zegt ze met een trillende stem. Ik grijns. Ze is echt heel bang. "Hey Lewis ik heb haar gevonden!" roep ik de gang in. Lewis komt aangerend en gaat naast mij in de deuropening staan. Ze kunnen nu nergens meer heen. "Kom hier!" roept hij boos. "Nee." zegt Sophie met een trillende stem. "Hier komen nu!" roept Lewis nu harder. "Ze is geen hond!" roept de man dan opeens. Ik kijk verbaasd naar de man. Dat had ik echt niet verwacht, zou hij weten dat hij voor Lewis Walters staat?  "Wat zei je?" vraagt Lewis dreigend. Dit gaat leuk worden! "Ik zei: Ze is geen hond! Commandeer haar niet!" zegt de man geïrriteerd. "Ze is MIJN dochter, ik bepaal zelf wel of ik haar commandeer of niet." zegt Lewis kwaad en hij loopt in de richting van de man, hij zet een paar stappen achteruit, Lewis grijnst en hij wenkt mij. Ik ga naast Lewis staan. Lewis pakt de kraag van de man en gooit hem over het bureau. De man kreunt en ik probeer mijn lach in te houden. Tja dat krijg je als je zo tegen Lewis Walters praat. Lewis en ik kijken elkaar grijnzend aan. Lewis loopt om het bureau heen en grijpt naar de man. Maar voor hij de man vast heeft, drukt de man op een knopje onder zijn bureau. Opeens zijn er overal sirenes en rode lichten. Ik kijk geschrokken om me heen.

POV Ethan

Er gaat een alarm af en er zijn allemaal rode lichten. Jan en Jack kijken elkaar verbaasd aan. Opeens hoor ik iemand gillen. "LAAT ME LOS!!!!" "Sophie!!" roep ik terwijl ik naar de deur ren. Jack en Jan houden me tegen. Ze duwen me tegen de muur aan en houden me stevig vast. Dan laat Jan los en loopt hij naar Mark, voordat hij ook probeert te ontsnappen. Een poosje later komt Lewis binnen, hij heeft een bloedneus, een bloedlip en er zitten schrammen op zijn gezicht. "Kom we gaan. Neem hun mee." zegt hij tegen Jan en Jack. "Maar hoe zit het met Tom?" vraagt Jack. "Die redt zichzelf wel. " zegt hij. Jack en Jan knikken. Jack doet mijn armen achter mijn rug en duwt me het kantoor uit, Jan en Mark lopen achter ons. We lopen door de gang, maar we gaan niet richting de lift. Als we aan het einde van de gang zijn zie ik een deur. Lewis doet de deur open, achter de deur zijn trappen. We lopen de trappen af. Opeens krijgt Lewis een appje, als hij het leest krijgt hij een grijns op zijn gezicht. Maar hij zegt niks, we lopen gewoon verder. Als we op de begane grond zijn, gaan we naar de opslagruimte waar we eerder binnen kwamen. Dan staan we stil. Lewis loopt de opslagruimte uit en er valt een ongemakkelijke stilte. 

Hoofdstuk 23!!