Undercover (Voltooid)

Hoofdstuk 4

POV Sophie

De volgende ochtend word ik wakker, ik hoor het geluid van fluitende vogeltjes en het zonlicht schijnt tussen de kiertjes van mijn gordijnen door. Ik rek me uit en zucht. Dit is de fijnste manier om wakker te worden. Ik kijk opzij zodat ik mijn wekker kan zien. 10.15... 

 Ik ga recht op zitten en rek me nog een keer uit. Dan stap ik uit bed en loop ik naar beneden. "Goedemorgen." zegt mijn vader terwijl hij de krant leest. "Hmmm" slaperig pak ik een bord uit de kast. Dan pak ik de boterhammen, de boter, de hagelslag en een mes. Als ik klaar ben met mijn broodje, pak ik een glas en schenk er melk in. Ik pak mijn bord en mijn glas en loop naar de woonkamer, ik ga op de bank zitten en zet de tv aan. Ik zap een paar keer.

  Pfff er is helemaal niks op tv, alleen maar kinderseries... Nou dan maar geen tv.

In stilte eet ik mijn ontbijt op, daarna ga ik weer naar boven om me aan te kleden. Ik pak een setje kleren uit mijn kast(zie foto), en doe het aan. Ik loop naar de badkamer en poets mijn tanden en doe mijn haar. Ik laat het gewoon los hangen. Als ik weer op mijn kamer ben lees ik de brief van de FBI nog een keer door. 'Schrijf alle informatie op' Oké ik moet dus een notitie boekje zien te vinden. 

Ik zoek al mijn lades in mijn bureau door naar een leeg notitie blokje. Yes ik heb er nog een!  Ik pak het notitie boekje door, leg hem op mijn bureau en ga verder met lezen. 

' - We hebben echt bewijs nodig dus film verdachte dingen

  -  Je moet jouw oortje altijd in hebben

  - Zet jouw mobiel op stil'

Ik volg de tips op en ga naar beneden, als ik de trap afloop kijk ik naar de foto's die aan de muur hangen. Eerst is er een foto van mij. Ik vind hem eigenlijk heel lelijk, want mijn lange blonde haren zitten strak in een vlecht (Vlechten staan mij niet!). Mijn blauwe ogen kun je bijna niet zien doordat ik mijn ogen tot spleetjes heb geknepen, omdat ik tegen de zon in moest kijken. Maar blijkbaar vonden mijn ouders die foto zo mooi dat ze hem hebben opgehangen. Op de tweede foto staat mijn zusje Lily. Lily is nu 12 jaar, oftewel vier jaar jonger dan ik. Lily heeft ook blond lang haar, maar geen blauwe ogen. Zij heeft de bruine ogen van mijn moeder. Er hangen nog een paar andere foto's; een van de vakantie naar Duitsland, eentje van de hele familie en een van Lily en ik samen.

Als ik langs mijn vader loop doe ik mijn haar voor mijn oor. Zodat hij mijn oortje niet ziet. "Hey waar ga je heen?" vraagt hij. "Ik ga lopen in het bos." zeg ik, ik wil verder lopen maar dan zegt mijn vader:

"Lopen? In het bos? Sinds wanneer doe jij aan lopen?"

 "Eehhm sinds ik één ben. Weet je nog? Oma heeft het mij geleerd?" 

"Ja dat weet ik nog. Het was je eerste verjaardag en toen oma vroeg of je een koekje wou liep je meteen naar haar toe." Er verschijnt een lach op zijn gezicht. 

"Ja, wie houdt er nou niet van koekjes?!" 

Mijn vader lacht "Maar goed, serieus wat ga je doen?"

 "Ik ga lopen in het bos, ik wil gewoon bewegen. En het is mooi weer." 

Ik loop naar buiten en loop naar het hekje. Ik doe hem open en loop het bos in. "Hallo Mark...Linda.." zeg ik in de hoop dat mijn oortje werkt. "Hallo Sophie kun je mij horen?" vraagt Mark. Shit... wat moet ik nu zeggen? Ja ik hoor je of luid en duidelijk? Ik besluit om voor dat eerste te gaan. "Ja ik hoor je." "Oké mooi zo. Wat ben je van plan?" Mijn plan...Daar heb ik nog niet eens over na gedacht... Wacht ik weet iets! "Ik ga kijken of Jack thuis is, want ik kan wel de hele tijd wachten totdat hij iets doet. Maar dat heeft geen nut als hij niet thuis is." zeg ik. "Goed plan! O en even ter informatie: je hoeft je hand niet tegen je oor te houden als je praat." zegt Mark met een duuhhh stem. "Ja dat weet ik ook wel, ik ook James Bond gekeken." zeg ik terug, ook met een duuuhh stem. 

Als ik voor het hekje van Jacks tuin sta, probeer ik naar binnen te kijken. 

"Wat is je status?" hoor ik een vrouwelijke stem zeggen. Wie is dat? "Linda ik zei toch dat je stil moest zijn!" zegt Mark geïrriteerd. Ooh het is Linda. "Sophie wat is je status" vraagt Mark. "Eeehhm ik zie nog niks... wacht volgens mij is hij niet thuis..." zeg ik, eigenlijk ben ik best wel teleurgesteld. 

Opeens hoor ik allemaal gekraak achter mij en dan hoor ik een stem roepen"Hey wat doe jij daar?!" Ik verstijf van angst. Wat moet ik doen?! Ik hoor het gekraak dichterbij komen en dan voel ik een hand op mijn schouder.

Hoofdstuk 4!! 

Hopelijk vinden jullie het leuk!! 

Doei!