Labirent Delileri ♡ |TAMAMLANDI|

KÖTÜ BİR AN

Kayran...
Daha ne diyebilirdim ki. Yıllardır hayalini kurduğum şey başıma gelmişti. Kayrandaydım! Ben bunları düşünürken bir dokunuşla irkildim. Newt elimi tutuyordu. Ona baktım. O da bana. Gülümsedim. İşte tam bu sırada işini gücünü bırakmış kayranlıların bakışları altında olduğumu fark ettim. Biraz utandım. Herkes bize yol açmıştı. Minho birden durdu. Ama SALAK ben bunu fark etmedim. Sensörlerim biraz geç çalışınca Minho'nun üstünde buldum kendimi. Birlikte yere yuvarlandık. Birden ortam sessizleşti. Herkes bize bakıyordu. Minho'nun nefes alışverişinden çok SİNİRLİ olduğu anlaşılıyordu. Bütün gözler üzerimizdeydi. ULTRA utandım. Birden sessizliği bir kahkaha bozdu. Sonra bir tane daha. Ve bir tane daha... Sonunda herkes kahkahalara boğuldu. Ha ha ha... çok komikti tabi :-( Büyük iş becermiştim ve Minho beni ASLA affetmeyecekti. Ağlamak istiyordum. Minho'nun beni asla affetmemesi bir MINHO fanının saçlarını YOLMASI gereken bir durum. Minho sinirli bir şekilde beni üstünden FIRLATTI! Evet ciddiyim. Beni hakikaten fırlattı. Ve gülmekten ölen kalabalığa,

- Susun yoksa hepinizin beynini dağıtırım!!!!

Diye kükredi. Herkes sustu. Sinirli adımlarla bana yaklaştı ve,

- Seninle sonra görüşeceğiz çocuk!

Diye bağırdı.

Tam anlamıyla bağıra bağıra AĞLAMAK istiyordum. Bunu gerçekten birazdan yapacağımı düşündüğüm için koşa koşa bir binanın içine girdim. Neresi olduğuna bile bakmadım. Bir köşeye oturup dizlerimi toplayıp ANIRMAYA -ağlamaya- başladım. Ben buraya umutlarla gelmiştim. Minho'yla tanışma umuduyla... Ama şansımı kendim mahvetmiştim. Minho benimle aynı yerdeydi. Ama düşmandık. Ben ağlarken birisi kapıyı açtı. Ve sessizce içeri girdi.

Merhaba nasılsınız? ♡♥♡♥