The Ugly Wifes Revenge(Under Revision)

Chapter 39

Leis Pov

Inabutan ko ng pamunas at cup noodles si Red bago tuluyang maupo. Pareho kaming hindi makatulog sa nalamang balita. Up until now were still waiting for a miracle to happen.

Napabuntong hininga si Red sa tabi ko. Pareho kaming walang humpay sa pag-iyak ngunit mas malala lamang ang pagkamaga ng sakanya. I dont know the reason behind it. Maybe he loves Suzie already or maybe he is still guilty for all the bad deeds he had done to Suzie.

"I hope miracles can happen. Do you believe on it?"

Saglit akong napaisip bago sumagot sakanya.

"Miracles do happen... If there's love, then there's hope and if there's hope miracle will eventually came through."

Ngumiti ako kay Red. Kung dati mo pa nasuklian ang pagmamahal na inaasam nya.. Maybe Red this wont happen. But I think its too late. Napamahal sya sa isang taong bulag sa katotohanan. Tuluyang nabulag ng pag-ibig na wala namang patutunguhan.

Sabay kaming napatayo ni Red ng lumabas ang isang doktor.

"Doc how is she?"

Nakatungo lamang ang doktor at malungkot na sumagot saamin.

"She badly needs a blood donor."

Napahawak na sa kamay ng doktor si Red.

"Then gave her!! Im willing to pay everything just please... Please do everything for her!"

"Red huminahon ka."

Tinignan lamang ako saglit ni Red bago muling kinulit ang doktor.

"I'm sorry to say this but we cant provide that type of blood to her. Bibihira lang ang type ng blood donor na mayroong ganon."

"What!? I said do fucking everything you can!! I dont need your excuses!"

Napaisip ako... Maybe someone can help us. Sa dami ng tao sa mundo imposibleng walang kamatch ng blood type na mahahanap para kay Suzie.

"Doc what is her blood type?"

"RH D Negative. And that is the rarest blood type you cant easily find here."

Wala kaming parehong naisagot ni Red. Napatunganga na lamang kami sa kawalan.

"Excuse me."

Tuluyan ng umalis si Doc. Tumingin ako kay Red na balisang-balisa ang mukha.

"What should we do now?"

Kalmado ngunit malungkot nyang pagtatanong saakin.

"I'm afraid we can't do anything for her but to pray."

Dumiretso ako sa chapel leaving Red alone there. Nagpalipas ako ng halos kalahating oras doon asking help to God and also asking for a miracle to happen.

Ganoon lamang ang routine ng isang Linggo naming pamamalagi ni Red sa hospital.

"Ma'am baka po may kakilala kayong RH D Negative ang blood type? We're very willing to pay."

I sighed. Inabutan ko ng tapsilog at bottled water si Red.

"That's enough Red. Give some time for yourself. At least rest for awhile. Kapag nalaman ito ni Suzie hindi siya matutuwa."

"You know what? I can't give some time for myself, I can't even think about rest. Because time is precious. Malingat ka lang sandali.. Malingat lang tayo sa ibang tao.. Sa ibang bagay... Pag harap natin sa katotohanan.. Yun mga taong di natin napapansin... hindi natin alam unti-unti na palang nawawala. Kase unang-una palang hindi natin binigyan ng pagpapahalaga."