KÜNYE

15. Bölüm

………………

"Baba...ben Savaş ile birlikteyim."

Savaş'ın gözlerinin içine bakarak söylediğim bu sözlerin, saniyesinde pişman olmuştum. Başka bir şey mi bulamamıştım sanki... Savaş gözlerini irice açmış şaşkınlıkla bana bakıyordu. Sonra yüzünde bir sırıtış oluştu. Yerden destek alarak kalkmaya çalışınca bir an için tökezledi. Sonra kendini toplayıp ayağa kalktı. Babam donmuş gibiydi. Gözleri resmen dehşetle açılmıştı. Savaş ağır adımlarla yanıma yaklaşıp dudağındaki kanı işaret parmağı ile sildi. Sonra da parmağını kaldırıp üzerindeki kana baktı. Alayla sırıtıp Barkın'a döndü. Elindeki kanı Barkın'ın bebek mavisi gömleğinin omuz kısmına sürüp hiçbir şey olmamış gibi geri bize döndü. Barkın yumruğunu sıktı. Boynundaki damarlar belirginleşmişti. Kendini tuttu. Ama Savaş'ın en ufak bir hareketinde öfkesine yenilip Savaş'ın üzerine atlayabilirdi. Savaş yine Barkın'ı sınıyordu. Her seferinde dayak yiyordu ama yine de onu sınamaktan kendini alıkoymuyordu. Barkın zengindi. Gücü vardı. Savaş'ı kendisinin bile dövmesine gerek yoktu.

Savaş yaklaşıp bir elini belime koydu. Kaşlarımı kaldırıp Savaş'a baktım. Hapse girmeyi gerçekten istemiyor olmalıydı. Bu hareketleriyle bir kamyon dayak yiyebilirdi çünkü. Babam , Barkın ve Cevdet amca Savaş'ı her an dövebilirdi ve bundan hiç gocunmazlardı. Savaş çok mu cesurdu...yoksa sadece aptal mı? Tercihim 2. Şıktan yanaydı sanırım...

Babam Savaş'ın üzerine doğru yürümeye başladı. Savaş başını hafif yana eğmiş sadece sırıtıyordu. Ortam çok gergindi. Bu gergin havayı dağıtmanın tek bir yolu vardı...

"Ahhh! Bacağım... ıhh çok...acıyor!!"
İnleyerek söylediğim sözlerle beraber yüzümü buruşturdum. Babam hemen kolumu tuttu. Bende ota b*ka fenalaşan kırk yaş üstü kadınlar gibi inleyerek hızlı bir şekilde nefes alıp verirken başımı geriye atıp gözlerimi hafif kısmıştım. "Ayhh! Bacağım...off "
Babam telaşla beni kucağına alıp koltuğa yatırdı. Saliha teyze gidip kolonya getirdi. Boynuma ve alnıma kolonya sürmeye başladı. "Kızım , ne oldu?" Babamın sesi son derece yumuşamış aynı zamanda da endişeliydi. "Ayyhh bacağıım!!" Mükemmel Flash Tv oyunculuğumu sergilerken gözlerim Savaş'a kaydı. Gözlerini kısmış beni izliyordu. Dudaklarını oynatarak sessizce 'yalancı' dedi. Ona başımla  gitmesini işaret edince omuz silkip sırıttı. Tam bir gerizekalıydı. Canı dayak istiyordu anlaşılan. Onun dayak yemesi zerre umrumda değildi, sonuçta kendi sorunuydu. Asıl sorun , Savaş'ın saçmalayıp babamı kızdırması ve bunların yol, su , elektrik olarak geri bana dönmesiydi. Belki de doğalgaz?

Savaş'a kaşlarımı çattım. Fark etmesinler diye de sürekli sızlanıyordum. Savaş en sonunda eliyle 'tamam yaa' gibisinden bir hareket yapıp çaktırmadan kapıya doğru yürüdü. Tam çıkacakken iki parmağı ile asker selamı gibi bir şey yaptı ve gitti. Sızlanmayı kestim. Çok ani kestiğim için Saliha teyze gözlerini hafif ayırdı. Saliha teyze kolumdan tuttu. "Zeynep odana gidelim de bacağına bakayım. Erkeklerin içinde rahat edemezsin." Saliha teyze çok düşünceli bir kadındı. Onu başımla onaylayıp ayaklandım. Bir elimi Saliha teyzenin omzuna koymuştum ki Barkın sesini yükseltti. "Nereye gitti o herif!" Saçlarını sertçe karıştırdı. Yine çok tatlıydı. Gözlerimi birkaç saniye ondan ayıramadım. Hayranlıkla onu izlediğimi fark edince gözlerimi başka yere çevirdim. Cevdet amca konuşmaya başladı. "Zeynep rahatsızlandığında kaçmış olmalı." Babam çok sinirli gözüküyordu. Cevdet amca bir elini babamın omzuna koyup güven verici bir şekilde sıktı. "Onu bulacağız Caner. Hapsi boylayacak o serseri" kaşlarımı kaldırıp babama döndüm. Yüzü ifadesizdi ama gözleri ürkütücüydü. Kendimi riske atıp Savaş'ı savunacaktım. Savaş kötü biri değildi. Beni sahilde o şekilde gördüğünde yardım etmek istemişti. Yardım şekli her ne kadar bana ters olsa da uğraşması bile bir şeydi. Annemin bir lafı vardı. 'İyilik yapana kötülük yapma Zeynep. Kötü zamanında elinden tutan olmaz' derdi. Onunla uzun süre geçirmemiş olsam da sanki sözlerini beynim eksiksiz kaydetmişti. Sesi, gülüşü... Derin bir iç çekip düşünmemeye çalıştım. Şimdi sırası değildi...