Undercover (Voltooid)

Hoofdstuk 9

POV Sophie

Ik sta inmiddels helemaal tegen de muur gedrukt. Als Mark weg is loopt Ethan snel naar me toe. "Gaat het?"
"Dat kan ik beter aan jou vragen." Ik kijk geschrokken naar Ethans gezicht en handen, zijn neus en zijn knokkels zijn aan het bloeden.
"Het gaat wel, kom we moeten dat glas uit je voet halen." zegt hij terwijl hij me optilt en me vervolgens weer neerzet op het aanrecht. "Blijf hier, ik pak even de verbanddoos." Ethan loopt de keuken uit, de glasscherven ontwijkend, en komt even later terug met een doos en een bezem. Hij veegt alle glas scherven en stukjes op een hoop en veegt het aan de kant. Dan komt hij naar mij en pakt hij een pincet en ontsmettingsmiddel uit de verband doos.

"Moet ik niet eerst je gezicht verzorgen?" vraag ik bezorgd. "Nee, eerst jij. Daarna mag je mij helpen." zegt Ethan. Ik zucht. "Oké..." Ethan gaat op een stoel zitten en pakt mijn voet, vervolgens begint hij de glasstukjes uit mijn voet te halen. Hij is heel geconcentreerd bezig, hij is zo geconcentreerd dat hij het puntje van zijn tong uit zijn mond heeft steken. Het ziet er echt schattig uit. Ik lach zacht. Hij kijkt op. "Wat?" vraagt hij onschuldig. "Niks," grinnik ik. "Je ziet er gewoon heel schattig uit, dokter Campbell." Ethan kijkt me boos aan en begint langzaam rood te worden. Ik lach. "Je bloost!" Roep ik. "Niet." zegt Ethan en hij kijkt de andere kant op, waardoor ik nog harder begin te lachen. "Je mag het ook zelf doen." zegt Ethan. Ik stop langzaam met lachen. "Oké, ik zal stoppen." Zeg ik. Ethan kijkt me chagrijnig aan en gaat verder. Ik kijk hem lachend aan en hij kan een klein glimlachje ook niet inhouden.

Wanneer hij eindelijk klaar is met het glas uit mijn voet te halen, ontsmet hij het en doet hij er verband omheen. "Nu ziet het er belachelijk uit." zeg ik lachend. Ethan begint ook te lachen. "Ja wel een beetje ja." lacht hij. Als we uitgelachen zijn pak ik, zonder dan het aanrecht af te gaan, een doekje en houd die onder de kraan. "Kom eens hier." zeg ik, Ethan buigt naar me toe, zodat ik zijn gezicht beter kan zien. Ik veeg voorzichtig al het bloed van zijn gezicht af en pak dan zijn handen. Ik probeer het schoon te krijgen, maar het lukt niet. Ik word een beetje geïrriteerd. Ethan merkt dat, want hij legt zijn vrije hand op de mijne en zegt: "Het geeft niet."

Ik doe mijn hoofd omhoog en kijk Ethan recht in zijn prachtige groene ogen aan. Ethan veegt mijn haar uit mijn gezicht. Onze hoofden komen steeds dichterbij, als onze lippen elkaar bijna raken horen we iemand binnen komen via de voordeur. Nog geen 10 seconden daarna horen we Ethans vader "Ethan!!" roepen.

We kijken geschrokken richting de keukendeur. "Eeh h-hier!" Roept Ethan terug. De keukendeur gaat open en onze ouders komen binnen. "Ethan?! Wat is er gebeurd?!" vraagt Saar verbaasd als ze zijn gezicht ziet. "En waarom ligt daar een pistool?!" vraagt mijn moeder. "Eehhmm" zegt Ethan hij wil net iets zeggen maar dan zegt zijn vader, Thijs: "Waarom ligt er een mes op de grond?!"

Ik heb echt serieus geen idee wat ik moet zeggen, Ethan blijkbaar ook niet want het is een tijdje stil. "Er was een inbreker." zegt Ethan. "Een inbreker?" vraagt mijn moeder achterdochtig. "Ja." zeg ik. "Maar jullie waren thuis, waarom breekt hij dan in?" vraagt mijn vader. "Nou eehmm... Wij hadden alle lichten uit omdat we een film aan het kijken waren." zeg ik. "Een film? Dat maakt toch geluid?" Zegt Thijs. "Oké nu gaan jullie eerlijk vertellen wat er is gebeurd." zegt mijn moeder boos. Ik weet niet wat ik moet zeggen, ik kijk naar Ethan. "Nou kijk dit is wat er is gebeurd." begint hij. "We waren een film aan het kijken, dus alle lichten waren uit. We hielden even een pauze, ik ging naar de wc terwijl Sophie drinken ging halen uit de keuken. Maar toen zag ze iemand voor de achterdeur staan. Hij stond haar te bekijken. Natuurlijk schrok ze zich dood en liet ze de glazen vallen. In paniek wilde ze wegrennen, maar er lag natuurlijk glas op de grond, dus toen stapte ze in de glasscherven. Voordat ze het wist had die gast haar te pakken. Omdat hij schoenen aan had, kon hij gewoon over het glas lopen. Ze probeerde een mes te pakken, maar toen ze hem net vast had viel hij op de grond. Hij duwde haar naar de woonkamer en op de bank en begon haar 'aan te raken' als je begrijpt wat ik bedoel." De ouders keken geschrokken naar mij en toen ging Ethan verder.

"Toen ik weer terug ik de kamer was zag ik dus die gast boven op haar. Ik rende naar ze toe en trok hem van Sophie af, ik sloeg hem recht in zijn gezicht. Ik trok hem mee naar de keuken, geen idee waarom, en daar sloeg hij mij in mijn gezicht. En toen begonnen we te vechten, tijdens het gevecht viel er een pistool uit zijn zak. Toen hij wist dat hij niet meer ging winnen rende hij weg." De ouders kijken ons verbaasd aan.

Oh oh nu komt het we krijgen zo ontzettend lang huisarrest...

"Gaat het wel?! Sorry dat we jullie niet geloofden..." zegt Ethans moeder opeens.

Oké blijkbaar geen huisarrest dus...

"Heeft hij je pijn gedaan?" vraagt mijn moeder aan mij. "Nee mam, maar hij heeft Ethan wel pijn gedaan." Ik kijk naar zijn hand, ik kom er nu pas achter dat ik al de hele tijd Ethans hand vast heb. "Ik ben zo blij dat jullie oké zijn" zegt mijn moeder terwijl ze mij een knuffel geeft. Meteen rollen er een paar tranen over mijn wangen en ik pak mijn moeder nog strakker vast. "Ethan" zegt mijn vader "ik denk dat ik je moet bedanken." Hij legt zijn hand op Ethans schouder. "Nee dat hoeft niet, Sophie is mijn beste vriendin. Ik zal haar altijd beschermen." zegt hij en hij kijkt naar mij. Ik geef hem een dikke knuffel. "Aw.." zeggen onze moeders tegelijk. We kijken onze moeders geïrriteerd aan.

"Wij gaan wel even overleggen hoe het nu verder moet." zegt Thijs, Ethans vader en hij bekijkt samen met mijn vader het pistool van Mark. "Laat mij je gezicht eens zien." zegt Ethans moeder die naar Ethan loopt. Samen lopen ze weg. "Ik ga even bij Elinn en Lily kijken." zegt mijn moeder daarna. Mijn moeder loopt nu ook weg en ik ga voorzichtig van het aanrecht af. Lopen doet wel zeer, maar wel minder dan toen er nog glas in zat. Ik ruim het mes en de glasscherven op en ga dan naar de woonkamer. Ik plof neer op de bank en voordat ik het weet val ik in een diepe slaap. 

Ooeoeoeoe! Ethan en Sophie hebben bijna gezoend! 

Ik hoop dat jullie het leuk vonden, zo ja druk dan alsjeblieft op het sterretje!

Alvast bedankt!!

xxx Indy