The Untitled Vampire Story

41:New Life

Note:

Ayan na hah. Sabi ko bukas pa ang update pero napaaga kaya pasalamatan niyo ako. Pero bukas mag-a-update pa rin ako para sa inyo! Anyway, pasensya na kung walang kwenta ang chapter na ito. Babawi nalang ako sa susunod na chapter. Promise :*

-Hannah's POV-

Many years have passed.

I used to be a simple girl way back then. I had a simple life wherein I used to live like a normal teenager. Yeah,we're not that rich as what people expect from us but that's probably a perfect life for me. My only problems in life are my assignments,projects and other school works and nothing everything else.

But everything changed when my Mom has got a severe disease and the destiny pulled me closer to him.

He may be childish. He may be attention seeker (but in a cute way,tho). He may not be a normal human because he's probably a vampire.

But that doesn't make sense. As long as I love him, I will love and love him. As long as he's Vin Eduard, then he's the guy that I want to be with.

People say that only time can change everything. As the time goes by, the time can help us in moving on.

Well, for me ,it's somehow true but not in my situation.

Because even though many years have passed, still, Vin Eduard is the only guy that I want to be with.

"Nakatulala ka na naman diyan. Kumain ka muna. Eto oh. Bumili ako ng burger at iced tea. Huwag ka nang mag-inarte diyan dahil malapit na mag-time." , sambit ni Noel sabay lapag ng tray ng pagkain sa harap ko.

Sinungaling ako kung sasabihin kong busog pa ako kaya naman hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa't kinuha ang burger na nasa harap ko at nilantakan agad ito.

"Thanks." , nakangiting sabi ko kay Noel at agad siyang inirapan.

Oh,please don't get me wrong. Mahilig lang talaga akong umirap.

Kinuha ko ang tissue na nasa tray at marahang pinunasan ang labi ko.

"I'm 101% sure na siya na naman ang iniisip mo. Hannah, for how many times do I need to tell you that he's gone! Please don't stress yourself for that guy because___", hindi ko na siya pinatapos sa sinasabi niya at biglang tumayo.

Hindi ako galit sakanya. It's just that araw-araw niya na lang sinasabi yung mga salitang iyan kaya naman nakabisado ko na ito. Please do forgive me kung mataas ang memorizing skills ko.

"Oo na, Noel. Pasensya na" , nakangiti kong sambit sakanya at nilagok ang iced tea na nasa harap ko.

Nang ibinaba ko ang baso ko ay narinig ko ang malakas na pag-ring ng bell kaya naman naglakad ako nang mabilis papunta sa room ko. Siyempre hindi naman yung sobrang bilis dahil kakakain ko lang. I don't want to have an appendicitis.


***

Mabilis namang natapos ang araw na ito. Heto ako't nakasakay sa taxi kasama si Noel. Sorry. Dati palakad-lakad lang kami kapag pumapasok at umuuwi galing sa school pero heto kami ngayon tuma-taxi. Siyempre, umuunlad din naman ang tao.

Especially kasama ko si Jumo. Ang yaman niya kaya but hephep. I don't want to take an advantage because of it. Oo nga't Lolo ko siya pero masaya pa rin namang maging buhay simple. Kapag mayaman ka kasi, wala ka nang goal sa buhay mo dahil nasa iyo na ang lahat. Kung wala kang goal sa buhay, then bakit nabubuhay ka pa? Nonsense.

"Hi Vin! Kamusta ka na? Kamusta ka diyan sa Emperius Vampiruz? Don't tell na may ibang babae ka na diyan dahil I swear to you that I might gonna pull the hair of that girl off her head. Ahhmm Vin, alam mo bang 4th year college na ko taking up BS Tourism. Yeah tourism. Baka sakali kasing may eroplanong papunta diyan sa Emperius Vampiruz. Char. Nababaliw na naman ako", nakangiti kong sambit sa larawan ni Vin na hawak ko. Picture namin 'to nung first date namin. Remember that memorable date of us in Enchanted Kingdom?

Tumayo ako at itinabi ang picture ni Vin.

Ngumiti ako bago ako tuluyang nahiga sa aking kama.

Maybe this is my new life.

My new life that will give me new hope and happiness.

***