All About Her

Sorry.

--

"Hindi na maganda ang lagay ni Elaisa, I hate to say this but any minute ay maaari na syang bumigay." Sabi ni Doc Felix.

Napatingin ako sa pamilya ko at halos matumba si Mama sa narinig na balita. Puno na ng iyakan ang kwarto ko kaya pati na rin ako kay nadamay na. Nilingon ko si Jared na nasa tabi ko habang hawak ang kamay ko, nakatulala sya.

"Felix, how about the surgery?" Hinawakan ni Mommy ang kamay ni Doc Felix.

"Elaisa refused it. There's only 10% chance of survival Tita, at kapag hindi kinaya ng katawan nya ay maaari syang mawala."

"A-Anak ko!" Kaagad lumapit sa akin si Mama at Papa, panabay nila akong niyakap.

"T-T-Tahan na p-po." Nagagawa ko ng magsalita pero hindi na maayos. Ang sabi ni Doc Felix ay magiging permanente na ang ganitong pananalita ko.

"Patawarin mo kami. H-Hindi kami naging mabuting magulang sayo." Sabi ni Mama. Lumapit din si Mommy para daluhan sina Mama.

Ang dami kong gustong sabihin sa kanila pero tanging iling na lang ang nagawa ko. Walang may gusto sa kung ano man ang nangyayari sa akin ngayon, tanggap ko na ang lahat.

"Jared, just call me if you need a nurse to help Elaisa." 'Yun lang at nagpaalam na si Doc Felix.

Masakit malaman na hindi ko na magagawang tumayo ng mag-isa, tanging pag-upo na lang ang magagawa ko. Alam ko at ramdam ko sa sarili ko na hindi na ako magtatagal.

"Anak, bukas ay babalik kami dito ng Papa mo kasama namin ang mga kapatid mo." Hindi pa rin mapigilan ni Mama ang iyak nya. Tinignan ko si Papa na tahimik lang.

"P-Papa." Tawag ko kaya kaagad syang lumapit sa akin. "M-Mahal—ko p-po kayo." Tumulo na naman ang luha ko.

"Anak ko." Humagulgol na si Papa at niyakap ako ng mahigpit. "Mahal na mahal ka rin namin anak. Pinagmamalaki ka namin anak ay hanggang sa huli ay nagpakatatag ka."

Hinatid ni Jared sina Mama at Papa sa sakayan pauwi, habang sina Mommy at Jewel naman ay naiwan kasama ko. Panabay silang lumapit at naupo sa makabila ko.

"Hija, be strong. Okay? My son needs you." Unti-unti na rin tumulo ang luha ni Mommy.

"Sister-in-law, I hate you for making me cry! Look at my make up." Pabiro pa akong pinalo ni Jewel.

"M-Mommy, h-hindi ko na m-m-makakasama si Jared ng m-matagal."

"Don't say that Hija. Magpagaling ka, please. Marami ang nagmamahal sayo, wag kang susuko." Pinahid nya ang luha ko.

Ang dami ko pa sanang gusto gawin pero mukhang malabo na dahil sa kalagayan ko.

Sa mga sumunod na araw ay hindi ako iniwanan ni Jared kahit na nandyan ang ibang kapatid ko para bantayan ako. Naaawa na rin ako kapag nakikita ko sya dahil hawak nya lang ang kamay ko at nakatitig sa mukha ko. Gustong gusto ko umiyak pero ayaw ko ipakita sa kanya dahil alam ko na doble o triple pa yung sakit na nararamdaman nya kumpara sa kanya. Napakarami ng sakripisyon na ginawa nya para sa akin at hinding-hindi ko makakalimutan 'yun.

"Ku-Kumain ka n-na." Kahit mahina ang boses ko ay alam ko na maiintindihan nya 'yun.

"Ate Esang, kukuha lang kami ng pagkain ni Kuya." Sabi ng kapatid ko na si Pinang bago lumabas kasama si Nanet.

"I'm not hungry." Nginitian nya ako.

"W-Wag mo pa-pabayaan ang sari-li mo."

Hindi na sya sumagot at tanging ngiti na lang ang ipinakita. Itinaas ko ang kamay ko, senyales na gusto ko syang yakapin, agad naman nyang naintindihan 'yun. Kahit nanghihina ay inipon ko lahat ng lakas ko para mayakap sya ng mahigpit para kahit sa ganitong paraan ay maiparamdam ko sa kanya na mahal na mahal ko sya.