Undercover (Voltooid)

Hoofdstuk 28

POV Sophie

Mijn vader is weer rustig geworden en begint te praten. "Goed, ik heb een paar regels. En jij gaat je aan die regels houden anders gaat het niet leuk worden." 

Is het toch al niet. 

"Regel één: Je doet wat wij zeggen. En met wij, bedoel ik; Jan, Jack, Tom en mijzelf natuurlijk. Regel twee: probeer niet te ontsnappen. Niet dat dat ooit gaat lukken, maar je mag het ook niet proberen. Ik geen zin om de hele tijd boos te worden op jou." Mijn vader gaat op zijn hurken voor mij zitten. "Sophie ik geef heel veel om jou, ook al laat ik het de laatste tijd niet zo veel zien. Ik hou van je." Hij kijkt me intens aan met zijn blauwe ogen. Ik heb bijna dezelfde ogen als mijn vader, iedereen zegt altijd dat ik heel erg op hem lijk. Nou qua uiterlijk misschien, maar qua karakter echt NIET. Ik kijk de andere kant op, om te laten merken dat ik het niet geloof. Hij zucht. 

"Maar goed. Even terug naar de regels. Heb je ze begrepen?" vraagt hij nu weer wat strenger. Ik blijf wegkijken. Mijn vader pakt mijn kin tussen zijn wijsvinger en duim en draait mijn hoofd voorzichtig, zodat ik hem wel moet aankijken. "Heb je ze begrepen?" vraagt hij nu wat dwingender. Ik wil wat zeggen, maar door de ducttape op mijn mond, klinkt het meer als gemompel. Mijn vader lacht. "Ik denk dat dat een 'Ja' is." Hij laat mijn kin los. "Ik hoop voor jou dat het een 'Ja' is lieverd." zegt hij duister. Het maakt me best bang.

"O en ja. Ik was altijd al van plan om Ethan te vermoorden." zegt hij. Ik kijk hem boos aan. "Maar ik had er een hele goede reden voor. Ethans vader is mijn vijand, hij is namelijk ook een hele grote drugsbaas. En ik kon het niet toelaten dat jij verliefd op hem werd. Mijn dochter mag niet verliefd worden op de zoon van mijn vijand. Ik was bang dat hij je wat aan ging doen, dus ik had geen andere keuze. Ik moest Ethan wel vermoorden. Maar ik wil wel dat je weet dat het me spijt. Het spijt me heel erg." zegt mijn vader. Ik zie wel spijt in zijn ogen, maar ik geloof het alsnog niet. Tranen lopen over mijn wangen. "Hmhm." mompel ik. Papa zucht en haalt de ducttape van mijn mond af. "Waarom ik?" vraag ik snikkend. "Waarom niet Lily? Waarom niet ons allebei?" Vraag ik. "Omdat jij altijd al mijn favoriet bent geweest. En ik weet dat ouders eigenlijk geen favorieten moeten hebben, maar jij lijkt gewoon zoveel op mij. Jij bent net een vrouwelijke mini mij. Dat heb ik altijd gewild."

"Maar waarom heb je dan zoveel moeite gedaan om mij ervan te overtuigen dat Tom voor de FBI werkt, terwijl je me toch ontvoerd?" vraag ik. "Ik wilde met dat plan Ethan vermoorden zonder dat jij mij de schuld zou geven. Dan zou ik zeggen dat ik en je moeder gaan scheiden en dan alsnog met jou naar hierheen verhuizen. Maar toen vond jij de telefoon van Ethan en was je zo slim om zijn telefoon te verwisselen met een van mijn vele telefoons en toen zag je mij al in het bos. Ik had geen andere keuze. En het was ook niet zo dat Mark vrijwillig of met een beetje geweld tegen hem de codes zou geven, ik had die codes echt nodig." Papa veegt een paar tranen weg. "Maar goed, genoeg gepraat." zegt mijn vader dan. Hij scheurt een nieuw stukje ducttape af, ik kijk hem vragend aan. Hij negeert mijn vragende blik en plakt het stukje ducttape op mijn mond.

Mijn vader staat op en loopt naar de deur. Ik kijk hem verbaasd aan. Ik wil vragen wat hij gaat doen, maar dat gaat niet lukken. Dus ik probeer gewoon zo veel mogelijk geluid te maken. "Hmmm! HMMMM!" Mijn vader draait zich om. Ik kijk hem verbaasd aan, en probeer daarmee te zeggen: 'Wat doe je?'.  Volgens mij begrijpt hij het, want hij begint te lachen en zegt: "Jij wil weten wat ik ga doen. Of niet soms?" Ik knik. "Nou IK ga weg, JIJ blijft hier nog een uur of 3." zegt hij. Ik kijk hem verward aan. "Tja jij hield je niet aan de regels, dus nu krijg je straf." Nu kijk ik hem ongelovig aan. "Hmmm." O ja, ik kan niks zeggen. Mijn vader blijkt te begrijpen wat ik wilde zeggen, want hij zegt: "Ja ik weet dat je toen nog niks wist van die regels, maar zie dit dan als een waarschuwing. De volgende keer als je zoiets probeert, kom je er niet zo goed vanaf. O ja en ik ben nog steeds boos omdat jij twee keer bent ontsnapt." Hij grijnst nog een keer gemeen, doet het licht uit en loopt dan de deur uit.

Moet het licht nou echt uit? Hij weet dat ik bang ben in het donker. Hij was net nog zo aardig en nu doet hij dit.

POV Mark

Mijn vader komt 'mijn' slaapkamer binnen. Ik ben rustig een boek aan het lezen, terwijl ik op mijn bed lig. "Mark, ik moet wat dingen met je bespreken." zegt hij alsof hij een zaken deal gaat sluiten. Ik negeer hem en lees gewoon verder. Hij gaat op een stoel zitten. "Wil je je boek even wegleggen?" vraagt hij rustig. Ik zucht, maar leg dan toch mijn boek weg. Ik ga rechtop zitten en kijk mijn vader geïrriteerd aan. "Ik heb een paar regels." Ik zucht en rol met mijn ogen.

Laat maar raden; niet ontsnappen en doe wat ik zeg.

"Regel één: Je doet wat wij zeggen. En met wij, bedoel ik; Jan, Jack, Tom en mijzelf. En regel twee: probeer niet te ontsnappen. Niet dat dat ooit gaat lukken, maar goed."

Ik zei het toch. 

"Heb je dat begrepen?"  "Ja." zeg ik kortaf. "Mooi zo." Mijn vader staat op en loopt richting de deur. "Wat heb je met haar gedaan?" vraag ik voordat hij de deur uitloopt. "Ik heb haar meegenomen naar beneden en heb haar daar vastgebonden op een stoel." zegt hij schouderophalend. "En ga je haar nog los maken?" "Ja. Over drie uurtjes ongeveer, denk ik." zegt hij en dan loopt hij de deur uit en draait hem op slot. 

POV Lewis

Ik loop naar beneden en ga dan naar de woonkamer. Daar zitten Jan, Jack en Tom. "Je laat haar toch niet de hele nacht in die kamer zitten?" vraagt Jack. Jack is altijd veel te bezorgd. "Nee ik haal haar er over drie uurtjes ofzo uit." zeg ik luchtig. "Wat?! Dat kun je niet doen! " roept Jack. "Jij vertelt mij niet wat ik wel en niet kan doen!" zeg ik dreigend. "Sorry, maar je weet hoe koud het daar kan zijn 's nachts zonder verwarming!" zegt Jack. "Ja, dat weet ik! Ik zei toch dat ik haar eruit zou halen! Rustig. Denk je echt dat ik mijn eigen dochter laat doodvriezen?" zeg ik geïrriteerd. 

Na twee uur tv kijken, begin ik best wel moe te worden. Ik kijk op de klok die aan de muur hangt. Ik ga me eerst wel even douchen en dan haal ik Sophie uit die kamer. Ik sta op van de bank, Jack, Jan en Tom zijn al in hun kamers. Ik ga naar boven en loop dan naar mijn kamer. Ik pak mijn pyjama en loop naar de badkamer. Daar zet ik de douche aan en kleed ik me uit. Als de douche warm is ga ik eronder staan. Als ik klaar ben droog ik me af en kleed ik me aan. Ik zie dat ik er een kwartiertje over heb gedaan, dus ik besluit om nog even te gaan lezen. Sophie kan wel wachten. Ik pak mijn boek en ga onder de dekens zitten. 

Na een tijdje lezen beginnen mijn ogen zwaar te worden, ik probeer wakker te blijven. Maar dat lukt niet. Ik laat mijn boek los en val in een diepe slaap.  

Hij is Sophie vergeten!!

Dat is echt gemeen!!!!!