sᴇʀᴇɴᴅɪᴘɪᴛʏ [✔]

Serendipity-29

ေလယာဥ္ေျပးေနရာမွ တစ္ျဖည္းျဖည္းအရွိန္ ေလ်ာ့ေလ်ာ့လာကာ ေနာက္ဆံုး ေလယာဥ္ ဆ္ုက္ေရာက္လာခဲ့ၿပီ။

ခု ေလယာဥ္ မွဆင္းကာ မရႈတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ကိုးရီးယား ေလအား အဝရႈလိုက္မိသည္။

အက်ီၤ အျဖဴအား သပ္သပ္ရပ္ရပ္ႏွင့္ သေရေဘာင္းဘီအား လိုက္ဖက္စြာ ဝတ္ဆင္ထားသည္မွာ ေမာ္ဒယ္တစ္ေယာက္အလား...

တပ္ဆင္ထားေသာ ေနကာမ်က္မွန္ကလည္း သူ႔ရဲ႕ ထက္လွေသာ ေမးရုိးလိုင္းအား ပို၍ ေပၚေနေစသလို....

အလယ္ခြဲထားေသာ ဆံပင္တို႔ေၾကာင့္လည္း ျမင္သူတိုင္း ေငးၾကည့္ရသည္။

ထို႔ေနာက္ လုပ္စရာ ရွိတာလုပ္ၿပီး၍ လာႀကိဳေသာ ဝန္ထမ္းကို လိုက္ရွာရသည္။

PJM com ဆိုေသာ ဆိုင္းဘုတ္ကိုင္ထားသူကို လူအုပ္ႀကီးထဲတြင္ သူလိုက္ရွာေနသည္မွာ ေတာ္ရုံႏွင့္မေတြ႕။

•~•~•~•~•~•~

၄ နာရီ အေရာက္ သြားရမည္မို႔ သူမ အလုပ္ျမန္ျမန္လုပ္ကာ ရုံးမွ ထြက္လာခဲ့သည္။

Manajor ေပးေသာ ဆ္ုင္းဘုတ္အား ကိုင္လ်က္ ထြက္ေပါက္ေရွ႕တြင္ေစာင့္ေနေသာ္လည္း ေတာ္ရုံထြက္မလာ။

ထို႔ေနာက္ အိမ္သာသြားခ်င္သည္ႏွင့္ ခဏတာ အိမ္သာသို႔ ေျပးရေသးသည္။

အိမ္သာမွ ထြက္လာ၍ ေစာနက ေစာင့္ေနေသာ ေနရာသို႔ ျပန္လာခဲ့ေသာ္လည္း...

ထူးဆန္းစြာ လူအုပ္ႀကီးက မရွိေတာ့...

ထြက္လာေသာ တစ္ခ်ိဳြတစ္ေလ ခရီးသည္သာ ရွိေတာ့သည္။

သြားၿပီ!! ငါတို႔ လြဲသြားတာ မ်ားလား!!

မဟုတ္ေသးဘူး!!

သူ မထြက္လာေသးတာလဲ ျဖစ္ႏိုင္တာဘဲ!!

ခဏေတာ့ ထပ္ေစာင့္ၾကည့္ရမယ္။

ဟူ၍ ဆ္ုင္းဘုတ္အား ေပါင္ေပၚတင္၍ ထိုင္ခံုေပၚထိုင္၍ ဆက္ေစာင့္ေနသည္။

•~•~•~

" ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဆရာ!! ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာ ဂရုမစိုက္လိုက္မိလို႔ "

သူ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ကာ...

" ထားလိုက္ေတာ့ အခု ငါတကၠစီနဲ႔ ဟိုတယ္ကို သြားေနၿပီ! ေနာက္တစ္ခါ ခုလို မျဖစ္ေစနဲ႔ !"